Category: Opleiding

Posted on by — Leave a comment

Maak of jy dit oorleef dag…

Toe ek hierdie stuk begin skryf het, het ek so bietjie blou gevoel. Aanvanklik het ek gedink ek gaan nie die stuk publiseer nie, maar, so getrou as wat God is, het Hy my die lig gewys en ek het besluit om tog maar voort te gaan om hierdie stuk te publiseer. Die doel van die webjoernaal is tog om mense te wys dat ek ook net ‘n mens is en dat God my optel wanneer ek so bietjie down & out is. Die dae wat gelei het tot Maak-of-jy-dit-oorleef-dag AKA my Verjaarsdag (in April en kort na die Paasnaweek) was redelik interessant gewees. My uitkyk op die lewe en hoe vinnig tyd gaan, voel of dit nogals so vinnig verander soos wat die wind draai en die getye verander. Jy sien, vir ‘n geruime tyd al, nog voordat ek die ouderdom van 40 bereik het, het ek begin besef hoe kort ons tyd op aarde werklik is. Na ek die fliek The Intern met Robert Dinero en Anne Hathaway in die hoofrolle gekyk het, het dit my net nog meer dit laat besef, of eerder recap oor dit.

Die fliek begin met Robert Dinero wat die rol van Ben vertolk, ‘n 70-jarige, afgetrede wewenaar, wat vir ‘n jong, moderne aanlyn besigheid vertel hoekom hulle hom as ‘n senior klerk moet huur soos wat hulle geadverteer het. Hy praat van sy vrou wat oorlede is drie jaar van te vore, hoe moeilik aftrede is, veral as jy niks het om voor op te staan in die oggende nie en hoe hy oorleef het met aftrede en om alleen te wees. Hy het besluit om ‘n uitkyk en houding te hê om iets te soek om voor op te staan en een van sy daaglikse doelwitte was om elke oggend teen ‘n sekere tyd by die plaaslike Star Bucks te wees. Dit het vir hom ‘n doel gegee in die lewe.

Nou terug na my lewe, die storie het my laat dink aan wat ons almal sien as die verre toekoms. Die werklikheid is, dis nader as wat ons ooit kan dink. Net gister was ek 21 jaar oud. In ‘n oogwink is dit 21 jaar later en ek vier my 42ste verjaarsdag. Ek kan steeds nie oor die feit kom dat ek ouer word nie. Ek het regtig die ding in my kop gehad, veral toe ek in my twintigs, en selfs vroeë dertigs was, dat ek nooit DAAR sal kom nie jy weet? Oud word, want dis net so ver in die toekoms, dit voel amper onwerklik dat mens kan verouder. NUUS FLITS vir al die twintig-jariges wat dit lees – die lewe gebeur en tyd stap aan!! Jy gaan verouder en ouer word. Jou kinders gaan die huis verlaat en hul eie families en lewens begin, sonder om afhanklik te wees van jou as hul primêre versorger.

2023 merk die jaar dat ek my man vir helfde van my lewe ken. Sê wat nou? Ja, lees dit weer. Ek ken my man vir HELFDE VAN MY LEWE! Ou mense ken mense vir helfde van hul lewens! Nie ek nie! In my kop is ek nog in my twintigs. In my kop is ek nog 24 met drome van fikser en meer toned (by gebrek aan die Afrikaanse woord) wees, om dinge te doen wat my hart begeer eerder as dit wat die rekeninge betaal. Ek het nogals vasgevang geraak in leef vir eendag. Eendag dit en eendag dat.

Ek het nog al hierdie planne en drome, sommige van hulle lyk en klink amper belaglik op hierdie ouderdom. Die een om fikser en meer toned te wees, is heelwaarskynlik die mees belaglikste een van hulle almal. Tog volg ek getrou my droom en meld aan my die plaaslike gimnasium drie maal per week. Ek het op ‘n punt in my lewe gekom dat ek besef het dat Eendag net dalk nie gaan arriveer nie, veral vir sekere doelwitte wat ek vir myself, onbewustelik gestel het op ‘n jong ouderdom. Na ‘n wilde woeste eerste kwartaal van 2023, waar ek opgeëindig het met Vertigo, wat gekoppel word aan spanning, maak dat ek net nog meer alles in die lewe opweeg, veral die werk-lewe balans wat ek so hard werk om te vermag. Ek dink my grootste wens of doelwit op die stadium van my lewe, is om nie so uitgeput te wees wanneer dit kom by verjaarsdae van my gesin nie, myne ingesluit.

Jy sien, om ‘n Geoktrooieerde Rekenmeester in besigheid te wees, tap nogals baie uit mens uit met baie druk en spanning wat saam met dit gaan. Die vereistes om al die balle in die lug te hou, word net meer en meer. Soos wat die tye verander, verhoog die werkslading. Sisteme verander en elke liewe “klein” addisionele ding wat ons vir owerhede moet stuur, dra by tot effektief omtrent 15 min tot ‘n halfuur se ekstra werk, in ‘n reeds oorvol werkskedule. Vir jare kon ek nie uitwerk hoekom ons net nie voor kan kom met ons werk nie. Toe tref dit my. Dis al die veranderinge in sisteme, dinge wat die owerhede net verwag om te gebeur, moeiteloos en sonder enige opondhoud van ons kant af.

