The entire month I felt like I almost had writer’s block when it comes to this month’s bible verse. I am struggling to identify with the verse. I have written a few pieces, only for them to be deleted again, because they do not feel right. It feels like that what I am trying to say is not carried over correctly. This whole time I am talking to myself and God, asking what it is that I must write.
I also cannot help but think that this year feels less and less like a Jubilee year. Something that I declared in 2022 with the new year’s diaries, now feels like something out of ancient history and almost like a lie. Now I will not bore you with everything that I feel does not belong in a year of Jubilee in my life personally. I think the cherry on the top was our little pup that died after being hit by a car now in June. But the long and the short is – this year feels really tough for me!
Back to the bible verse – I read it over and over. But it feels like I hear nothing. Until last weekend. While I was washing dishes, my thoughts wander to the very famous piece that was written called Footprints. You know, the one about the two rows of footprints? And when the person asks Jesus where He was when it was difficult in this person’s life and only one row of footprints can be seen. With that Jesus answered the person – That was when I carried you.
Suddenly a few lights go on for me. You see, I am searching the whole time for something to identify with, to be able to testify about how God has carried me through one specific situation. But I realised that I missed it. Totally. This is not what the verse is about. As I let my thoughts go about the verse, I think back to my life.
How so many things happened at so many different times and God saved me and carried me through it all. Since I was young and before I had accepted Him properly as my Saviour. Until now, here where I am older but still relatively young, He carries me. Protects me. I can actually testify daily of His goodness in my life. Even if I cannot pinpoint only one specific moment.
Then I start to think – this is how simple it is. Nothing complicated or elaborated about what is happening in the verse. No, the fact that God protects us daily, is enough to identify with this bible verse. When you look back you will most certainly see only one row of footprints, at other times there will be two. There where the one row of footprints are, those are the carry times that is spoken about in this verse.
My thoughts cannot help but to wander back to the famous piece of Footprints. And the answer from Jesus on the question about the one row of footprints. It was when I carried you.
Die hele maand al, voel ek amper of ek writer’s block het as dit kom by die maand se skrifvers. Ek sukkel om te vereenselwig en identifiseer met die bybelversie. Ek skryf vele stukke, net om dit weer uit te wis, want ek voel nie of dit reg is nie. Dit voel nie of dit wat ek probeer sê reg oorgedra word nie. Ek praat heeltyd met myself en met God, vra wat dit is wat ek moet skryf.
Ek dink ook heeltyd dat die jaar vir my al hoe minder soos ‘n Jubel jaar begin voel. Iets wat ek in 2022 verklaar het met die nuwe jaar se dagboeke, voel nou vir my soos iets uit die verre verlede en amper soos ‘n leuen. Nou ek sal jou nie verveel met alles wat ek voel nie by ‘n Jubel jaar hoort nie, veral nie alles wat in my lewe gebeur het nie. Ek dink die kersie op die koek was maar seker die ou baba hondjie wat doodgery was nou in Junie. Maar die lang en die kort is – die jaar voel tough vir my!
Terug by die skrifvers – ek lees dit oor en oor en oor. Maar ek voel en hoor niks. Tot laas naweek. Terwyl ek skottelgoed was, dink ek aan die baie bekende stuk wat iemand geskryf het genaamd Voetspore. Jy weet, die een van die twee rye spore? En toe die persoon vir Jesus vra waar was Hy toe dit moeilik gegaan het in die persoon se lewe, en daar net een ry voetspore te siene is. Met Jesus wat die persoon antwoord – Dit was toe Ek jou gedra het.
Skielik gaan daar ‘n paar ligte vir my aan. Jy sien, ek soek heeltyd die iets om mee te identifiseer, om te kan getuig van hoe die Here my gedra het deur een spesifieke situasie. Maar ek besef ek het dit gemis. Heeltemal. Dis glad nie waaroor die vers gaan nie. Soos wat ek my gedagtes laat gaan oor die vers, dink ek terug aan my lewe.
Hoe so baie goed op soveel verskillende tye gebeur het en God my gered en gedra het, gedurig deur. Vandat ek jonk was en nog voor ek Hom behoorlik aanvaar het as my Verlosser. Tot nou toe, hier waar ek ouer, maar steeds eintlik nog redelik jonk is, dra Hy my. Beskerm Hy my. Ek kan eintlik elke dag getuig van Sy goedheid in my lewe. Al kan ek nie altyd een spesifieke oomblik uitsonder nie.
Dan begin ek te dink – dis so eenvoudig soos dit. Niks gekompliseerd en uitgebrei oor wat in die vers aan die gang is nie. Nee, net die feit dat die Here ons elke dag beskerm en bewaar, is genoeg om te kan identifiseer met hierdie skrifvers. Natuurlik wanneer mens terug kyk, sal jy verskeie tye een ry voetspore sien, en ander tye twee rye. Daar waar die een ry spore is, is die dra tye waarvan gepraat word in hierdie vers.
My gedagtes kan nie help om weer terug te dwaal na die beroemde stuk van die Voetspore nie. En Jesus se antwoord op die vraag van die een ry spore. Dit was toe Ek jou gedra het.
Die heeltyd terwyl ek werk, dink ek na oor die maand se skrifvers. ‘n Taai een dink ek om eintlik behoorlik te verstaan sonder om offence te vat van wat die Here hier vir ons probeer sê. Maar in dieselfde asem, wil ek eintlik sê is dit heel eenvoudig.
Nou ja, Februarie is ons besigste maand, wat noodwendig beteken dat ek langer ure as normaal werk net om alles wat vereis word gedoen te kry. Dis niks nuuts vir my nie. Ek kry net my kinders jammer, want tyd saam met hulle is maar min so aan die begin van die jaar. Tyd vir skryf, voel vir my, is ook nog minder. Ek het eintlik, nie-amptelik, die ander dag besluit dat die eerste kwartaal van ‘n nuwe jaar besig is, en NIKS wat ek omtrent dit eers probeer doen gaan daardie feit verander nie.
Tensy ek my beroep verander natuurlik, maar, wie wil nou op amper 42 iets heeltemal nuuts aanpak en van voor af begin? Ok, ek erken, ek HET iets nuuts begin met Beroepsvrou, maar nie om my day job te vervang nie. Goed, terug by realiteite van BESIG wees met werk. Nou dit is vir ons so verskriklik besig, want dis finansiële jaareinde vir meerderheid van ons kliënte. Dus is daar belangrike berekeninge wat gedoen moet word en ingedien moet word voor 28 (of 29) Februarie. Natuurlik help die ekstra dag in skrikkeljaar – slegs as dit op ‘n werksdag val. Maar nie te min, dis 3 uit 4 jare net 28 dae wat ons het om hierdie te kan doen.
Die skrifvers laat my dink aan wat ons elke dag van ons lewe doen, wat ons al teë gekom het in ons lewens. Mense wat nie altyd eerlik is nie, nie alles verklaar nie. Potensiële nuwe kliënte met belaglike vereistes, wat ons sommer in die eerste vergadering in die kiem smoor en dan hoor ons net nooit weer van hulle nie. Ons staan vir reg en geregtigheid. Belasting moet betaal word, of jy nou daarvan hou of nie. Ek weet ek dwaal af, maar, ek probeer net alles in perspektief plaas van hoe dit gaan in my lewe, waarmee ek werk, wat daar verwag word en wat die wetlike aspek van alles is.
Maar terug by die vers. Dit kan ook terug getrek word na die kleinste dingetjie waarin jy oneerlik kan wees en oorkom. Ek het destyds by ‘n firma gewerk, waar die een senior personneellid eenkeer vir my verduidelik het oor hoe ‘n tydstaat werk. Sy woorde, in Engels, was iets in die lyn van die volgende: When you work at Pick n Pay, and you steal sugar, you are stealing. When you work here, and you steal time, doing private things when you should be working, you are also stealing. Ek sal dit in my lewe NOOIT vergeet nie. So ‘n goeie vergelyking van waarmee ‘n werknemer en werkgewer wat tyd verkoop, vertrou word. Diefstal is nie beperk tot fisiese items nie, maar tyd ook – tyd wat geboek word, fakture wat uitgereik word. Die lys voel, soos altyd, eindeloos.
Nou ek kan vir dae hier sit en redeneer oor alles wat groot en klein is, waaroor mens oneerlik kan wees. Die lang en die kort is, as jy 15 minute iets privaat doen, en eintlik maar net jou werkgewer of kliënt se tyd waarvoor jy vergoed word, steel; of jy steel een teelepel se suiker by die kantien, bly dit steel. En ek reken DIS waaroor hierdie versie gaan. Noudat ons so vasgevang is in finansiële jaareinde, kom die ook by my op – wat word werklik verklaar op opgawes? Is mense werklik getrou en eerlik oor ALLES in hul lewens?
As jy oor ietsie kleins oneerlik is, dan kan jy maklik oor baie goed oneerlik wees. Dis die vermaning van God af. Dan, is die spreekwoordelike klop op die skouer, die eerste deel van die vers – as jy oor ietsie kleins eerlik is en mee vertrou kan word, dan kan jy oor baie goed eerlik wees en mee vertrou word. Watter beeld straal jy uit vir die wêreld? Mens se reputasie loop hulle gewoonlik vooruit. Wat is jou reputasie? Eerlik of oneerlik?
Die skerp reuk van Creosote (ek moes dit gaan google – die spelling en dit word uitgespreek as Kreesout – dis hoe ek al die jare die woord in my kop gesien het) vat my altyd terug na my kinderjare. Hoekom? Vra jy dalk. Ek het groot geword met ‘n Wendy huis in die agtertuin, wat omskep was in ‘n Kuns Kamer, die hout van die Wendy huis was met Creosote behandel. Ek was blootgestel aan kuns en crafting op ‘n jong ouderdom. Ek sal altyd hierdie reuk assosieër met kuns en crafting.
Ek het groot geword met ‘n ma wat altyd iets kreatiefs gedoen het, iemand wat haar drie dogters geleer het om so bietjie die realiteite van die wêreld te ontsnap deur kuns en crafting te doen. Ek raai maar of dit is hoekom sy kuns en crafting gedoen het, want dis hoekom ek dit doen. Met crafting is daar vir my geen reëls nie. Ok dit het reëls, maar, dis nie soos my day job nie jy weet? As jy ‘n fout maak, verf jy oor dit of jy begin van voor af, of jy wing dit net en sien hoe die projek gaan en hoe dit gaan opeindig om te lyk.
Met my day job is dit nie so eenvoudig nie, en ek voel verplig om dinge perfek te doen en reg te doen die eerste keer. Op hierdie tydstip terwyl ek die artikel skryf, reken ek dis tyd om die ketel aan te sit en vir jou ‘n lekker koppie koffie of tee te maak voor jy verder lees.
Jy sien, ek kan nie die artikel opbreek in kleiner hoofstukke nie, anders verloor ek die kruks van die saak wat op my hart geplaas was om te sê. Februarie is ‘n besige maand. Seker my minder gunsteling maand van die jaar, as mens nou toegelaat is om ‘n swart skaap maand te hê.
