Posted on Leave a comment

The days of the week…

Walking past a local shop the other day, I saw an advertisement in the window (people exercising and rather advertising the fitness watch not promoting the exercise taking place) saying “There are seven days in a week and someday isn’t one of them.” Catchy and true. However. I feel I can add to that – oneday is also not one of the seven days of the week.

This phrase made me think, forced me to whip out my phone as I entered the Clicks to just jot this down to remember that I want to write about this. That is the thing with me and writing – inspiring ideas come at random times and if I do not catch the essence at that very moment, then I miss the boat with writing an entry about that!

So something I say often is “Oneday”. My Sister-from-another-Mister aka Dora knows this saying all to well. I will walk around mumbling to her, “Oneday Dora, oneday….” and then I continue the conversation. She always laughs and responds by saying “Yes Elsie, oneday…” and then we part our ways to do our jobs.

Before I noticed this advertising slogan in the shop, I remembered of a cartoon I saw before. Something that I had been wanting to write about for a while now. This slogan just inspired me and got me to writing this piece. What a mission it was to find the cartoon, but I managed to find it on the internet and include it in this post. This to me is the best way to show procrastination and delaying what you know needs to be done.

In Afrikaans we have a saying Van uitstel kom afstel and that is so true. Why are we waiting before we start to be the best versions of ourselves? What are we waiting for? Why do you want to wait for your work to be less demanding before you just start exercising? Why do you wait until the children are bigger before taking on a new project or opportunity that comes your way?

Why do we wait? Sometimes I think it is the fear of the unknown. Or perhaps the known. For years I was praying to God to let me please, pretty please, LOVE exercise. Well, let me tell you, I stopped and started exercising so many times before, I lost count. This was for about 10 years, from late 20’s to mid to late 30’s that I had this thing that Oneday I will exercise.

Guess what happened? Oneday I woke up and I realised that I was almost 40. So when am I going to start? If I do not make Oneday or Someday a part of my plan to execute in my own life, well, then it will never happen. So to get back to the fear of the (un)known. I KNOW what it feels like to exercise the first time, after not doing anything for a long time.

That feeling SUCKS let me tell you. You feel like a train hit you while running the Comrades, all in one. I think that was what held me back with truly starting with the one thing I wanted to do for so long. The other thing for me, that I want to accomplish, is to eat better. Oh man, I just LOVE food. I sometimes feel like eating the whole fridge, just because I have cravings. Let us admit this – we ALL have cravings!

And then I start to complain I am fat, like in the comic strip. And then you decide you want to make a choice to eat better and to “diet” (which is something I could never do before in any event) and then when Monday arrives, the day that you HAVE to start eating healthier, you just don’t feel like it.

Because you KNOW what it is going to be like. For 21 days you are going to struggle, craving things, being put into temptation, etc. And then, one day, you just decide THIS IS IT and you start by making small little changes, not big changes. When you look back, you will see the progress you have made, but while you are in the process, taking it one day at a time, you sometimes feel like giving up hope, because you feel you cannot do it anymore.

What ever it is that you are struggling with (these are just two of my struggles, which I still struggle with to this day, but manage better now than when I was younger), all I can say is JUST DO IT. Just start. Do not procrastinate! You will procrastinate your life away and then one day you will wake up, 20, 30 or even 40 years from now, being much older than what you are now, regretting that you postponed for so long.

Don’t go through life wanting to start Next Monday or Someday or Oneday! Start today! What are we?? Fat!!!!!! Do something about that which is making you feel fat (figuratively speaking too, not only physical) and unworthy and change that. My motto is to be the best version of myself, everyday. I don’t get it right everyday, but I surely try!

Die dae van die week…
Posted on Leave a comment

Die dae van die week…

Terwyl ek verby ‘n plaaslike winkel stap die ander dag, sien ek ‘n advertensie die venster (een van mense wat oefen, maar wat eerder die fiksheidshorlosie adverteer as die oefening wat die mense doen) wat lees There are seven days in a week and someday isn’t one of them. Dit was vir my catchy en waar. Ek voel egter ek kan byvoeg tot dit – ONEDAY is ook nie een van die sewe dae van die week nie.

Die slagspreuk het my laat dink, my geforseer om my foon uit my handsak te ruk soos wat ek by die Clicks instap, net om ‘n nota hiervan te maak sodat ek kan onthou waaroor dit was wat ek wou skryf. Dis die ding met my en skryf – inspirerende idees kom op die onmoontlikste tye voel dit en as ek die nie kruks van dit waaroor ek wil skryf vasvang op daardie presiese oomblik nie, vergeet ek wat dit is wat ek wou skryf!