Nie eens om te noem watter impak beurtkrag het op die bestuur van ‘n besigheid nie. Die ergste is seker die internet sein wat ons soms in die steek laat as gevolg van beurtkrag. Alles is mos aanlyn jy weet? Dan kan jy nie jou werk doen nie. Jy kan nie e-posse stuur nie en kan nie opgawes indien nie. Dit raak ‘n frustrasie. Elkgeval, en is NIE hier om ‘n klaaglied te sing oor die spanning van my werk nie, want, op die ou einde van die dag, het ek my werk gekies en nie andersom nie.

So ek moet vrede maak met dit wat ek gekies het om ‘n lewe en bestaan van te maak vir my en my gesin. Terug na die dag voor my verjaarsdag. Dis Maandagaand, 10 April 2023. Ek is so bietjie emosioneel, want, liewe hemel, om 42 te word het erger gevoel as om 40 te word. My man probeer my bemoedig voordat ons die kinders in die bed sit. Soos wat ek langs my dogtertjie lê, nou 9 jaar oud, het ek stilweg gehuil by myself. Sy draai na my en vra my wat fout is?

Volgende oomblik sien ek sy sit haar bedlampie aan, kyk my in die oë en vra my hoekom ek dink ek so voel? Vir my was dit so ‘n volwasse ding vir ‘n 9 jarige. Ek hou aan om met haar te gesels, te vertel dat ek soos ‘n slegte ma voel. Ek voel of ek nie genoeg koestering en versorging bied nie, nie genoeg simpatie en empatie wanneer hulle siek is of nie lekker voel nie. Ek voel of my ongeduld van my ‘n baie slegte ma maak. Ek het selfs my sin geëindig met ‘n tranerige antwoord dat ek nie soos sy is nie. Liewe aarde, daardie klein mensie is so ‘n versorgertjie. Iets wat nie natuurlik kom vir my nie.

Sy antwoord daardie stelling van my, deur te sê toe haar mangels siek was, het ek haar hospitaal toe gevat om dit uit te haal. So ek is ‘n goeie mamma. Toe ek reageer op dit om te sê dat ek nie genoeg simpatie en empatie met haar gehad het met die pyn na die tyd nie, want ek het kwaad geraak omdat sy hardkoppig was en nie haar medisyne wou drink soos sy moes nie, trek sy haar skouers op en sê “Dis die lewe.” Ons gesprek gaan voort en ek gaan voort om te sê dat ek sleg voel dat ek nie altyd alles vir haar kan gee wat haar hart begeer nie. Sy antwoord my met “Dis die lewe. Ek kan nie elke dag ‘n nuwe gamepie aflaai op die selfoon nie.”

Toe ek hierdie baie volwasse antwoorde van my 9 jarige dogtertjie af hoor, besef ek dat ek iewers iets reg doen. Al die Etiese opleiding en Tall Trees analise van my eie persoonlikheid, EI Activator kursusse en al die ander goed wat ek doen, eerder as om net vervelige opleiding te doen wat direk aan my werk gekoppel is (hierdie ander opleiding tel vir my CPD punte net so tussen ons), het my laat besef dat niks verniet is nie. Ek begin die vrugte pluk. Selfs al het ek nog ‘n BERG van opleiding om te doen en in te haal, is iets iewers besig om te werk. Ek is besig om ‘n bydra te maak tot die volgende generasie. Ek probeer kinders grootmaak wat verantwoordelikheidsin het, wat rentmeesters kan wees van dit wat aan hulle toevertrou word, om empatie, simpatie, en wie weet watter ander goeie morele waardes nog te hê. Ek dink nie ek doen altyd alles reg nie, maar, wanneer ek ‘n dag het soos daardie en dit afgesluit word met ‘n gesprek soos dit met my dogter, dan weet ek dat ek my verjaarsdag nie Maak-of-jy-dit-oorleef-dag noem nie – of in Engels Fake it till you make it day. Want, ek is nie besig om te maak of ek dit reg doen en kry nie. Ek is werklik besig om iets reg te kry en te oorleef.

Al die eer aan God altyd. Vir die instinkte wat Hy binne ons plaas as ouers. Al die leiding wat Hy gee deur Sy woord. Om myself ‘n kind van God te kan noem, om so bevoorreg te kan wees om eerste deur Hom gekies te word en om hierdie bediening te hê waar ek met soveel mammas daarbuite my emosies en uitdagings te kan deel. Ons gaan ok wees. Ons maak foute soos ons aangaan, maar dis die menslike natuur. Met God aan ons sy, kan ons nie anders as om vorentoe te beur nie, en om eerder dit te Maak as om voor te gee dat ons dit wel reg kry. Hier is vir al die mamma’s daarbuite, wat soos mislukkings voel – jy is nie alleen nie! God is altyd met jou en al hierdie ander mamma’s om jou, al lyk sommige van hulle of hulle alles in orde het – hulle is ook besig om hard te baklei om net vorentoe te beur. Jy is nie alleen nie.

Posted on by — Leave a comment

Die Etiese opleiding

Dit is Desember 2022. Ek het voorgeneem om hierdie deurlopende etiese opleiding, waarvoor ek my oë gerol het toe die vereiste deur kom van SAICA af, op datum te bring teen einde Desember 2022. Wel, al wat ek kan sê is dat die lewe die heeltyd gebeur! Liewe aarde. Ek weet eerlik nie hoe mens veronderstel is om alles in te pas en die balans te handhaaf nie.