Vir soveel redes is ek nie ‘n Feb aanhanger nie. Een van die grootste redes is, die feit dat ek altyd uitgeput voel teen die tyd dat dit my dogter se verjaarsdag is op die 7de van die maand. Ja, ek weet, dis net aan die begin van die maand, maar ek weet wat voor lê, ek weet die ure wat ek vereis word om te werk, ek weet net wat lê vir my voor werksgewys. My klein EMP201 (vir die wat nie weet nie – dis een van die vele belastingopgawes wat op die 7de van elke maand ingedien moet word) is so entoesiasties wanneer dit kom by haar verjaarsdag.
Ek voel skuldig omdat ek nie haar opgewondenheid altyd met haar kan deel nie. En ek voel nog meer so, omdat ek ongeveer net tot die 14de Februarie 2014 gehad het, die jaar wat sy gebore was, om onverdeelde aandag aan haar te gee, voordat ek weer terug gekeer het na my skootrekenaar (hoe is dit vir ‘n mooi Afrikaanse woord?), om berekeninge te doen en opgawes in te dien. Dit was amper borsvoeding terwyl ek getik het op die rekenaar en opgawes ingedien het. Dit is asof ek net nooit genoeg tyd beskikbaar het om die oomblik en die voorbereiding vir haar verjaarsdag te geniet nie. Maak dit sin? Of is ek so vasgevang in my klein werk wêreld, dat ek vergeet om te stop en bietjie die rose se geur te geniet? (Die klink net beter in Engels – to stop and smell the roses).
Die ander rede vir die gebrek aan liefde vir die Maand van Liefde, is, daar is net NIKS TYD vir enige iets anders nie. Die kinders word groter, hul skedules begin voller raak, iets wat ek voel of ek nooit reg kry om voor te begroot tydsgewys nie. Ek meen, ek het nie eens tyd om inkopies te gaan doen nie (dit is ‘n frustrasie want vars slaai op ‘n weeklikse basis is ‘n MOET vir ons en om by Woollies uit te kom is ‘n uitdaging), nie eens te praat van om die kinders betyds by hul ander dinge te kry soos ekstra Wiskunde klasse, kos te neem voor kuns klasse en oefening nie.
Ek weier om oefening te mis. Dis die een ding wat maak dat ek nie dit verloor nie. Ek kan nie al die funky bewegings van Cross Fit altyd reg kry en uitvoer nie, maar, ek daag twee maal per week op en ek probeer hulle doen – ek kan sien hoeveel sterker ek geword het en is verbaas oor wat ek nou al kan doen teenoor wat ek kon doen toe ek net begin het. Dan woon ek nog ‘n dag van oefening by en daar doen ek spinning, iets wat my seun mal oor is, so dis ons tyd saam. Die buitemuurse aktiwiteite van die kinders is ook ‘n no-go zone as dit kom by besluit om dit te doen of nie. Ons moet dit net laat gebeur en dit maak werk, en beplan maar alles rondom dit.
Jy sien, in 2020, voor die grendeltyd en voor die Pandemie, het ek ‘n doelbewuste besluit geneem om op te hou om werk voor alles te plaas in my lewe. Ek het uitgemis op die lewe, want, ons het ‘n slagspreuk geleef van Kom ons kom net deur hierdie maand. En dit is hoe ons geleef het vir baie jare. Ek het selfs op ‘n kol gevoel of tyd gesteel was by my, weens hierdie slagspreuk waarby ons gehou het. 12 maande van die jaar, jaar in en jaar uit. Eintlik was dit dalk al in 2019 wat ek daardie besluit geneem het. Elkgeval. Middel Februarie 2020, in die besigste tyd ooit, het ek begin om te Cross Fit (na ek vir jare gebid het vir die Here om my lief te maak vir oefening, het ek uiteindelik die ding gekry waarvan ek hou en om my lyf weer in shape te kry).
Ja jy kan maar lag. Ek het nou net gekla oor hoe besig Februarie is en dan vat ek iets soos dit aan. Is daar ooit ‘n goeie tyd? Nee daar is nie. Nou jy kan dalk nou wonder hoe ek die kolle gaan verbind met die inskrywing. Ek begin met crafts, sing dan my klaagliedere oor werk en die Maand van Liefde, waarvoor ek nie so lief is nie en nou praat ek van oefening. Maar wag, jy sal sien…. alles is in een geweef in my lewe.
Terug by die crafts. Vir maande het ek gedroom van ‘n Cricut masjien. Ek was geskeur tussen die Joy en die Maker. My finale besluit was toe die Joy – weens die grootte en die prys. In Februarie (sien jy die trend hier…?) besluit ek toe om die aankoop te maak.
Ek het geweet dit was die verkeerde maand om so iets aan te koop, want ek weet ook dat ek eerder met die nuwe speelding gaan wil eksperimenteer as om te werk in die besige maand. Ek het toe verder besluit om dit by Kelirosh Studio aan te koop. Haar pryse was die beste (ek het die Takealot winskopies gemis en kon nie by Makro uitkom nie). Ek het ook net goeie goed gehoor van hierdie aanlyn winkel en dit was genoeg om my te oortuig om die aankoop daar te maak.
Die skuldgevoel wat ek ervaar het na ek die aankoop gedoen het was belaglik. Maar, toe die boks arriveer, was dit asof die Here vir my gewys het dat dit ok is. Dit is ok om ook ‘n lewe te wil hê, om te wil dinge doen en nie net te werk nie. Op die boks sien ek toe twee Flaminke. Nou die hele ding waaroor my bediening en blog gaan is Flaminke. Dit was net mind blowing en amper belaglik, met respek gesê – die Flaminke op die boks.
Selfs die postuur van die Flaminke op die boks was soortgelyk aan twee wat ek in my ontwerpe gebruik. Onmiddellik voel ek asof die Here met my hier praat. Bevestig dat dit ok is om hierdie aankoop te maak in die maand wat ek sien as die minder lekker maand vir my persoonlik.
Ek besef ook, dat ons ‘n nuwe generasie crafters hier groot maak. Ek het groot geword met goed soos om kerse te maak, kaartjies met stempeltjies en embossing poeier, klein draad boompies met mooi klippies op geplak, om maar net ‘n paar te noem. Die volgende generasie van crafters betrek tegnologie soos hierdie klein Joy masjientjie. Soos jy kan aflei, het beide my kinders besluit om die masjien te hi-jack, hulle baklei oor wie dit volgende gaan gebruik. Dit maak die druk so bietjie ligter vir my om die masjien te gebruik sodat ek nou op werk kan fokus – maar wanneer hierdie besige tyd verby is, gaan ek vir seker inspring en goed doen met hom.
‘n Week of so na die aankoop van die Joy, ontvang ek ‘n oproep van ‘n Mev. SA semi-finalis, Nicky Kruger. Sy vra my of ek dit sal oorweeg om ‘n borg te wees vir hierdie kompetisie (ek is nou nie seker of ek reg hierna verwys nie?). Nou dit is ‘n langerige storie van hoe ons mekaar “ken”, maar die lang en die kort is, sy is ‘n juffrou by ‘n skool waar ek laas jaar gaan bedien het en voorskote uitgedeel het aan studente.
Ek was stom geslaan, oorweldig en opgewonde, alles op dieselfde tyd. My aanvanklike reaksie was dat dit MAL besig is by die werk en ek sal eers haar middel Maart kan beantwoord, wanneer ek al my sperdatums gehaal het. Natuurlik het nuuskierigheid die oorhand gekry, ek het gelees deur die inligting wat sy my gestuur het en ek het my besluit geneem. Dit is so ‘n wonderlike geleentheid, ek kan nie dit van die hand wys nie.
Sien jy nou weer – dis alweer Februarie. Weer lyk dit of daar so min tyd is om dinge deur te dink en goed te doen. Ek begin te wonder of die Here my nie in ‘n rigting druk en toelaat dat al hierdie dinge gebeur, in die Maand van Liefde, net sodat ek weer lief kan word vir Februarie nie?
Wie weet, maar, dit lyk of groot dinge in Februarie gebeur. Die geboorte van ‘n kind, die behoefte om te oefen en crafting te doen en nou hierdie borgskap van ‘n GROOT ding soos Mev. SA. Ek dink God is besig om my Joy vir my terug te gee in die maand wat ek dit die minste ervaar.
Ek moet bieg – ek is lief vir die puns van God af. Die Joy wat verteenwoordig word deur ‘n fisiese, tasbare klein masjientjie, wat letterlik Joy bring vir díe wat dit gebruik. Want, is dit nie hoe ons as mense is nie? Ons wil SIEN en HOOR dis daar – en moet my nie verkeerd verstaan nie – ek plaas nie my Joy in die Joy nie, dis net God se manier om met my te praat, om vir my ‘n tasbare herinnering te gee aan dinge waaraan ek herinner moet word.
Toe ek die Here se mal plan (met respek gesê natuurlik – want in my kop het dit glad nie sin gemaak nie) vir Beroepsvrou begin deurvoer van desk pads, kalenders en ander gedateerde items, notaboeke en muismatte, het ek dit net gedoen. Ek het nie gedink nie en nie regtig beplan nie. Ek besef net al hoe meer HOE God se Upside-Down Kingdom werk – Sy somme is nie ons somme nie, Sy planne is nie ons planne nie, Sy tyd is nie ons tyd nie.
Om net goed te doen sonder om te dink, is iets wat so ietwat buite my comfort zone is. Want vir my day job is dit AL wat ek moet doen. Beplan en dink – goed moet sin maak jy weet? Vir Beroepsvrou het ek deur gedruk (nog nooit so iets in my lewe beleef wat die Here so hard op my hart gedruk het om te doen nie) en die leuse, as ek dit nou so kan stel, waarmee Beroepsvrou identifiseer en waaroor dit alles gaan, is Pienk Vere™ vir die Here. Wanneer ek van Pienk Vere™ praat, verwys ek natuurlik na die Flaminke en dit wat die Here vir my openbaar het oor hierdie voëlspesie. As jy nou nog nie weet waaroor dit gaan nie – gaan lees die stukke onder die kategorie Pienk Vere™ – begin by die oudste artikels en werk jou pad deur na die nuutste artikels toe.
Dit was dan ook die eerste jaar se tema vir alles van die Pienk Vere™ reeks, nie net die gedateerde items nie, maar ook notaboeke en muis matte. Ek het egter gou besef dat Flaminke nie in almal se smaak val nie, en, mens raak maar moeg om vir 12 maande vir dieselfde prentjie te kyk op jou desk pad of dagboek. Januarie 2022 (een jaar gelede) slaan ek ‘n panic so te sê oor wat 2023 se tema gaan wees en hoe dit gaan werk in die toekoms. Ja, ek weet, dis ‘n hele jaar voor die tyd, maar daar IS die deel van my persoonlikheid wat van beplanning hou (alhoewel ek eintlik glad nie van dit hou nie maar toemaar – maak dit sin om so te voel? Amper ‘n love-hate verhouding met beplanning…).