Iets wat ek gereeld sê is “Eendag”. My Sister-from-another-Mister aka Dora ken die sê-ding van my al te goed. Ek sal rond loop en mompel vir haar “Oneday Dora, oneday….” dan sit ek die gesprek voort. Sy lag altyd en reageer deur te sê “Yes Elsie, oneday…” en dan gaan ons weer ons gang en doen ons werk.

Voor ek die advertensie met die slagspreuk gewaar het, onthou ek van ‘n strokiesprent wat ek voorheen gesien het. Iets waaroor ek vir ‘n geruime tyd al wou skryf. Die slagspreuk van die advertensie het my net geinspireer en my aan die gang gekry om die stuk te skryf. Wat ‘n storie was dit om die strokiesprent te vind! Ek het hom darem opgespoor en sluit hom in by die stuk. Dit is vir my, die beste uitbeelding van procrastination en uitstel van iets wat jy WEET gedoen moet word.

Daar is nie verniet ‘n slagspreuk wat lees Van uitstel kom afstel nie, en dis so waar!! Hoekom wag ons voor ons begin om die beste weergawes van onsself te wees? Waarvoor wag ons? Hoekom wil jy wag vir jou werk om minder demanding te wees voor jy begin met oefening? Hoekom wil jy wag tot jou kinders groter is voor jy ‘n nuwe projek of geleentheid aangryp wat jou kant toe kom?

Hoekom wag ons? Soms dink ek dis die vrees vir die onbekende. Of dalk die vrees vir die bekende? Vir jare het ek gebid en God gevra om my asseblief, groot asseblief, LIEF te maak vir oefening. Wel, laat ek jou vertel, ek het al soveel keer begin en opgehou met oefening, ek het al telling verloor. Dit was seker vir omtrent 10 jaar, van my laat 20’s tot middel tot laat 30’s wat ek hierdie ding gehad het dat ek Eendag gaan oefen.

Raai wat het gebeur? Eendag word ek wakker en besef dat ek amper 40 jaar oud was! So WANNEER gaan ek begin? As ek nie Eendag ‘n deel van my plan maak en deurvoer nie, gaan dit nooit gebeur nie. So, om terug te kom na die vrees van die (on)bekende. Ek WEET hoe dit voel om vir die eerste keer te oefen, na jy vir ‘n lang ruk niks gedoen het nie.

Daai gevoel SUCK laat ek jou vertel. Dit voel of ‘n trein jou getrap het terwyl jy die Comrades gehardloop het, alles in een. Ek dink dit was wat my terug gehou het vir so lank. Die ander ding vir my, wat ek wil bemeester, is om gesonder en beter te eet. Oh man ek is net te LIEF vir kos!! Soms voel dit vir my of ek die hele yskas kan opeet, net omdat ek cravings het. Ons kan maar dit erken – ons ALMAL het cravings een of ander tyd in ons lewe.

Dan begin ek gewoonlik kla ek is vet, soos in die strokiesprent. Dan besluit mens om ‘n keuse te maak om beter te eet en ‘n dieët te volg (iets wat ek eintlik nog nooit kon doen nie, in elkgeval, so ek probeer nie eens nie) en wanneer Maandag arriveer, die dag wat jy nou MOET gesonder eet, is jy gewoonlik nie lus nie.

En dis bloot omdat jy WEET hoe dit gaan voel. Vir 21 dae sukkel jy, cravings galore, word getempteer met allerhande ongesonde lekkernye, en so meer. En dan Eendag staan jy op en jy besluit DIS DIT en jy begin deur klein veranderinge te maak. Nie groot massiewe veranderinge nie, en, wanneer jy terug kyk, dan sien jy die vordering wat jy gemaak het, terwyl jy nog in die proses is, alles terwyl jy dit net eendag op ‘n slag vat. Soms voel mens verby moedeloos, lus om moed op te gee, want jy voel net jy kan nie aangaan nie.

Wat dit ookal is waarmee jy sukkel (hierdie is maar net twee van my goedjies waarmee ek sukkel, maar, wat ek beter bestuur as toe ek jonger was), is al raad wat ek vir jou het, JUST DO IT. Begin net. Moet nie prokrastineer nie. Jy sal jou lewe verby prokrastineer en dan Eendag word jy wakker, 20, 30 of selfs 40 jaar van nou af, baie ouer as wat jy nou is, met hope verwyt omdat jy vir so lank uitgestel het.

Moet nie deur die lewe gaan met die gedagte om Volgende Maandag of Eendag te begin nie! Begin vandag! What are we?? Fat!!!!!! Doen iets omtrent dit wat jou vet en onwaardig laat voel (spreekwoordelik gesê ook – nie net fisies nie) en verander dit. My motto is om die beste weergawe van myself te wees, elke dag. Ek kry dit nie elke dag reg nie, maar ek probeer wel bitter hard! Just do it!

The days of the week…