Nie te min, ek besluit toe wel op ‘n reënerige dag in Desember, toe dit koeler is, en niemand in die swembad kan baljaar, en my op ‘n pity party laat gaan, omdat ek opleiding moet doen, terwyl almal ontspan nie, om maar tog hierdie opleidingsding verder aan te pak. Wat ek wel nou besef is dat ek eintlik dit heeltemal verkeerd gedoen het, voel dit vir my. Maar, dan weer, daar is seker nie ‘n regte of verkeerde manier nie??

Die meerderheid, waaroor ek reeds geskryf het, van die hele Etiese opleiding en my ervaring van dit, was die journaling gedeelte, die deel waar jou brein so bietjie gerek word. Ek het wel van die ander goedjies tussen in gedoen, video’s gekyk, maar my fokus was eintlik meer op die journaling deel voel dit vir my. Wat seker nie verkeerd is nie? Ek meen, ek het dit as wonderlik en fantasties ervaar! Want die vrae wat gevra word wat jy oor moet skryf laat ‘n mens nogals dink….wat wonderlik is! Ek het wel nie in detail en diepte deur al die ander dokumente ook gewerk nie. So miskien moet ek nie die wa voor die perde span en net die joernaal inskrywings doen nie, maar eerder dit sistematies en maand vir maand doen soos wat my Sierboom maar hou van om te doen. Die ander ding wat ek ook geleer het en weet, is ek moet nie 12 maande se opleiding in ‘n dag probeer doen nie. Dis juis so ontwerp om bietjie-vir-bietjie te doen oor ‘n langer tydperk…

Ek besluit toe om te back track met my opleiding, want, jy sien, na elke maand se opleiding, moet jy ‘n paar vrae antwoord om ‘n sertifikaat te bekom. En die sertifikaat is nou in wêreldse terme die belangrikste ding ooit. Dis my bewys dat ek hierdie goed gedoen het. Ek begin toe maar weer by maand twee. Lees deur die dokumente, alles is heel gerieflik op ‘n toepassing op my foon, of met ‘n internet skakel op ‘n webblad op my rekenaar, beskikbaar vir my enige tyd wat ek dit wil doen. Ek het wel gegaan en alles op my Google Drive gestoor, wat dit ook baie gerieflik maak om uit te druk en so meer.

Lynette Berger was so gaaf gewees om my nog toegang te gee, al het my twaalf maande periode sedert ek die proses begin het verstryk. Ek weet ook nou nie of ek hierdie hardop en so openlik mag genoem het nie. Maar nou ja!! Hier is dit nou – sorry Lynette as ek jou e-posse nou laat oorloop het van versoeke na mense die inskrywing gelees het.

Al die dokumente, wat ek dink, ure geneem het om bymekaar te sit deur ProBeta, onder toesig van Lynette Berger (ek is nou nie presies seker hoe hul strukture daar werk nie), laat my net besef, van voor af hoe hierdie kursus aansluit by die Pienk Vere van Beroepsvrou. Daar was absoluut GEEN manier dat ek of Lynette en haar span, enigsins kon weet van mekaar en die inhoud van dit wat die Here aan ons openbaar het op ons unieke maniere en platforms nie.

Die inhoud voel of dit kolskoot tref bladsy na bladsy. Die gedeeltes waar jy so bietjie jou Tall Trees profiel analiseer en dissekteer, uitmekaar trek en begin vorm en werk aan om ‘n beter mens te wees. Een van die opskrifte of onderwerpe wat my bygeval het was onder die opskrif Feed your faith and starve your fears. Dit was maand 3 dink ek. WOW. Hoe waar is dit nie net nie? Toe ek verder onder dit gaan lees gaan dit alles oor waarmee ons onsself voer. Emosioneel, geestelik. Klink vir my maar so bietje soos my flamink storie….ek kan nie anders as om die Here ‘n fist pump te wil gee vir dit en die feit dat Hy my hierdie kursus laat ontdek het nie.

Houdings en uitkyke is aansteeklik. As jy jouself met negatiewe mense omring – raai wat? Jy gaan een groot hopie van negatiwiteit word!! Dis presies hoe dit werk in die lewe en hier is dit swart op wit in hul notas. Ek besef nou net weer hoe haalbaar hierdie kursus eintlik is. Dit is ons werk om te sorg dat ons nie alles los tot op die laaste nippertjie nie. Dit het my vandag ‘n paar uur geneem om deur ‘n paar maande se goed te werk. So hoekom doen ek nie net elke dag ‘n bietjie nie? 15 minute daagliks is mos haalbaar?

Ek dink in my geval is ek so oorgretig om alles te leer, dat 15 minute te min is. As ek myself weer kry, spandeer ek ure op goed, werk deur alles, terwyl die day job wag. Miskien over think ek die hele kursus? Miskien moet ek vir myself ‘n tyd limiet stel? Wat ek wel ook misinterpreteer het aan die begin, is, die 5 minute ethics moments se dokumente – ek het gedink (weet eintlik nie wat ek gedink het nie, want duidelik het ek nie gedink nie) maar, dit het vir my gevoel hulle is almal dieselfde. En dis seker die rede hoekom ek nie in diepte deur alles gelees het nie…?