Nou dit voel of ek met ‘n Kaapse draai by my punt uitkom. Maar die punt wat ek wil maak is, die Here het kort daarna, sommer vroeg in Februarie 2022, vir my bevestiging gegee van die tema vir 2023 waaroor ek gewonder het. Op so ‘n wonderlike manier, soos wat net die Here kan. Dis weer een van daai fist pump oomblikke met God. My rooikop vriendin (almal het so een nodig in my opinie – ‘n regte egte Ginger) kom kuier een Saterdag by my. Ons het gesukkel om ‘n datum te kry wat beide van ons pas en ons kuiertjie was so bietjie overdue. Heel beskeie en verleë oorhandig sy vir my ‘n persentjie saam met die woorde “Abba Vader het gesê jy het vrae hieroor en dat ek dit vir jou moet gee” iets in daardie lyn.
Ek kyk af in my hande na wat sy vir my gegee het – ‘n stelletjie klei oorbelle, bloedrooi granate. Ek bars amper oombliklik in trane uit, want dit was een van my vrae aan God (niemand het dit geweet nie). Kan ek ‘n tema doen, wat moet dit wees en is granate ok? Saam met dit het ek natuurlik honderde ander vrae gehad, en soos wat die tyd aanbeweeg is dit besig om beantwoord te word.
Daar het ek sommer gou my antwoord gekry en besef ek net weer dat Beroepsvrou se beplanning ietwat anders gaan wees as my day job se beplanning. Daar is beplanning, maar op God se manier, nie soos die wêreld dit bepaal nie. Nou dit bring my by die heel eerste skrifvers vir 2023 se desk pad, so hier op die einde van Januarie. Hierdie was ‘n BESIGE maand, erger as wat ek al voorheen beleef het en daarom dat ek nou eers hierby uitkom. Niks het drasties verander nie en ek kan wragties nie my vinger lê op dit en hoekom dit so voel nie – die gejaag wat net erger word. Dit is net wat dit is. Seker maar sperdatums wat verkort word wat bydra tot dit wat soos chaos voel om my.
Ek het gevoel díe Bybelvers is van pas by die tema vir 2023, en alhoewel die vrug waarna verwys word nie benoem is in die Bybel nie, (dit verwys wel na lote en wynstokke en dus neem mens maar aan dat dit na druiwe verwys), reken ek Granate kan ook werk vir die doel.Dit kan eintlik maar enige vrugte wees reken ek – druiwe, appels of lemoene. Maar die Here het Granate op my hart gelê. Ons kan slegs vrug dra wanneer ons IN HOM is. En dit sluit weer aan by die Pienk Vere™ – want waarmee vul jy jouself?Wys jou vrugte wat jy dra dat jy Pienk Vere™ vir die Here het? Watter vrugte dra jou Pienk Vere™? Sê jy vir mense jy is ‘n Granaat boom maar dan dra jy piesangs en is so ver verwyderd van dit wat jy proklameer en dit wat jy uitleef?
Sonder Jesus kan ons niks doen nie, soos die skrifvers ons leer. Wanneer ons IN Hom woon en onsself opvul met Hom, dan dra ons baie vrugte. Woon jy in Hom? En Hy in jou? Dra jy vrugte? Watter vrugte dra jy? Does your walk and talk agree? So aan die begin van die nuwe jaar, (die Jubel Jaar), wanneer alles net vinniger uit die blokke wegspring as wat ons kan hanteer, is dit soms moeilik om hierdie by te hou en deur te voer. Dis juis dan, in hierdie woeste tye, dat ons moet onthou en herinner word aan hierdie skrif. Dit uitleef en vir mense WYS dat God in ons is en ons in Hom is. Dat ons vrugte ooreenstem met ons dade en woorde. Watter vrugte dra jou Pienk Vere™?
Soos wat die jaar einde se kant toe staan, en almal moeg geploeg is (werksgewys), kan ons nie anders as om soms te voel ons wil onsself bederf met ietsie nie. Jy verdien dit mos? Jy het hard gewerk. Dan kom die duiwel en saai twyfel in jou hart oor dit wat jy dink jy vir jouself wil koop. Hy kom saai selfs twyfel as jy iets gedoen het soos om lekker kos te eet. Jy weet? Wanneer jy geld op iets spandeer het, eerder as om iets meer verantwoordelik met die geld te doen.
Liewe aarde, dan voel mens sommer net nie lekker na jy so iets gedoen het nie. Al was daar niks verkeerd met dit wat jy gedoen het nie. Guilt and shame oorweldig jou. Net daar en dan. Jy probeer teen dit redeneer dat jy wel hard werk en jy dit mag doen en verdien, maar daar is geen genade nie. Op die ou einde van die dag voel jy net nie of jy die vrymoedigheid het om iets te doen vir jouself nie en dan eindig jy gewoonlik op om dit nie te doen nie. Bo op dit, voel jy skuldig omdat jy daaraan gedink het (en nie eens noodwendig deurgevoer het nie).
So het ek gevoel vir baie jare oor baie goed. Gevoel ek mag nie nuwe klere koop nie, gaan uiteet nie, selfs in die huis bly waarin ons bly het my skuldig laat voel (en dis nie ‘n tydskrif huis nie, maar, bied skuiling vir ons en slaap plek vir elke gesinslid – genoeg vir almal om hul eie spasie te geniet). Die lysie voel eindeloos. Maar toe kom ek op die skrif gedeelte af. Uit Prediker uit. En ook — dat elke mens eet en drink en die goeie geniet by al sy moeitevolle arbeid; dit is ‘n gawe van God.Prediker 3:13 (Afrikaans 53 vertaling). WOW. Wat ‘n awesome stukkie skrif!
Die ietsie wat jy voel jy wil doen EN geniet MAG jy doen, want dit is ‘n gawe van God af! Die lang en die kort wat dit vir my sê is, as jy moeitevolle arbeid toegepas het, en die goeie geniet wat saam met dit gaan, ontvang jy ‘n gawe van God af. Dis vir my so profound en ek sê nou nie gaan spandeer al jou geld op jouself en kom nie jou verpligtinge na nie! Nee, glad nie!
Ek wil elkeen wat die lees los met dit – dis nou Desember. Sommige mense kry bonusse en ander dalk nie. Sommige kry ‘n dertiende tjek (ja ek weet, tjeks bestaan nie meer nie, maar ons almal praat maar nog so), ander kry net ‘n kleiner bonus, ‘n ietsie ekstra. Of jy nou ‘n bonus kry of nie, moet nie skuldig voel oor die bonus of salaris wat jy gekry het nie. As jy hard gewerk het, regtig HARD gewerk het deur die jaar, dan is daar nie fout daarmee om dit te kan geniet nie.
Al gebruik jy dit om skuld te betaal, of vir jouself ‘n ietsie te koop wat jy altyd wou gehad het met dit. Of jy drink dalk net ‘n melkskommel. Dit maak nie saak nie, gebruik die gawe wat die Here vir jou gee deur jou moeitevolle arbeid! Dit was ‘n lang jaar vir almal gewees, almal is moeg geploeg… Hierdie is amptelik die laaste inskrywing wat te doen het met die heel eerste desk pad wat ek ontwerp het en verkoop het deur Beroepsvrou. Wat ‘n belewenis was dit nie net gewees nie! Daar gaan nog stukke wees in 2023 – nuwe jaar en nuwe bybelverse! Hou die spasie dop! Ek bid vir jou en jou gesin ‘n Geseënde Kerstyd toe en dat julle die gawes van God sal geniet. Wees veilig, rus goed sodat die nuwe jaar met nuwe moed en energie aangepak kan word. 2023 is the year of Jubilee.
Soos wat ek die ander dag deur die plaaslike inkopiesentrum stap, voel ek net die einde van die jaar in die lug. Jy weet, net so ‘n vibe wat nie op ‘n ander tyd as November en Desember in die lug is nie. Dit voel of die lewe net gebeur en die tyd net aanstap en as jy een oggend wakker word, is dit verby middel November.
Nog ‘n jaar is amper verby. Nog ‘n jaar om oor te reflekteer. Wat het gebeur? Hoogte punte en laagte punte. Die nostalgiese tyd van die jaar. Iets waarvan ek nie baie hou nie, want dit impliseer dat ek nog ‘n jaar ouer is. In my kop is ek nog al die pad 28 jaar oud. Ek weet nou nie of ek nog soos ‘n 28 jarige, of selfs ‘n thirty-something-year-old lyk nie….maar ek voel nog jonk….vir wat dit wêrd is.
Die maand se skrif op die desk pad is uit Deuteronómium(as jy nou nog nie weet waaroor dit gaan nie – besoek maar gerus my winkel, bestel vir jou een, dan het jy ook ietsie mooi vir jou werkstafel en dan gaan jy verstaan hoekom ek oor random verse skryf). Noodwendig moet ek maar daardie sin daar eindig, omdat ek nou so ‘n lang verduideliking in hakkies gesit het. Moving on!
Nou ja, die boek wat seker die moeilikste is om uit te spreek in die Bybel, is waaruit die maand se skrif kom. Díe skrifvers is vir my so ‘n groot en profound een, (by gebrek aan ‘n beter Afrikaanse woord), een met soveel beloftes in. En die Here sal jou die kop en nie die stert maak nie, en jy sal net boontoe en nie ondertoe gaan nie as jy luister na die gebooie van die Here jou God wat ek jou vandag beveel het om te hou en te doen. Deut 28:13 (Afrikaans 53 vertaling).
Wow. Waar begin mens met die ontleding en dit wat die Here op my hart lê van die skrifvers? Kom ons begin by die gebooie onderhou. Nou ek weet ons is lankal nie meer onder die wet van die Ou Testament nie. Jesus het ons kom vrymaak van dit. MAAR, in die Nuwe Testament verwys Jesus na die grootste gebod. Jy moet die Here jou God lief hê met jou hele hart, en met jou hele siel en met jou hele verstand. Dit is die eerste en groot gebod. En die tweede wat hiermee gelyk staan: Jy moet jou naaste liefhê soos jouself. Matt 22: 37- 39 (Afr 53).
Wat dit vir my sê is, as jy God lief het, en jou naaste, sal jy outomaties die tien gebooie onderhou, want as jy iemand lief het, steel jy nie by hulle nie, of vertel jy nie leuens nie, en so gaan die lysie aan. So ek reken ek kan sê check ek dink ek verstaan die deel in die skrif wat verwys na gebooie.
So terug na die eerste deel – die belofte van God self af. Dit kom nie via iemand anders nie. Dis God self wat hier praat en BELOWE. Dis ook nie ‘n halwe belofte nie, en nie ‘n miskien, maybe baby tipe ding nie. Hy belowe dat Hy MY (en jou wat dit lees) die kop sal maak, ek SAL boontoe gaan, en nie ondertoe nie. Maar daar is ‘n voorwaarde daaraan gekoppel – jy moet die gebooie van God onderhou.
Slegs as jy jou deel doen, sal die Here Sy deel doen. Hoeveel keer doen ons nie iets wat ons eintlik afgelê het toe ons bekeer het nie? Of veronderstel was om af te lê met die sondige mens toe ons bekeer het nie…? Het jy nie dalk weer vir iemand ‘n halwe waarheid, wat eintlik maar ‘n leuen is, vertel nie? Iets belowe en dit nie gedoen nie? Iemand dalk ingedoen, op watter wyse ookal? Seergemaak, geskinder, o die lys voel eindeloos.
Jy sien en dis hier waar dit vir my voel die geveg tussen die kop en die stert inkom. Ons gees is gewillig maar ons vlees bly swak. En dis hoekom ons Jesus nodig het! Alleen kan ons dit nie doen nie. Die duiwel sal jou oor en oor kom condemn, oordeel, sleg laat voel. Laer as ‘n luis, want jy het nou al weer hierdie en daardie nie gedoen nie. Jou probeer aftrek ondertoe.
Maar, wanneer jy werklik bekeer het van jou ou sondige natuur en wel alles in jou vermoë doen om die Here lief te hê EN sy gebooie van liefde onderhou, kan dit mos nie anders as om die kop te wees en op te styg na bo nie? God se genade is groot, Hy vergewe ons as ons iets verkeerd gedoen het en ons omvergifnis vra. Ek kies om God se belofte aan te kleef, alles binne my vermoë doen om naaste liefde (en self liefde) te betoon, asook my liefde vir God.
Ja, ek faal nog soms (ek moes gaan google met ‘n v of f, net so tussen ons, sodat dit ek die regte betekenis oordra). En dis seker maar ook hoe mens leer en groei is dit nie? Niemand is perfek nie, maar ons kan streef na heiligmaking, onderhoud van gebooie. Wees ‘n Jesus-Freak, probeer heeltyd self liefde en naaste liefde betoon en wys, draai weg van ou, slegte gewoontes. Dan gaan jy sien wat gaan God vir jou doen!
Wie wen in jou lewe? Die Kop of die Stert? Wat is die uitkoms van die bannier wat groot gespan is, wat die geveg aankondig – Kop vs. Stert? Ek hoop seer sekerlik dat my uitslag Kop 1 – Stert 0 sal wees, en so sal aanhou!
So staan ons alweer op middel Oktober en ek kan nie help om te wonder waarheen die tyd aanstap nie. Ek weet ek het dit in amper elke inskrywing gesê, (of so voel dit vir my), maar regtig, die tyd vlieg so vinnig! Ek kyk na my desk pad en die maand se skrif.
Ek gaan vergelyk dit met ander weergawes op my elektroniese Bybel (is tegnologie nie wonderlik nie?) net om seker te maak ek het die korrekte interpretasie hier beet. En ek dink ek het hom!
So Paulus (was mos hy wat Korinthiërs geskryf het?) skryf hier dat niks wat ons al gesien, gehoor het of in ons harte opgekom het, kan beskryf dit wat God vir ons berei het nie. Wow, ek dink so oomblik na hieroor en besef net hoe gróót dit is. Vir seker dink ek dit verwys na die ewige lewe maar ook ons tyd hier op aarde.
God beplan mos dinge van voorspoed vir ons, nie teëspoed nie, nie waar nie? So hoekom kan dit nie van toepassing wees vir ons tyd hier op aarde nie? Nou prakties kan ek getuig van hierdie skrif en dit wat in my lewe gebeur het. Moet my nie verkeerd verstaan nie. Die moeilike en harde tye is vir seker ook nodig, want dis wanneer ons gevorm word en karakter gebou word. Maar die goeie tye is net so nodig vir ons tyd hier op aarde.
Jy sien, as ek nou moet dink aan al my aardse begeertes wat ek het, wat ek nou dink awesome sal wees vir my, is dit sekerlik dat al my werk op datum sal wees en so sal bly. Dat ek nie werksdruk het nie en dat alles net die heeltyd vlot sal verloop wat dit aan betref. Natuurlik het ek seker nog ‘n miljoen of drie ander begeertes (ons almal droom mos maar van ietsie jy weet?), maar díe een staan vir my die meeste uit.
So het ek gedink dat dit my grootste begeerte was. Wel, ek was verkeerd!! Jy sien, gedurende September 2022, het die Here vir my ‘n begeerte vervul wat ek nog nooit aan gedink het nie, nie gesien of gehoor het nie. Ja jy het reg geraai – die radio onderhoud! Wat ‘n belewenis was dit nie net nie, jy sien, ek het nie gedink dat dit is iets wat ek graag sal wil doen nie. En nou, tong-in-die-kies gesê, voel dit vir my is dit ál wat ek wil doen! Die dream job, die een waarvan mens net droom en nooit kry nie.
Die Here het my wildste, grootste begeertes met daardie onderhoud oortref. So ‘n dag of wat na die onderhoud, blaai ek deur my deskpad se skrif verse en toe tref dit my – DIS wat die Here bedoel met die vers. Nou kan jy jouself indink, as iets soos ‘n radio onderhoud vir my gróót voel, hoe GRÓÓT is die planne wat die Here vir ons het nie net nie?
Dis GRÓÓT, baie GRÓÓT, ons breine kan dit nie indink nie, al probeer ons hoe hard en lank! En eintlik is dit ook goed so, want nou het ons ietsie om na uit te sien! Sien jy uit na wat Hy vir jou beplan? Ek sien uit na dit wat die Here nog vir my, Beroepsvrou, en die day job in gedagte het…
Soos wat ek hier sit en hierdie inskrywing tik, voel ek deurmekaar gewaai en dit voel amper of die Augustus winde van ‘n dag of wat gelede bygedra het tot die gevoel. Vir die wat nie weet nie – Augustus is ook een van ons besige tye. Minder besig as Februarie, maar ook ‘n kritiese tyd van tonne goed wat moet klaar met beperkte ure in die dag. Speed dating wat belasting aanbetref.
My deskpad se bladsye raak nou min. Daar is net 4 oor en as ek weer sien gaan ek Augustus se bladsy ook afskeur en dan is daar net 3 maande van die jaar oor. WAAR HET DIE TYD HEEN GEGAAN??? Waar het 2022 heen verdwyn? In my kop is ek nog vasgevang in Maart iewers.
Nie te min, die bladsy vir Augustus is vol geskribbel met ekstra Wiskunde klasse en tye, oefen tye vir my, oefeninge vir die kinders by die skool en dan hope nota’s aan die kant van die bladsy wat kompeteer met die prag van die flaminke in die agtergrond.
Weereens verbaas dit my nie dat die maand se skrif so van toepassing is nie. Jy sien, toe ek die skrif laas jaar gekies het, het ek letterlik 12 verse wat vir my uitgestaan het geneem en in orde soos wat ek dit ontvang het gaan allokeer teenoor ‘n maand. Daar is mos nie ‘n MANIER dat ek nou kon weet dat die maand se skrif vir my so pertinent sal uitstaan nie.
Sjoe – dis ‘n GROOT WOORD! Pertinent. Goed, daar raak ek alweer side tracked. Iets wat vir my voel gereeld gebeur. Amper soos Dory in Finding Nemo. Ek is besig om te werk aan iets, gaan soek iets op die netwerk, dan onthou ek van ‘n e-pos wat ek moes stuur vir ‘n kliënt, dan stuur ek die e-pos en dan het ek heeltemal vergeet waarmee ek besig was!
Toe ek vanoggend dink aan die skrif en wat ek wil skryf kom Life Guard by my op. Ek moes mooi gaan dink wat die Afrikaans is vir Life Guard. Dis vir my bitter interessant hoe die Here soms net in Engels goed vir my openbaar en ander kere net in Afrikaans. Terug by die skrif.
Ek onthou die eerste keer toe ek die skrif gelees het. Iemand het nog vir my ‘n prentjie gestuur. Dit was ‘n dogtertjie wat baie tevrede met haarself gelyk het met arms vol blomme (‘n cartoon prentjie) en dit het iets in die sin van Die Here sal jou help en red gelees. Iets soos dit.
Toe ek dit in die Bybel gaan lees, besef ek hoe powerful die skrif is en hoe die prentjie dit net amper te veel vereenvoudig het, as ek dit nou so kon stel. Jy sien, op daardie stadium in my lewe, moes ek vir ‘n maatskappy hul Finansiële State gaan voorlê en bespreek. ‘n Maatskappy met meer as 1 BILJOEN RAND se omset. Ek moes gaan google hoeveel nulle is ‘n Biljoen (dis 9 net so tussen ons), want ek het voor dit nog nooit met sulke groot syfers gewerk in ons besigheid nie, en ook nie iets so groot soos dit alleen moes voorlê nie.
Ek het selfs ‘n rok of twee gaan koop, want ek het gevoel my klere steek af teen die omset (verkope as jy wonder wat omset is). I had to look and dress the part jy weet. Ek kan nou nie daar gaan opdaag in my denim en tekkies soos wat ek meeste van die kere maar in sit en werk by die huis nie. Nie te min, die skrif staan vir my uit. Veral die deel wat lees kyk nie angstig rond nie. Dit laat my dink aan Petrus wat nie op Jesus gefokus het nie en toegelaat het dat die golwe om hom, hom laat sink het.
En natuurlik met die golwe saam, dink ek weer aan wat ek geskryf het in Junie 2021 (of was dit Mei?). Oor hoe ek gevoel het of die golwe van angs my probeer verswelg. Dit voel steeds by tye so met ‘n nuwe roetine met die kinders, saam met werksveranderinge, ander omstandighede in my lewe en dit alles saam is vir seker gelyk aan ‘n angstige oomblik of drie elke 2 minute en dan hou dit aan die hele dag lank voel dit vir my.
Ek het so maand of twee gelede ‘n nuwe liedjie gehoor op Spofity. Things that I’m afraid of deur Ross King en Josh Wilson. Ek weet nie wie het eerste die liedjie gesing nie (dis nou amper soos wat was eerste – die hoender of die eier?), en albei se weergawes is vir my mooi. In die liedjie sing hy dat die dinge waarvoor hy bang is, ook bang is vir die Here.
Dit het my laat dink. Want ek het NOOIT so daaraan gedink nie. Ons sit soms met soveel vrees in ons opgekrop, maar ons vergeet waar kom vrees vandaan (dis nie van God af nie) en dit wat ons vrees, vrees die Naam van Jesus nog meer.
Soos wat ek golwe om my sien en ervaar in alledaagse dinge, probeer ek gefokus bly op Jesus. Dis moeilik soms. Soms laat ek myself in die steek deur moedeloos te raak oor so baie goed. Negatief te praat en nie altyd ‘n wag voor my mond te plaas nie. Kwaad te word vir omstandighede buite my beheer. Gefrustreerd met ander goed in my lewe, meeste van die kere nie eens eintlik werk nie, wat ook buite my beheer is.
En dan soos wat ek voel ek begin sink, kom die Lewensredder se reddende regterhand en tel my op uit die chaos uit. Dit wat ek vrees, het ‘n groter vrees vir die Lewensredder. DIT moet ek altyd onthou. The things that I’m afraid of are afraid of you….hoor ek weer die liedjie deur my gedagtes dwaal….