Eers na verdere ondersoek, het ek gesien die eerste klomp paragrawe, wat die proses wat gevolg moet word stap-vir-stap verduidelik, (en eintlik meer op klerke gerig is dink ek), dieselfde is en dan op bladsy twee, in die middel rond, begin die nuwe goed wat jy moet lees, oordink en beantwoord. Dit voel vir my dat die kommentaar en oordenkinge so bietjie dieper en meer intens word soos wat die maande vorder. Ek dink hier het die Here ook direk met my as Elsie gepraat met my voorvereistes – dat ek vir myself jok as ek dink dat ek eers beter oor myself en die lewe gaan voel as sekere boksies afgemerk is.

Nou ek dink nie hulle probeer sê stop alles wat jy doen en probeer vermag nie, want op die ou einde van die dag, is die ‘n vormingsproses en dit wat jy doen in jou lewe is besig om jou te vorm, om te word dit wat die Here lankal reeds bepaal het vir elke indivvidu op hierdie aarde. Ek wil nie te veel uitlaat oor alles nie, maar ek het soveel waarheid in soveel goed ervaar, veral die oor angs. As jy nie in die present moment leef nie, lei jy maar eintlik net een ongelooflike aaklige angstige lewe! Vra my! Been there and done that. Ek ken ook mense wat steeds so is. Angstig oor wat kan gebeur en oor wat gebeur het in die verlede. Ek het op ‘n stadium so geleef vir een dag, dat ek my lewe gemis het. En wragties, een dag, toe ek wakker word, toe is ek amper 40! Ek dank die Here elke dag dat Hy my wel wakker gemaak het om op te hou so lewe! Ek voel steeds soms spyt dat ek dele van my lewe gemis het, maar, dit is wat dit is, ek het iets geleer, aanbeweeg en ophou om so te lewe.

Ek het steeds nie alles op hierdie reflektiewe dokumente geantwoord nie, maar het deur al die inhoud gelees, die kort videos van tussen 5 en 10 minute lank gekyk. Hier en daar is daar ‘n langer video tussen in, en dis dan wanneer ek die Treadmill nader of die luidspreker aansit terwyl ek stort en grimering aansit. Ek het wel my vrae op die assessments (wat is dit tog in Afrikaans?) geantwoord en is nou die trotse eienaar van ‘n paar Etiese CPD sertifikate. Genoeg om almal tevrede te hou. Genoeg om myself tevrede te hou dat ek wel gedoen het wat ek kon met die tyd tot my beskikking. Hier wil ek ook net noem, dat, ek nie hard op myself is nie. Die vereistes van die professionele institusies waaraan ek behoort is genadeloos. As jy nie doen wat daar van jou verwag word nie, gaan jy boetes hê, dissiplinêre verhore moet bywoon en wie weet wat nog alles. Dis ongelukkig hoe dit is in ons professie – die vereistes is baie, soms te veel om te hanteer. Maar deur God se genade, maak ek dit nog elke jaar.

Hierdie voel soos ‘n fist pump oomblik, met wie, weet ek nie, want dis net ek wat hierdie vereiste het in my firma. My man verstaan nie al die draadwerk nie, maar ondersteun my soos wat ek hierdie goed moet doen. Al is dit veronderstel om vakansie te wees. Maar dis lekker, ek geniet dit. Ja, jy kan maar dit sê – ek is ‘n nerd en ‘n sucker vir iets soos die wat myself beter ontwikkel. Want ek weet net, die het ‘n groter impak in my lewe en waarheen Beroepsvrou oppad is as wat ek ooit sal kan dink en besef. Ek het ook verder agter gekom my brein was bietjie moeg na ek 3 maande se goed in een dag opgevang het, en het besluit om dit daar te laat en die res aan te pak, dag-vir-dag en bietjie-vir-bietjie in die nuwe jaar. Ek weet nou beter wat dit behels, weet wat om te verwag en weet hoe om dit nou aan te pak. As ek nou hier ‘n emoji kon insit, sou dit die armpie wees wat sy spiere flex, reg vir aksie.

Ek hoop regtig dat hierdie inskrywings (van my pad met hierdie opleiding, wat soos ‘n elephant in the room gevoel het) iemand daar buite sal inspireer en oortuig om tog maar op te teken vir die kursus. Moet nie dat al die downloads en goed jou oorweldig nie. Maak met dit soos wat jy ‘n olifant eet (spreekwoordelik gesê natuurlik) – stukkie vir stukkie, dag vir dag. Sommige dae sal jy die hele slurp kan aanpak en ander kere net ‘n kleine ou blokkie. Maar as jy jou weer kry, het jy van slurp tot stert vordering gemaak. Dan is die elephant in the room aangespreek en uitgesorteer. Doen dit net! Moet nie dit oordink nie!! Jy investeer in jou eie lewe en die beste van alles is, dis ‘n belasting-aftrekbare, wettige uitgawe (vir my is dit omdat ek my eie besigheid bedryf, as jy salaris verdien….wel, ek is nie so seker van dit nie) en ure wat tel vir jou CPD sonder om jou te verveel en oog rol oomblikke te verskaf. In my opinie is dit ‘n wen-wen situasie – waarvoor wag jy nog?

The Ethics training
Posted on by — Leave a comment

Die woord

Sedert laas week een of ander tyd, loop ek rond met ‘n woord in my gedagtes. Die woord? Benevolence. Nou vir ‘n primêre Afrikaans-sprekende persoon, is die ‘n groot woord. Dis nie iets wat enigsins deel vorm van my woordeskat nie. Ek moes gaan google wat dit beteken, want ek het nie ‘n clue gehad wat dit beteken nie. Die woord het ook so, in Engels, na my toe gekom. Iets wat nie gereeld gebeur nie.