Die Jirre lief jou!! Finish & klaar! Lees ek die boodskappie op die bottel volgeprop met branmuffins (kolwyntjies voel soos die verkeerde woord om te gebruik want daar is nie versiersuiker op nie)… ek verkyk my aan die rosies (my gunsteling blom net so tussen ons) wat uit papier gemaak is. Die een uit ‘n ou storieboek se bladsy, wat dit net so ‘n vintage anderste look gee.
Ek probeer ‘n muffin uithaal sonder dat hy heeltemal disintegreer tussen my vingers, dis so vars, dit val omtrent uitmekaar uit! Muffins spesiaal vir my gebak deur ‘n groepie baie spesiale studente. Kinders met ander behoeftes as waaraan ons (of dalk eerder ek) gewoond is. Kinders wat ook hul plekkie onder die son wil claim.
Kinders van ouers wie bekommerd is of hulle dit eendag gaan maak wanneer hulle nie meer hier op aarde is nie. Kinders van ouers wat wonder of hulle ‘n inkomste sal kan genereer wanneer die broodwinner/s nie meer oor die vermoë beskik om te kan sorg vir hulle nie. Ek stap saam met my naamgenoot, Elsie van Staden (saam verwys ek na ons as Elsie tot die mag 2 soos in Wiskundige taal gepraat) deur die gange van Oom Paul Skool in Rustenburg.
Ons stap verby twee kinders, ek hoor die een vra vir die ander een “Is that a new teacher?” en ek neem aan hulle verwys na my. Ek grinnik stilletjies by myself en dink, “Neeeeeee outjie, jy verstaan nie, die tannie na wie jy kyk is nie uitgeknip om ‘n juffrou se werk te doen nie.” Dit vat SUPER spesiale mense om onderwysers te wees in my opinie. En ek voel daagliks of ek my eie kinders faal wanneer ongeduld na vore kom na ‘n lang dag se werk en gesukkel op stadige aanlyn sisteme.
Terug by die skoolgange. Vir die wat dalk nie weet nie, Oom Paul Skool is ‘n Vaardigheidskool vir leerlinge wat vanaf hoofstroom skole verwys word na hulle toe. Goudvissies wat nie kan boomklim soos die kurrikulum verwag van hulle om te doen nie. Dan word hulle in die spreekwoordelike goudvis dammetjie by Oom Paul Skool gesit, gekoester, geleer en opgevoed op hul vlak.Die stroom in die hoofstroom is net TE sterk vir hulle en daar raak hulle verlore in die sisteem.
Maar Oom Paul Skool is verder nóg effens anders, want hulle bied Haarkappery EN Voedselproduksie aan, saam met ander vakke soos ons almal dit ken – NW, SW, tale, daardie tipe vakke. Leerlinge wat in Hoofstroomskole teleurstelling op teleurstelling beleef, word hier met ope arms ontvang. Hulle word skills geleer. Hoe om PRAKTIES met jou hande te werk. Iets wat ek voel deesdae ontbreek. Om in die Ambag opgelei te word.
Almal sit mos deesdae agter ‘n laptop op hul boudjies vir meer as 8 ure per dag (ek in kluis), besig om hul werk te doen en dit terwyl die Ambagte nie noodwendig nog mense oplewer nie (hierdie is nou net my persepsie en ek mag verkeerd wees – ek het glad nie statistieke gaan trek hieroor nie). Mense kan nie meer prakties en fisies die werk doen wat ons wêreld maar eintlik steeds nodig het nie, ten spyte van waar ons is wat tegnologie aanbetref. Ek weet, for the life of me kan ek NIE NAALDWERK doen NIE en nog minder iets fêncy in die kombuis maak.
Maar nie te min. Dinsdag 26 Julie 2022, het die Here vir my die geleentheid gegun om ‘n klein groepie Verbruikerstudie studente te gaan bedien met Sy woord en kennis wat Hy stelselmatig vir my gee en openbaar oor Flaminke. Die hele ding waaroor die Blog en Beroepsvrou draai. Pienk Vere vir die Here.
Ek besef eers later toe ek sit om die inskrywing te maak dat die nerwe wat my gewoonlik so pla voor so ‘n dag (soos ‘n muis wat aan ‘n kabel knaag) glad nie naby was nie. Ek het nie vir een oomblik gewonder en twyfel het oor enige iets nie! Soos wat ek die kinders toespreek en later ook die personneel, haal ek stukke uit die Bybel aan. Nie presiese verse nie, maar skrif wat ek voel die Here vir my koppel aan flaminke, geinterpreteer en in my eie woorde om dit eenvoudig te probeer hou en nie soos ‘n kerkdiens te laat voel nie.
Ek besef toe wel dat ek die heeltyd na Dawid en Psalms verwys as ek praat van die stuk oor bewaar jou hart terwyl dit eintlik Salomo en Spreuke moes wees. An honest mistake en ek glo die Here verstaan en almal het gehoor wat hulle moes hoor.
Net so ietsie ekstra om aan te sluit by die voorskote, en ek het seker al dit voorheen genoem, maar, wanneer die kinders dit aantrek, beoefen hulle ook ‘n geestelike profetiese aksie om hulself te bedek met die borsharnas van geregtigheid. Dit beskerm hul harte soos Salomo gesê het. Moet my ook nie verkeerd verstaan nie – daar is GEEN krag in die voorskote nie. Dis simboliek en hoe die Here vir my gewys het wat die voorskoot eintlik beteken.
Dit neem Flaminke ongeveer 2 jaar om pienk te word en hul bly slegs pienk as hul die regte voedingstowwe inneem….dis dieselfde met ons as Christene. Jy moet konstant die regte goed inneem sodat jy Pienk Vere vir die Here kan hê.
Ek is ook seker dat die skrif uit 1 Thessalonicense 5:21 waar Paulus skryf en sê Beproef alle dinge, behou die goeie – is soos die flaminke wat hul kos filter (omdat hul filtervoerders is) – hulle skei uit dit wat sleg is en neem slegs dit wat goed en reg is in.
Oom Paul Skool is uniek en enig in sy soort. Van Potchefstroom tot Wolmaransstad, tussen Klerksdorp en Brits is daar net een visdam beskikbaar vir al die goudvissies wat net nie kán boom klim nie, en dis Oom Paul Skool. Daar is nog ‘n soortgelyke skool in Krugersdorp en twee in Pretoria. Dis dit sover ek weet en vertel was.
Enig en uniek in hul soort. Lankmoedig en geduldig is hoe ek die Onderwysers by Oom Paul Skool sal beskryf. Dit vat ‘n besonderse mens om ‘n Onderwyser te wees en ‘n Engel om kinders vaardighede te leer soos hier by hierdie plek.
Dit wil tog vir my voorkom of daar wel ‘n stukkie hemel op aarde is, ‘n plekkie waar kinders geplant kan word om te groei om ook hul potensiaal te bereik, om hul plekkie onder die son op te eis. Vir ouers gemoedsrus gee dat hul kindertjies wel ietsie sal kan leer en weet, sodat hulle kan oorleef eendag wanneer ouersorg nie meer moontlik is nie. Daardie plekkie is Oom Paul Skool.
Soos wat ek hier agter my rekenaar inskuif, met die laat middag son wat deur die venster oor my sleutelbord (hoe is dit nou vir ‘n mooi Afrikaanse woord eerder as keyboard soos ons maar geneig is om die Engels in te gooi tussen die Afrikaans wanneer ons praat?) kom daar ‘n gedagte by my op.
Ek sien ‘n treintjie wat teen ‘n bult uit ry, hy stoom hard en aanhoudend en ek hoor die geluid wat hy maak Ek-weet-ek-kan-ek-kan-dit-doen-ek-weet-ek-kan-ek-kan-dit-doen eerder as die tjoekoe-tjoekoe-tjoekoe geluid wat ‘n stoomtrein gewoonlik maak. Ek weet nou nie of dit dalk per ongeluk ‘n prentjie uit my kinderdae is wat ek dalk iewers gelees het of ‘n storie gekyk het nie maar ek weet wel dat die Here dit vir my gewys het vir ‘n doel.
Nie te min, die sonnetjie is HEERLIK hier en ek besef net weer HOE bevoorreeg ek is om nou op hierdie oomblik hier te wees. Die maand se skrif is weer een van my gunstelinge uit Filippense uit. Ek is tot ALLES in staat deur Christus wat my krag gee.
Jy sien, soos die treintjie, voel dit soms vir my, en ek is seker vir ander ook, of ek hierdie moewiese bult van die lewe moet uitklim om bo uit te kom. Langs die pad is daar uitdagings, nêrens in die Bybel word ons gevrywaar van ‘n lewe sonder uitdagings nie. Maar, ons word wel gewaarborg dat God aan ons sy is, en ons goed kan doen met Hom wat ons krag gee.
Ons moet kies hoe ons die uitdagings sien. Die spoorlose pad wat ons soms voel ons moet volg, onseker oor waarheen ons moet gaan en of ons wel op die regte pad is. Of die slaggate wat maak dat ons net so effe stadiger moet ry en nie vinnig genoeg na ons sin aan die bo kant van die bult uit kom nie.
Weereens is hierdie skrif vir my op hierdie tydstip net so akkuraat, ek kan nie anders as om die Here ‘n fist pump te wil gee vir die een nie. Jy sien, soos my vorige inskrywing gelui het, weet julle seker nou dat die dinamika in die firma verander het en goed weer terug land op my tafel. Soms wonder ek of ek dit regtig alles sal kan behartig en ander kere dan weet ek net dat ons sal ok wees.
Die Here is besig om vir ons die pad te wys en die steenkool in ons enjins te sit en aan die brand te steek, sodat ons die bult wel kan uitklim en bo uit kom. Wanneer ek mismoedig raak oor alles en nog wat, wat ek moet doen en hanteer, veranderinge van owerhede, sisteme wat sommer net nie lekker is nie, in my opinie (as ek nou my opinie kan en mag gee), dan kyk ek na die skrif vers en sien ek die trein.
God se trein. Ek is Sy trein wat, soos wat ek die bult uitbeweeg, rook by my enjin laat uitkom wat ‘n teken is dat ek Syne is en dat Sy vuur in my brand (nou nie lugbesoedeling tipe rook nie – ek is seker julle verstaan wat ek bedoel). Rook wolke wat ‘n sein vir ander treintjies stuur om hul steenkool gelaai te kry, opgevul met God se woord en aan die brand te kry, deur die Heilige Gees, sodat hulle ook hulle bulte kan uitklim.
Waar staan jou treintjie? Voel jy of jy nie meer kan nie? Het jy genoeg steenkool om te brand? Miskien moet ons daar begin! Jy kan nie op fumes hardloop en die bult uitkom nie. Jy moet sorg dat jou enjin met God se woord opgevul is, sodat die Heilige Gees die vuurhoutjie kan brand wat die steenkool laat verander in energie. Dis slegs dan wat Filippense 4:13 geaktiveer kan word in jou lewe en jy in staat is om alles te doen deur Christus wat jou krag gee.