My inskrywings begin gewoonlik in Afrikaans, my gedagtes rondom dit en wat ek voel die Here wil hê ek moet skryf oor iets, gebeur alles in Afrikaans. Maar hierdie keer was dit anders. Alles het in Engels gebeur. Ek het selfs die inskrywing in Engels eerste gedoen, waar ek gewoonlik dit in Afrikaans eerste doen. Ek loop met hierdie woord in my gedagtes en ek vra God wat Hy wil hê ek daaroor moet skryf. Wanneer iets so konstant in my gedagtes is, dan WEET ek net dat ek daaroor moet skryf.

Natuurlik, toe ek die woord gaan google sien ek toe wat dit beteken. Dit is die kwaliteit van goedgesindheid, vriendelikheid. Hier het ek nou net sommer direk die Engelse betekenis vertaal, ek glo dis reg. Ek WEET God is Benevolent, so om hieroor te skryf is so bietjie van ‘n uitdaging vir my, want wat is ek nou veronderstel om te skryf? Die Bybel is dan propvol beloftes en getuienisse van God wat ‘n Benevolent God is.

Sien jy nou hoe ek daardie woord deel gemaak het van my woordeskat? Al is dit die Engelse woord. Ek moet giggel vir dit, ‘n woord wat ek nooit voorheen gebruik het nie, gebruik ek sommer oor en oor in een paragraaf. Ek wonder wat is die Afrikaans vir Benevolence? Ek raak distracted, ek weet. Maar ek het gou dit gaan google en die Afrikaanse woord is Welwillendheid. Wie sou kon raai dat dit die woord in Afrikaans is? Die Engelse een klink beter (en meer fêncy) so ek gaan maar aanhou om hom te gebruik.

Nou voor ek die woord Benevolence gekry het, het ek iets in my gees gevoel. Ek kon nie heeltemal my vinger op dit plaas nie, want dis ‘n gevoel wat ek voorheen gehad het maar ook nie, so in dieselfde asem gesê. Ek het hierdie irritasie wat soos ‘n wolk oor my hang.

Ek is net so geirriteerd met alles en almal, hoekom weet ek nie. Van die honde, tot die pappagaai, die hamster, die kinders, die owerhede en hul belaglike vereistes vir ons as CA’s en enige iets (en iemand) tussen in, het my geirriteer. Dit is nie normale gedrag vir my nie, want dit is iets wat ek jare gelede al afgelê het. Maar nou is dit asof dit opkom om asem te skep. Hoekom weet ek nie.

Toe stuur God vir my hierdie woord. Orals in my gedagtes sien ek die woord en word ek herinner daaraan. Amper soos in die lewe, wanneer jy iets opmerk, dan SIEN JY DIT ORAL as jy verstaan wat ek bedoel? Soos ‘n tipe kar, as jy eers bewus word van dit, dan sien jy dit ORAL! Nou dit was dieselfde met hierdie woord.

As ek dit nou in ‘n prentjie moet skets vir jou van hoe dit was, sou ek sê dit was as volg – in my gedagtes, sien ek dit op ‘n bannier, dan op ‘n billboard, dan ‘n padteken langs die pad, op stukke papier, selfs die sampioene wat in die gras opspring voel of dit Benevolence spel. Dis hoe in my face dit was (in my gedagtes natuurlik, nie regtig fisies om my nie).

Vanoggend besef ek HOEKOM God die woord vir my gegee het. Jy sien, ek het ‘n tiener in die huis, asook ‘n tween, een wat te vinnig na my smaak ‘n tween begin word, want sy is nou eers 8 jaar oud. Mense ouers, het ek nou vir jou vergeet hoe propvol kennis mens is op die ouderdom van 8 en 13 jaar!

Om met hulle benevolent te wees, het ‘n groot uitdaging geword. Die argumente van hoe hulle dink iets moet wees en werk, wanneer ek weet dit werk nie so nie. Die houding wat ek kry wanneer ek net ‘n kosblik met ‘n toeba inpak vir skool (dis nou die tween net so tussen ons wat my hier houding gee) en nie ook iets anders insit nie. Of wanneer ek wel iets anders insit, in ‘n kosblik wat sy nie van hou nie, dan vlieg alle dinge benevolent by die deur uit.

Of wanneer die tiener stry oor ‘n stuurwiel accessory vir die X-Box (ja, ons het een gekoop, iets wat ons gesê het ons NOOIT sal doen nie – wel, never say NEVER). En wanneer dit geinstalleer en ingeprop is en nie werk soos die verwagting is nie. Iets wat ons vir hom gesê het sou gebeur. Hy wat dit een kant toe skuif, want dit werk nie soos hy gedink het dit sal nie, besig om geld te mors op iets wat nie gebruik kan en gaan word nie. Wanneer dit gebeur, dan is dit asof elke stukkie benevolence by die deur uit hardloop, ‘n nuwe wêreld rekord vir die 100 meter probeer opstel en Usain Bolt’s se wêreld rekord probeer breek.