Ek-weet-ek-kan-ek-kan-dit-doen-ek-weet-ek-kan-ek-kan-dit-doen hoor ek my enjin kreun teen die stywe bult wat ek voel voor my lê. Miskien is hy nie so styf en styl nie? Miskien is ek net nog nie naby genoeg om te weet dat dit eintlik net ‘n klein hoogtetjie is nie. Maar tot dan gaan ek die skrif vers herhaal. Ek is tot alles in staat deur Christus wat my krag gee.
Hierdie maand se skrif vers kom uit Spreuke uit. Dis vir my so interessant, dog nie verbasend nie, dat die skrifverse vir elke maand op die desk pad kalender, so van toepassing is (of is dit nou was?) tot dusver.
Laat jou werke aan die Here oor, dan sal jou planne uitgevoer word. Ek het al baie gedink hieroor en wat dit nou eintlik beteken. Dankie tog ek het ‘n bybel toepassing (fêncy woord vir application) op my foon wat verskillende vertalings kan vergelyk. Ek gaan lees hom in die Amplified weergawe.
Daar gaan ‘n beter en helderder liggie vir my aan toe ek dit in hierdie weergawe lees. Die interpretasies in hakkies langs elke deel in die skrif vers verduidelik dit so bietjie beter voel ek. Jy sien, dit sê nie jy moet agteroor sit en niks doen nie. Jy moet nie sit en wag vir jou spreekwoordelike skip om in te kom nie (om later agter te kom jy was die heeltyd by die lughawe of treinstasie terwyl jy eintlik by die hawe moes wees nie). Of wag vir die tyd om reg te wees nie.
Nee, glad nie. Jy moet jou werke, dit wat jy doen, voor die Here se voete plaas en dit aan Hom toevertrou. Jou planne en werke sal deurgevoer word wanneer jy aan Sy wil onderdanig is en na Sy leiding in jou lewe luister.
Ek het Mei maand baie gewonder oor iets (wat ek gevoel het die Here op my hart geplaas het om te doen) en moet ek of moet ek nie. 30 Mei 2022 ontvang ek ‘n video van iemand via Whatsapp. Ek kyk hom nie dadelik nie, want dit het in werkstyd gearriveer en ek moet mos nou werk in daardie tyd, nie Whatsapp video’s sit en kyk nie. So gaan die dag verby en ek vergeet skoon om die video te kyk.
Daardie aand, seker so 7 uur, ontvang ek presies dieselfde video van ‘n vriendin af wat nie die ander persoon wat dit die oggend vir my gestuur het ken nie. Daar was geen manier dat my vriendin enigsins kon weet dat ek dieselfde video ontvang het vroeër die dag nie. Maar die Here het wel dit geweet. Jy sien, ek het gebid en gevra vir ‘n teken vir dit wat ek voel Hy op my hart geplaas het om te doen.
Toe ontvang ek dit op ‘n heeltemal ander manier as wat ek verwag het. Ons is soms so narrow minded en wil soos Gideon ons presiese antwoord en teken van God te ontvang soos ONS dit wil hê en dink dit moet wees. Die inhoud van die video? ‘n Prokureer wat getuig hoe hy op ‘n klein vliegtuig gevlieg het saam met ‘n vliënier wat bewusteloos geraak het toe hulle in die wolke in gevlieg het.
Lang storie kort, hy en die ander passasier in die vliegtuig kry toe ‘n beheertoring in die hande deur die radio en daardie persoon het hulle gelei in die wolke, hulle gewaarsku teen ‘n berg waarin hulle sou vasvlieg as hulle nie van koers verander het nie. Dit was vir my so profound gewees om dit te hoor. Want dis presies hoe ek voel in my lewe.
Dit voel of ek in digte wolke vlieg, onseker waarheen ek oppad is met Beroepsvrou. Ek weet wel dat ek na my instinkte moet luister want my instinkte kom van die Here af. Hy is besig om my te lei. Toe ek twee dae later die skrif vir Junie lees op my desk pad, staan ek net in verwondering. Oor God en hoe groot Hy is. Hoe sou ek enigsins laas jaar geweet het, toe ek die desk pad se skrif verse randomly toegeken het aan elke maand, dat die een vir Junie perfek sou wees vir wat in my lewe gebeur?
Sommige dae voel die wolke digter as ander. Ek weet net ek moet na my Beheertoring se stem luister. Hy kan alles sien. Ek kan skaars drie treë voor my sien. Al maak dit wat ek moet doen nie noodwendig sin op daardie oomblik nie, weet ek net dat as ek dit nie doen nie, ek in ‘n berg sal vas vlieg.
Ek kan nie die Persoon in die beheertoring sien nie. Maar ek kan na Sy stem luister, Sy instruksies volg, ongeag wat besig is om te gebeur om my. Ongeag of dit voel of daar nog meer digte wolke besig is om in te beweeg. Dit sluit vir my so mooi aan by die maand se skrif. En laat my net weereens besef HOE GROOT God is!
Laat jou werke aan die Here oor, dan sal jou planne uitgevoer word. Vertrou Hom. Luister na Hom. Al maak goed nie sin nie. Al gooi die lewe curve balls na jou toe wat jy nie verwag nie. Die Here is reeds in môre en volgende week en volgende jaar. Hy weet wat gaan gebeur. Soms laat Hy goedjies in plek val sonder dat jy besef wat besig is om te gebeur.
Tot my grootste frustrasies by tye gebeur dinge wat ek nie altyd verstaan nie. Maar dis in hierdie situasies wat ek die Here moet vertrou en na Sy stem moet luister, Sy instruksies volg, hoe vreemd dit ook al mag klink en lyk vir my en die om my. Soos wat die wolke in rol, klink dit of my frekwensie by tye krapperig raak en ek nie die Beheertoring lekker duidelik kan hoor nie.
Ek verstel dit deur die Bybel te lees en God se hand in goedjies en daaglikse bybel verse te soek. God is in the detail. Ek gaan sit en blog want dan is dit asof my frekwensie weer reg gestel word en ek beter kan hoor. Soos wat ek afsluit, weet ek net binne in my gees, dat die besluit wat ek tog wel geneem het na die video wat ek ontvang het, die regte een was.
Die wolke kom steeds in en die duiwel probeer die Stem stil maak met distractions maar ek weet wat ek moet doen. Dit is wat dit is, dis my bestemming, my bestuuring. Die plek waarheen my (en ons as gesin) se lewens oppad is. Ek bid maar net vir min turbulensie en dat ons nie naar sal raak soos wat ons deur alles gaan nie en dat ons wel sterker aan die ander kant sal uitkom (soos wat ons maar altyd doen wanneer ons deur dingetjies gaan in ons lewens). Ek maak seker dat my radio se frekwensie reg is, voordat ek die volgende deel van die vlug, in wat soos digte wolke voel, aanpak.
Met ‘n ongelooflike dankbare hart, skeur ek Arpil (jip jy lees reg met ‘n spelfout) se bladsy af en gooi die GROOTSTE FOUT in die asblik. Waarvan praat ek? My desk pad kalender, deel van die Pienk Vere reeks wat ek ontwerp en verkoop het.
April se bladsy het woes gelyk. Omgekrul aan die een kant en vuil gesmeer soos dit maar aan die einde van elke maand lyk by my. My nota’s blok was die maand vol geskribbel.
Interessant hoe ek vir jare sonder een gewerk het en nou amper nie sonder dit kan funksioneer nie. Elkgeval. Terug by Mei maand se skrif en inskrywing.
Dit is seker een van my gunsteling verse. Die een vir Mei. Waar die Here sommer so direk met elke mens praat. Nie net sekere mense nie. Almal. Sy volk. Hy weet watter planne Hy vir ons koester.
Dit maak my kinderlik opgewonde, al voel ek soms gefrustreerd met goed en hoe die lewe werk. Ek weet wel dat die Here se planne vir my VOORSPOED is en nie teëspoed nie. Al voel dit soms meer soos teëspoed as voorspoed.
Ek wonder baie oor die bybelvers en wat die Here eintlik met dit bedoel. Voorspoed op aarde of voorspoed vir die res van ons lewens, na die dood ingesluit?
Ek dink dis van beide. Terwyl ons ‘n oogwink op aarde is en dan ook die oneindige ewigheid na ons tyd op aarde. Jy sien, ons dink dalk dat ons nou suffer omdat ons nie alles het wat ons wil hê nie en omdat dinge gebeur soos dit doen.
Maar ek besef opnuut, dat ons eintlik moet uitsien om te sterf ook. Die tyd ná ons tyd op aarde kan nie anders as om voorspoedig te wees nie. Ons gaan dan Hemel toe. Na Hom toe. Ek sê nou nie almal moet soos Depressie Hessie rondloop en mor en mompel oor alles hier en eintlik maar net wag om dood te gaan nie (soos my ouma-grootjie my altyd geantwoord het as ek haar gegroet het nie – dis ‘n storie vir ‘n ander dag).
Nee! Leef voluit! Spreek aan dit wat aangespreek moet word in die Gees en eis dit wat geëis moet word. In die proses moet jy vir mense wys wat dit is om ‘n ware Christen te wees. Hulle help om uit te sien na die voorspoedige planne van God af. Soms is ons as Christene so dik-bek (by gebrek aan ‘n mooier meer ordentlike woord) dat mense wat nie Christene is nie, net een kyk vir ons gee en dan by hulself besluit “Nee dankie! As dit is hoe ‘n Christen lyk wil EK nie een wees nie!”
Ek het eers iets anders hier getik, heeltemal van die onderwerp af en besluit toe om dit uit te wis (hoe is dit vir pragtige Afrikaans?) en eintlik net meer te fokus op dit wat die Here in my hart vir my sit oor die vers. Interessant hoe maklik en vinnig mens eintlik distracted kan raak met dit wat die Here vir jou wys en dan begin jy die leuen glo…
Die Here WEET ALTYD BETER. Lees dit weer. Al voel dit hoe en wat en waar in jou lewe, glad nie soos JY beplan het dit moet wees nie. Wees gerus. Die Here weet beter. Ons as mense is ALTYD net daar waar ons moet wees. Die Heilige Gees het ook gefluister vir my, soos wat ek loop en dink oor die inskrywing, dat ons as mense, ons hoop, geluk en toekomsplanne eerder op mense plaas as Hom.
Ons geluk, tevredenheid met die lewe, en soveel ander dinge, word bepaal deur mense – so dink ons en gaan ons deur die lewe. Die mense is soms onsself en soms ander mense. Maar eintlik is dit so ‘n wan-persepsie – dat ons eers gelukkig sal wees as dit en dat en die volgende gebeur….
Soms vertoef ons langer in situasies, want ons slaag nie die toets nie. Ons val hook, line and sinker weer vir wat ookal ons uitdagings is. Ons moet leer om te luister, Hom te vertrou en dat Hy vir ons sal gee dit wat ons nodig het en wanneer ons dit nodig het.
Ons verstaan nie altyd hoekom goed nie uitwerk soos dit moet nie. Maar as ek terug kyk, kies ek om God se hand te sien in alles. Dankbaar te wees vir my eie persoonlike groei in die proses. En dan aan te hou vorentoe kyk en te wag vir Sy perfekte tydsberekening. God is always terribly on time.
Die fluistering in my gees hou aan… Ek weet…. (klem op die Ek in die sin – dis nou die Here wat hier praat as jy dalk nie volg nie) nie Sannie weet of enige ander naam wat jy aan kan dink nie. Nee, die Here spreek hier, in die eerste persoon is dit? Want dis HY wat weet. Soos met April se skrif vers dink ek nie hier gaan hoofstukke en hoofstukke wees oor die skrif nie.
Nee, dis so eenvoudig soos dit. Vertrou Hom want Hy weet watter planne Hy vir my en jou koester. Planne van voorspoed en nie van teëspoed nie. Planne om my en jou ‘n hoopvolle toekoms te gee. Hoopvol. Hou aan met glo, droom en hoop hoor ek die Heilige Gees se fluistering in my binneste…
Vir 11 dae van April kyk ek na my tafelkalender (of desk pad soos ons almal dit maar eintlik noem) en ek mis net heeltemal die spelfout. Ek gebruik hom, maak nota’s, trek dae dood soos wat die tyd aanbeweeg en die lewe is ‘n spreekwoordelike lied.
Ek dink die Here het my oë toegehou vir die fout, net sodat ek ‘n lekker verjaarsdag kon hê. Want, die 12de April (die dag na ek verjaar het) vang my oog die spelfout. Dit lees Arpil 2022 en nie April 2022 soos dit veronderstel is om te wees nie. Die wêreld begin om my draai, ek voel hoe ek bleek raak, my mond word selfs droog.
Ek sit met my hande in my hare en dink by myself HOE HET EK DIT GEMIS? Weet jy hoeveel keer het ek dit nagesien? Selfs nog 2 pare oë gekry om te help proeflees. En ons almal het dit gemis!
Die volgende oomblik is dit asof Kritiek my om elke hoek en draai probeer voorkeer soos ‘n shady genadelose joernalis wat ‘n skandaal oopvlek. Die vrae is eindeloos. Hoe kon jy so ‘n groot fout gemis het? Is jy seker jy het dit nagegaan? Wat van die mense wat jou BETAAL het vir die desk pad? Wat gaan jy vir almal sê? Is daar nie dalk nog foute later die jaar nie? Wat van die wat jy mense mee geseën het? Wat gaan HULLE van dit dink?
Ek probeer die vrae wat op my gevuur word soos skote wat in ‘n ernstige oorlog geskiet word, antwoord. Ek koes sodat ek nie in die proses stukkend geskiet word nie. Ek is na aan trane, dit voel of alles wat ek voel uit God se hand na my toe kom, opgaan in vlamme.
Natuurlik kom die duiwel en probeer nog ‘n paar leuens vir my vertel. Soos dat ek eintlik verkeerd gehoor het by die Here oor die hele Pienk Vere reeks. Saam met dit word ek vertel dat ek eintlik maar simpel is om ‘n blog te hê. Wie stel nou eintlik belang in jou lewe en jou ervarings? Hoor ek die vyand se snedige kommentaar.
So draai die leuens in my kop al in die rondte. Ek bly eers stil en sê vir niemand iets nie. Bid stilweg dat NIEMAND anders die fout ontdek nie. Toe kon ek nie meer nie, ek moes net met IEMAND deel en toevallig bel ‘n vriendin (wat ook ‘n kliënt is) my. Ons gesels oor die werk en daar laat val ek die hele sak patats net so. Off topic en uit die bloute uit (soos wat ek maar maak).
Sy lag en bemoedig my, op die manier wat net hierdie rooikop kan doen. ‘n Paar dae later skraap ek moed bymekaar en wys vir nog iemand, vra my bediende om te kyk of sy dit kan sien, wys ‘n niggie aan my man se kant, en so gaan dit aan. Dis vrek snaaks om almal se reaksies dop te hou, want hulle vat dit ernstig.
Hulle oë gaan sommer op skrefies soos wat hulle die fynskrif deursoek en fynkam. Eers kyk hulle en sê hulle sien dit nie. Dan por ek hulle aan, kyk MOOI. Dis nie in die fyn skrif nie. Dan sien hulle dit. Sommige se oë rek groot, ander lag, ander slaan hul hande oor hul monde in verbasing.
Maar almal het dieselfde reaksie – ARPIL! Iewers na ek die fout gesien het, besluit ek om maar die moed bymekaar te skraap en my man te wys. Hy sien dit ook nie dadelik nie. Toe hy dit sien, grinnik hy net en skud sy kop in ongeloof.
Ek was natuurlik nog al die pad op self-punishment se roete, probeer die shady joernalis ontduik. Wat gaan die mense van my dink? Hulle gaan vir almal vertel hoe swak die produkte is en dan gaan ek met kratte vol voorraad sit en niks mee kan doen nie. Dis die gedagtes wat toe nou weer probeer tent opslaan by my. Iewers, na ek die fout met my man gedeel het, kom daar ‘n gedagte by my op.
Ek sê vir my man (of het hy dit vir my gesê? Ek weet nie aldag nie want ons gedagtes en woorde is so ineen verstrengel soms en ons dink so dieselfde), miskien moet ek ‘n kompetisie van dit maak? ‘n Notaboek as prys gee. So in die verbygaan praat ons met mekaar en ek hoor hom sê Dis nie ‘n slegte idee nie. Nou ja, toe laat ek nie gras onder my voete groei nie. Ek spring weg en ontwerp ‘n ding op Canva en besluit om twee kategorieë te skep vir wenners – siende dat ek die spelfout uit die mou gelaat het vir sommige mense en dus hulle nie kon insluit in die kompetisie nie.
Nou ja, die res is geskiedenis, mense het my post geshare en gelike op Facebook en Instagram. ‘n Paar mense het ander getag en so het die proses sy gang gegaan. Ek het doelbewus van sosiale media af gebly, want die eerste dag na ek die kompetisie begin het, het ek myself gekry dat ek elke paar minute gaan kyk het wat aangaan.
Dan raak ek frustreerd as mense nie vinnig genoeg reageer nie en as ek sien my post het nie ‘n reach van genoeg mense soos ek nou dink dit moet wees nie. Ek voel hoe die Heilige Gees sagkuns binne my werk en fluister. Hou op om heeltyd op sosiale media te gaan. Dit steel jou tyd. Fokus jy op jou werk. Ek sal sorg vir die res.
Liewe land, na ek die besluit geneem het, was dit nogals moeilik om nie terug te gaan soos ek ouder gewoonte elke oggend gedoen het nie. Ek het net opgegaan om nog advertensies te post en dan weer afgegaan, glad nie gekyk na die reaksies en kommentaar nie.
Dit was so bevrydend om van sosiale media af te wees, ek kan dit nie beskryf nie. Ek was nie, in my opinie, so aktief op Sosiale Media nie. So het ek gedink… Ek het mos nie elke dag iets gepost nie, net my blog se bladsy het so bietjie meer aandag geniet, want dis maar my metode om te adverteer en God se woord te versprei.
Toe ek begin om na my foon se statistieke te kyk van die tyd wat op watter toepassings (hoe is dit nou vir ‘n ordentlike Afrikaanse woord?) spandeer was, toe skrik ek. WANT….wat ek gedink het was net 5 of 10 minute was toe nou eintlik langer…ek reken ook hierdie is ‘n bespreking vir ‘n ander dag…
Terug by die spelfout…die Here het my genadiglik van ‘n ander blaps gered. Toe ek vroeër die jaar die nuwe notaboeke ontwerp het, het ek ‘n groot OEPS gemaak op die een Engelse een. Dit het voorop gelees Noteboek en nie Notebook nie. Ek het die Vrydag die bestelling by die drukkers geplaas om te begin druk.
Die Saterdagoggend word ek met ‘n beklemming op my hart wakker. Daar is ‘n spelfout op een van die notaboeke! Ek vlieg regop, dit was nog vroeg, half ses die oggend. Ek gryp my foon en kyk na die ontwerpe (wat ek elektronies hier ook tot toegang het). Wragties, die fout is op die een engelse een. Dit was net AMAZING vir my dat die Here my presies gewys het waar die fout was, dit het my nie lang geneem om dit te kry nie.
Nie te min, die Here het my van ‘n baie groter blaps en oeps gered daardie dag, want die buitekant van die notaboek is nou nie iets wat jy net vir ‘n maand gebruik en dan afskeur en weggooi soos die desk pad se bladsye nie.
Met ‘n dankbare hart sluit ek af. Niemand van ons is perfek nie, ons almal maak foute, selfs foute waarvoor ons geld betaal. En dis ok. Die Here het weereens iets slegs gevat en dit omskep in iets goed en mooi! Baie geluk aan die wenners van die notaboeke! Mag die Here elke ding wat daarin neergepen word seën soos wat net Hy kan!
In Engels is daar ‘n gesegde – Practice makes perfect. Eerstens wil ek weet – wie is hierdie “hulle” waarna altyd verwys word? Jy weet, wanneer jy met iemand praat en die persoon sê “Hulle sê…” gevolg deur een of ander uitlating wat nie altyd sin maak nie. Sulke slim mense wat klaarblyklik nie op aarde woon nie, voel dit vir my!
So ek wil hierdie spreekwoord of standpunt (nie seker hoe om daarna te verwys nie?) teenstaan. Ons is almal mense en NIKS wat ons ooit doen SAL perfek wees nie. So jok ons nie vir onsself as ons sê practice makes perfect nie?
Ek sê, oefening kweek en skep deursettingsvermoë, excellence (by gebrek aan ‘n beter Afrikaanse woord) en verbetering. Die rede hoekom ek dit sê, is, wanneer ek terugkyk na waar Beroepsvrou was een jaar gelede (23 Maart 2022 merk die eerste bestaansjaar van die webjoernaal), staan ek net in absolute verwondering oor wat God vir my gedoen het, hoe ek as ‘n individu gegroei het (en alles wat met dit saam gaan) en hoe die hele ding verander het, skielik en oor so ‘n kort tydjie.
Ja, jy kan gerus my heel eerste inskrywing lees…net om seker te maak waaroor ek nou hier aangaan. Wanneer ek terug kyk na hoe dit gelyk het, besef ek dat ek vir seker nou meer weet as wat ek toe geweet het. My oë is beter geoefen om die uitleg beter te laat lyk, en so meer. Dit het ook eers direk op Facebook begin en nie op hierdie platform nie.
Wow, wow en weer wow. Al wat ek kan sê is dankie Here dat Hy my gelei het deur die proses en dat ek myself oopgestel het vir verbetering. Wanneer ek terug kyk na die eerste paar inskrywings, wat eers op Facebook was, kan ek net glimlag en die Here dank vir die elektroniese spoor wat vir my gelos was om op te reflekteer.
Jy sien, soms moet jy net IEWERS begin. Moet nie wag tot jy alles beplan en uitgewerk het nie. Niks gaan ooit eksie perfeksie wees nie. Go with the flow, ry die spreekwoordelike golf. Dis wat ek gedoen het met Beroepsvrou. Ek het dat God my lei al die pad.