So hier is ek. Guilty as charged. Ek wys nie benevolence nie. Ek besef dat God dit hard op my hart druk om hieraan te werk. Ek moet elke stukkie gereedskap gebruik wat Hy besig is om te voorsien. Die gereedskap waarvan ek praat is die Tall Trees Ethics Training van ProBeta en Hettie Brittz. Die nuutste toevoeging tot my gereedskap is die EI Activator, wat ek sien as ‘n add-on of plug in (as ek nou rekenaar taal kan gebruik, waarvan ek ook beperkte kennis het) tot die Tall Trees Ethics Training.

Hierdie dinge vat tyd. Dit voel of die lewe net gebeur en my nie toelaat om hierdie gereedskap te ontdek nie. Gelukkig is dit nou ‘n vereiste om Etiese Opleiding te doen om ‘n CA te bly. Dit is die rede HOEKOM ek iets nuttig en opbouend soos die Tall Trees Ethics Training en EI Activator gekies het. En ja, ek sê dit nou so, want, ek het besluit om eerder die positiewe in hierdie vereiste te gaan soek, eerder as om op die sypaadjie met my blikkie wurms te gaan sit en kla oor die vereistes.

Ek hoop werklik (en diep binne my weet ek) dat ek benevolence sal vind wanneer ek begin ontdek, dissekteer en uitgrawe in die veld van EI Activator. Die grond werk word gedoen en die toon word gestel deur die Tall Trees Ethics Training, ek moet dit net klaar maak (tong in die kies gesê, want ek is by maand 4 en ek het al lankal vergeet wat gesê was so ek gaan alles dalk weer oor moet doen voor ek my vragies kan antwoord om my sertifikaat te kry), sodat ek kan aanbeweeg na die EI Activator deel van die ekspedisie waar ek myself tans bevind.

Ek weet ek was nie Benevolent nie, dis nie God se plan vir my om nie Benevolent te wees nie. Kom ons vat die uitdaging aan, met die tieners en tweens in ons huise, die owerhede, die troeteldiere en alles tussen in. Laat ons Benevolence as ons gereedskap gebruik in hierdie uitdaging. Benevolence – noun – the quality of being well meaning; kindness. Hoe Benevolent is jy?

The word
Posted on by — Leave a comment

Om “Bold” te wees… hoofstuk 2

Nou ek dreig al lank om hierdie reeks inskrywings klaar te maak, en heeltyd val iets voor. Elke keer as ek sit en hieroor skryf en die draft weergawe stoor, voel ek net nie dat dit reg is nie. Dit voel te oppervlakkig en eintlik glad nie Goddelik nie, as ek dit nou so kan stel.

Wel, een oggend in die stort, dink ek weer na oor al my drafts wat ek begin skryf het en net nie publiseer nie, en ek dink weer aan wat dit werklik beteken om bold te wees. En so kom die Heilige Gees en begin die woorde in my gedagtes laat val, amper soos wanneer jy munte in ‘n spaar bussie laat val.

God is terribly on time dink ek weer. Alles op Sy tyd. So wat die Here vir my gewys het, is, voordat jy bold kan wees, moet jy eers weet watter tipe letter IS jy nou eintlik. En met dit bedoel ek, wat is jou styl, jou persoonlikheidstipe, jou body shape (ja dit speel ‘n groot rol in my opinie), wie jy as ‘n mens is, waarvoor jy staan op alle vlakke, nie net fisies nie. Wie jy in Christus is.

Dan moet jy begin vrede maak met dit. Self-liefde toepas. Ek het NOOIT geweet ek is ‘n A-shape body type nie. Altyd gedink EK doen iets verkeerd dat my ass (ag ek moet net die woord gebruik hier, die wat my al in lewende lywe hoor praat het sal verstaan dat dit net beklemtoon waarvan ek praat) so groot is teenoor die res van my lyf. Instinktief koop ek eerder rokkies as broeke, want liewe aarde, om broeke te kry om die lyf te pas is net ‘n stryd. So inherent het die Here dit in my ingebou om items te kies wat meer vleiend is, kleure en style te kies wat by my vel ondertoon pas, sonder dat ek dit besef.

Nou ja, na die Masterclass van Aletté Winckler wat ek in April bygewoon het, weet ek soveel meer van myself, wat uiterlike voorkoms aanbetref. Ek het geleer om vrede te maak met die feit dat my boude en bo bene groter is as my bolyf. Dit is was dit is, en dit is wat EK van dit maak.

Dan is ek ook deur alles deur, besig met Etiese opleiding van Probeta (ek het bietjie opvang werk om hier te doen en die dat julle nog nie enige iets sedert my laaste inskrywings gelees het nie), gebasseer op persoonlikheidstipes soos omskryf deur Hettie Brittz (Tall Trees). Nou dis nog ‘n eye opener as ek dit nou so kan noem. Weereens kon ek NOOIT verstaan hoe ek soms net voel ek gaan saam met die stroom dryf en ontspanne wees en die lewe vat soos hy kom nie. En dan weer in ander situasies omtrent uit freak as iets nie gebeur soos EK voel dit moet gebeur nie.

Ja, jy raai reg – DIS wie EK is, dis WIE God MY gemaak het om te wees. Ek moet leer om dit te omhels, aanvaar en te ontwikkel. Hierdie werk op ‘n emosionele en geestelike vlak. So tussen die twee goed wat ek doen en gedoen het (Tall Trees en Aletté Winckler se Masterclass), is ek besig om te ontdek wie ek is en waarvoor ek geroep is. Ek is ook besig met EI Activator (Emotional Intelligence wat uitbrei op Tall Trees) en nog nie verskriklike vordering daar gemaak nie, maar ek weet sommer daardie kennis wat ek daar gaan opdoen gaan ook net nog meer en meer bydra tot die hele proses.