Ek het geluister vir my instinkte, impulsief gereageer op my idees (soms met spyt na ek besef het WAARVOOR ek myself ingelaat het) en dan sit ek amper agteroor (nie heeltemal nie want dit was nie so eenvoudig nie, maar jy verstaan wat ek probeer sê) en laat die Here my vorm en maak….om goed aan te pak wat onmoontlik voorgekom het, maar wat meer as moontlik uitgedraai het, met Sy hulp natuurlik.
Die doel van die storie? Hou aan om aan te hou. In Engels klink dit beter. Just keep on keeping on. As dit is wat die Here wil hê jy moet doen sal Hy ‘n pad maak. Hy sal vir jou veg. En dan kan jy sing soos Dory van Finding Dory (ja ek het dit saam met my kinders gekyk) Just keep swimming. Just keep swimming, swimming, swimming……
Dit is ook hoekom ek die skrif vers gekies het wat op die notaboeke verskyn. Die Here is besig om iets nuuts te doen. ‘n Pad in ‘n ongangbare ekonomiese woestyn te maak. Riviere te laat uitspruit wanneer dit voel of die Pandemie-son besighede laat opdroog en leeg suig soos plante wat nie bestand is teen die woestyn hitte nie.
Just keep swimming…..swimming, swimming….swem die woorde deur my gedagtes soos wat Dory deur die see geswem het op soek na haar ouers….
The joy always comes in the morning. Woorde wat ek gereeld vir myself sê en ek dink bloot dis omdat iemand anders dit vir my gesê het toe ek jonger was. Dalk my ma? Ek het tot ‘n hele paar jaar gelede nie besef dis skriftuurlik nie.
Hierdie maand se skrif is Psalms 30:6 en handel juis oor die vreugde. Jy sien, sedert 2020 is dit asof my vreugde al hoe meer gesteel was deur die vyand. Voor dit ook, maar dit voel regtig vir my, sedert 2020, is dit amper amplified as ek nou daardie woord kan gebruik. Meer intens.
Ek weet ek het op ‘n kol in 2020 gevoel EK WIL NET HUIS TOE GAAN!! en dit alles terwyl ek heeltyd by die huis was. Het enige iemand anders ook so gevoel? Ek het gevoel of ek in ‘n tronk of iets van ‘n aard was. Die swaard van onsekerheid wat oor mens se kop die heeltyd hang. Watter kant toe gaan die Pandemie gaan. Gaan ons siek word? Gaan my mense in my huis siek word? Gaan ek nog kan inkomste genereer ten spyte van die Pandemie?
Hoe gaan die ekonomie lyk? Die vorige Pandemie was gevolg deur die Groot Depressie. Gaan ons ook so iets ervaar en beleef in ons tyd? Hoe hanteer mens dit? So het die vrae om en om gehardloop in my gedagtes, spore van verdriet en vernietiging gelos in die proses. Amper soos ‘n uitgetrapte voetpad waar die gras nie meer wil groei nie.
Ek het baie oggende gesukkel om my joy te kry in 2020 en selfs in 2021. Alles het net een te veel gevoel by tye. Dis asof die lack of joy net daar was dag in en dag uit. Het ander ook so gevoel? Of is ek die enigste een? Ek is deur moeilike tye, soos elke ander mens gedurende die Pandemie. Ek weet vir seker ek is nie die engiste een gewees wat gesukkel het nie.
Wat vir my altyd die lekkerste is, is wanneer ek op my laagste laag is, voel ek die naaste aan die Here. Dis asof ek Sy stem net duideliker hoor. Ek onthou nog een dag het ek weereens in trane gesit voor my rekenaar, vir my man probeer vertel hoe ek voel. Ek het gesukkel om woorde te kry om vir hom te verduidelik.
Die volgende oomblik hoor ons ‘n liedjie speel oor Spotify. Dis asof die Here net die woorde daar kom sit het sodat my man dit kan hoor. Natuurlik was die trane nog meer toe ek na die woorde luister, want dit het gevoel asof die Here direk met my praat, in verbale, hoorbare vorm.
Ek kan nie verduidelik hoe, wat of waar nie. Maar, na daardie liedjie, het my joy gekom. Dis asof my geesmens rustig geraak het want sy weet die Here sien en hoor ALLES. Hy ken my hart, Hy weet wat maak my gelukkig en wat maak my ongelukkig.
Ek geniet dit nie nou so baie om na die liedjie te luister nie. Seker omdat ek nie meer op DAARDIE lae plek is nie. Maar, wanneer ek sukkel, moeg, afgemat en uitgemergel voel, is dit die liedjie wat ek speel en oor en oor luister.
Die Here is so wonderlik en goed vir ons as mense. Mag ons altyd onthou, wanneer ons op ons laagste laag is, is God daar. Dis waar wat Dawid geskryf het – al gaan ek deur die vallei van die dood, daar is God. Ek weet ek kwoteer nie die presiese woorde nie, maar ek is seker jy verstaan wat ek hier bedoel.
Ek voel ook in my gees dat April se skrif net een inskrywing gaan hê. Bloot omdat dit so eenvoudig is. Hou net aan God soek in alles, al is jy op jou laagste. Gaan SOEK Hom. Hy is oral en as jy eers begin soek sal jy Hom vind. Dít is ook skriftuurlik en kan ek ook van getuig. Ek kies om die Here se stem te hoor en te gaan uitsoek.
I see the tears sitting on your cheeks. I know you’re tired, fall now to sleep. Stop fighting so hard, it’s time to surrender. Raise your white flag, and always remember. Your heart will feel lighter, everything will be brighter, find peace in knowing that all will be well in the morning….hoor ek die liedjie se woorde speel en dink by myself, dis waar. Alles sal beter wees in die oggend!
God does not call the equipped, He equips the called. Woorde wat ek vandag geuiter het by my HEEL EERSTE (ja jy lees reg) geleentheid om as motiveringspreker te praat by ‘n plaaslike skool – Hoërskool Bekker. Ek weet nie wie daardie wyse woorde gesê het nie, maar twee mense het dit al vir my gesê en ek kan getuig – DIS SO WAAR!!!
Net voordat ek by die huis ry vanmiddag, voel ek of daar so hol kol op my maag begin kom. Twyfel probeer sy ding met my, maar ek het hom al ‘n myl ver sien aankom en skop hom sommer eenkant toe, gee hom nie kans om naby genoeg te kom om leuens en goed in my kop te prop nie.
Ek voel binne in my, ek is nie ‘n Public Speaker nie. Toe ek dit vir iemand sê, toe lag die persoon en sê Moses het ook gedink hy was nie een nie. Ek dink toe nogal daaraan en knik my kop omdat ek saam stem met dit. Moses het allerhande verskonings gehad oor hoekom hy nie met die Farao (jitte die lyk verkeerd gespel, maar kom ons beweeg aan) kon praat nie.
Terug by vandag. So die hol kol was daar, maar ek het net gebid en gevra dat die Here die regte woorde in my mond sal plaas, dit wat Hy wou deurgee aan die mense wat na my geluister het. Nie een keer het ek gevoel my tong plak vas aan my verhemelte nie (dit gebeur gewoonlik). Ek het nie vergeet wat ek wou sê nie, al het ek nie formeel voorberei met ‘n toespraak nie.
EN ek het nie gebewe soos ‘n riet soos ek altyd doen nie. God equips the called. Dis al wat Hy wou gehad het. Hy wou gehad het dat ek in my kar klim, ry soontoe, gaan praat en dan sal Hy die res doen. Ek bid regtig dat dit so was, want, ek kan nie alles onthou wat ek gesê het nie.
Gewoonlik as dit gebeur (waar ek nie alles kan onthou nie), weet ek dis die Here wat oorneem en praat. Die lang en die kort van my toespraak? Is dieselfde wat ek oor en oor vir mense die naweek ook gesê het, en waaroor die hele Beroepsvrou blog gaan….Hoe pienk is JOU vere vir die Here?
Wat sit jy in jouself in, sodat jy pienk projekteer vir Hom en ‘n ligdraer is in hierdie wêreld? Filter jy dit wat die wêreld na jou toe gooi en werp die slegte uit? Soos wat flaminke hul kos filter, so moet ons alles wat om ons gebeur filter.
Ek bid regtig dat God se boodskap deurgekom het, dat almal geluister het en gehoor het, en dat die Heilige Gees sal kom natmaak sodat die saad wat gesaai is sal opkom. Saad wat Hom sal verheerlik.
Mnr. Rademan – baie dankie vir die geleentheid om jou personeel te kon toespreek vandag. Ek bid regtig dat ek so ietsie gelos het by hulle om hul te motiveer, sodat hulle Pienk Vere vir die Here sal hê. Want as hulle Pienk Vere vir die Here gaan hê, gaan die kinders dit begin sien en so gaan hul vere ook pienk begin verkleur. So gaan die Here almal aanraak om Pienk Vere vir Hom te hê en nie skaam wees om hulle Sy kinders te noem nie.
Laastens wil ek net my lof besing vir God en vir Hom AL DIE EER gee. He equipped me today. I am called and I am His. He will show me the way. Hy sal ‘n pad in die woestyn maak, ‘n rivier in die wildernis soos die skrifvers lees wat ek ontvang het en op my notaboeke ingesit het. Die Here het WEER aan die begin van 2022 vir my dit bevestig – hoeveel meer tekens wil ek dan nou hê? Hoeveel velletjies gaan ek NOG moet uitgooi soos Gideon of wonders sien gebeur soos Moses?
Onthou altyd, God is met jou en as jy sukkel en jy bid en vra vir hulp, SAL die Here deurkom vir jou. Hy sal jou lei en Hy sal jou die pad wys wat jy moet stap.He’s got your back – dis hoekom jy net ‘n borsharnas wat voor bedek aantrek – jy moet jou hart beskerm (en die res van die wapenrusting natuurlik aantrek). God sal jou van agter beskerm – altyd. Hy het my nog nooit teleurgestel nie en sal ook nooit nie.
Hy is dieselfde – gister, vandag en môre. Ek weet ek is UITVERKOOP aan Jesus!! Is jy? Hoe pienk is jou vere vir die Here?
Welcome to my blog and online store. All A4 and A5 notebooks as well as mousepads marked down by 15%. Visit the online store on this webpage today to view products available. Dismiss
Manage Cookie Consent
To provide the best experiences, we use technologies like cookies to store and/or access device information. Consenting to these technologies will allow us to process data such as browsing behavior or unique IDs on this site. Not consenting or withdrawing consent, may adversely affect certain features and functions.
Functional
Always active
The technical storage or access is strictly necessary for the legitimate purpose of enabling the use of a specific service explicitly requested by the subscriber or user, or for the sole purpose of carrying out the transmission of a communication over an electronic communications network.
Preferences
The technical storage or access is necessary for the legitimate purpose of storing preferences that are not requested by the subscriber or user.
Statistics
The technical storage or access that is used exclusively for statistical purposes.The technical storage or access that is used exclusively for anonymous statistical purposes. Without a subpoena, voluntary compliance on the part of your Internet Service Provider, or additional records from a third party, information stored or retrieved for this purpose alone cannot usually be used to identify you.
Marketing
The technical storage or access is required to create user profiles to send advertising, or to track the user on a website or across several websites for similar marketing purposes.