So nou dat ek weet dat ek ‘n A lyf letter is, ‘n Palmboom EN ‘n Sierboom is, (ek kan nou nie iets sê van EIA nie want ek moet nog bietjie meer deur dit werk om te weet wat ek daar is), kan ek voort gaan om myself saam met God te ontdek. Hy is besig om my te leer van kos (wat my kort-kort wil oorweldig omdat ek voel ek weet niks van kos af nie) en wat ek moet doen om my tempel in stand te hou, sodat ek Sy werk kan doen waarvoor ek op aarde geplaas is. En natuurlik om te ontgin wat ontgin moet word….nou kan my A ‘n A wees wat uitstaan.

Word vervolg…

Being bold… chapter 2
Posted on by — Leave a comment

Om “Bold” te wees… hoofstuk 1

Toe ek aanvanklik hierdie inskrywing begin doen het, het ek by myself gedink dat dit eintlik oppervlakkig is. Amper soos wat dit vir my voel my inskrywing oor my sentimeters wat ek verloor het as oppervlakkig gesien kan word. Tog het iemand vir my gesê daardie spesifieke inskrywing het haar net weer gemotiveer om deur te druk met iets anders…. so dan kan dit seker nie SO oppervlakkig wees nie… kan dit?

Met die wolke dig toegetrek en reën wat liggies val by Magalies Park vakansie oord (waar ons onsself tans bevind) het ek gereken dis eintlik ‘n goeie plek om die kaggelvuur te laat aansteek, onder ‘n kombers in te kruip en die inskrywing, waaroor ek so baie twyfel maar tog aan te pak en klaar te maak.

Soos wat ek een oggend in die stort staan en dink oor so baie goed, insluitend hierdie inskrywing (en die een oor my onbeplande gewigsverlies) voel ek ‘n roering in my gees en die woord transformasie kom by my op.

Ek besef die Heilige Gees wys my dat dit waaroor ek geskryf het eintlik deel van ‘n transformasie proses is om my, Elsie Potgieter, te verander. Van ‘n doodgewone letter in ‘n dokument wat net saam met ander vloei en nie regtig uitstaan nie, na ‘n hoof vetgedrukte (in Engels noem ons dit Bold en ek weet eerlik nie wat die mooi Afrikaans vir Bold is nie) letter toe wat uitstaan bo die ander en meer opvallend is.

Sjoe, die vorige sin het my skoon uitasem en ek het dit nie hardop geuiter nie! Ek hoop die kommas is almal op die regte plekke sodat die leser dit kan lees EN asemhaal. Nie te min. Die punt wat ek probeer maak is, die Here is besig met ‘n transformasie in en deur my en dit gaan natuurlik in die vlees begin manifesteer (op ‘n goeie manier nie die slegte manifestasies nie, soos ons geneig is om te koppel aan die woord manifesteer).

Jy sien, die wêreld waarin ons leef is deesdae ‘n fast paced, fast moving plek. Amper alles gebeur op sosiale media. Daar is soveel platforms tot ons beskikking, dat mense eintlik oorweldig voel deur als en eintlik nie weet eers waarna om te kyk wat sinvol is nie.

Soos julle dalk mag weet, het ek ‘n Masterclass by Alétte Winckler in April bygewoon, en in hierdie voorlegging het sy ‘n klomp stats gegee oor goed. Hoe lank dit vat om ‘n indruk te skep, dat vrouens eintlik aantrek om ander vrouens te beindruk, eerder as hul mans (want ons bly in hierdie kompeterende spasie).

Mevrou So en So móét maerder wees as die een langs haar, mooier, beter hare, grimering, klere, you name it, dit moet beter wees. En laat ek jou vertel, as Mevrou Dit en Dat nie op standaard voel nie, want sy het haar kinders by die skool gaan afhaal in haar slippers (dit klink net beter as pantoffels) huiwer sy nie om enige iemand anders wat beter as sy geklee is te bespreek en kommentaar oor te lewer nie. Die gesprekke begin bloot omdat sy daardie dag gekies het om nie grimering aan te sit nie en dalk ook skoene ontbreek en nou voel of sy afsteek teen ander.

Terug by my punt wat ÉK wil maak. Die transformasie is besig om te gebeur. Ek het nie op ‘n dag opgestaan en besluit – teen hierdie datum in 2022 wil ek soveel sentimeters verloor nie. En teen daardie datum in 2020 moes ek nou al dit, dat en die volgende gedoen het om te transformeer in die uiterlike nie.

Nee, dis amper vir my soos my een juffrou op skool gesê het – elke dag se bietjie elke liewe dag. Bietjie vir bietjie is die Here besig om my te rek en strek en uit my gemaksone te skuif sodat ek Sy werk kan doen waarvoor ek geroep is deur Hom.

Wie nie waag nie sal nie wen nie. Soms moet ons uit die blokkie wat ons om onsself getrek het tree. Jy weet – uit jou comfort zone uit. Dit begin by iets eenvoudig soos om jou hare te verander wat jou net die bietjie confidence gee (ek kan nie dink aan die Afrikaanse woord nie en die Engelse woord maak net ‘n beter indruk voel dit vir my).

Dit waaroor ek skryf, se doel is om ander te stig en te motiveer. Ons almal is in hierdie rot-resies vasgevang. Die balans voel vir my is net nie daar nie. Tussen werk, kinders, oefen, kos maak en gesond eet en alles tussen in, is daar bitter min tyd om werklik tyd saam met God te spandeer.

Tog is die tyd saam met Hom belangriker as al ons vleeslike behoeftes. Baie wat my inskrywings lees, is werkende mamma’s. Voltyds in ‘n very demanding line of work. Tyd vir oefen is daar nie! Wat nog te praat van gesonder eet EN dan nog tyd saam met die Here? Nie eens al die ander goed wat ons aan moet voldoen en tyd aan spandeer in ag geneem nie!

Ek bid steeds dat dit waaroor ek skryf mense sal bemoedig en laat weet you are not alone. Ons is almal daar. Ons moet die tyd maak! Ek voel as ek dit kan doen, kan enige iemand dit doen! Dit laat my dink aan ‘n liedjie geskryf deur Josh Wilson – That was then, this is now. Ons almal was iewers en het met tyd verander en (hopelik) nader aan God beweeg in die proses.

Word vervolg…

Being Bold… Chapter 1
Posted on by — Leave a comment

Die etiese opleiding – maand 4 (‘n maand van refleksie)

Terug by my opleiding, wat ek so hard probeer om op te vang (net so tussen ons). Gedurende April, dis nou my maand 4 van die joernaal inskrywings, het ek nie by my daaglikse 5 tot 10 minute take uitgekom om aan te hou met dit wat ek so hard voor gewerk het om op datum te (probeer) hou nie…ek het ALWEER agter geraak!

Die joernaal inskrywings maar aan die min en dun kant, so te sê. Op 25 April 2022 (let op hoe ek onmoontlike datums en tye kies om goed te doen – ek wonder baie of dit deel is van my persoonlikheidstipe volgens Tall Trees…?). Goed so terug by my sin, op daardie datum besluit ek dat ek MOET tyd maak om net weer op te vang met alles wat verwag en vereis word. Nadat ek die derde dag se inskrywings gedoen het (alles in een dag) besef ek hoe baie ek hierdie deel van die kursus gemis het – die joernaal inskrywings en om my gedagtes aan die gang te kry.

Op hierdie tydstip, voel ek soos ‘n epic fail soos die kinders sal sê wanneer dit kom by my voortdurende etiese opleiding, want niks van dit voel vir my voortdurend nie. Ek voel of ek alewig besig is om goed op te vang wat agter geraak het! En nou gebeur dieselfde WEER met hierdie opleiding….

Ek het nie eens tyd om hierdie stuk te skryf soos ek normaalweg doen wanneer ek voel of inspirasie aan die voordeur klop nie. Dit was net BESIG tussen kinders, werk, skool en net om te cope met die kouer weer….om aan te pas met die koue voel of dit al my energie tap, want dis wragties nie meer maklik om vroeg op te staan nie.

Die keer besluit ek om maar ‘n paar nota’s in ‘n boek te skryf, soos wat hulle hul opwagting maak in my gedagtes, net om seker te maak ek vergeet nie wat ek wou sê en skryf nie. Ek het ook bedoel om die artikel al 3 weke terug te skryf en nie nou eers nie (eintlik seker vroeër maar in elkgeval). Wat ek nou sien besig is om te gebeur, niks met etiese opleiding uit te waai nie, maar eerder my blog en alles wat met dit saam gaan, is dat ek notaboeke ORAL het!! Ek probeer een gespesifiseerde notaboek gebruik vir die blog inspirasie wat ek probeer orden.

Maar ek het ‘n paar wat rondlê waarin ek verskillende nota’s maak (verskillende notaboeke vir verskillende dinge). Soort van orde maar ook seker nie regtig nie. Vir enige buitestaander sal dit soos chaos voorkom, maar ek weet wat daar aangaan. Vir hoe lank is ‘n ander vraag vir ‘n ander dag. Dis asof ek hierdie oormaat idees en woorde het wat net moet uit kom en in een of ander orde geplaas moet word.

Baie dae wonder ek hoe dit sou wees as skryf my day job was. Sou ek dit so bevredigend gevind het soos nou of sou ek meh oor dit gevoel het, soos ek soms in druk tye voel oor my day job? Liewe aarde, daar verloor ek weer heeltemal die punt wat ek wou sê!

Goed, so terug by die joernaal inskrywings – soos wat ek deur die prompts (by gebrek aan ‘n beter Afrikaanse woord) werk vir maand 4, besef ek dat dit ‘n maand is om oor te reflekteer. Reflekteer oor gedagtes, standpunte en net goed. Van die daaglikse prompts was soos ‘n tongue twister vir my! Soos die van dag 13. Your talk talks and your walk talks, but your walk talks louder than your talk talks. Sê dit nou 3 keer vinnig…

Ek het ook besef dat hierdie joernaal inskrywings wat saamgestel en ingesluit is in hierdie etiese opleiding, is nou nie vir almal nie. Mense sal dalk selfs sê Dis vir die voëls en ek is nie ‘n voël nie. Ek weet ek het self gefrons aan die begin toe ek dit sien. Ek het by myself gedink HOE gaan DIT my help? Wel, ek was verkeerd en het later besef dat hierdie journal prompts (wat eers by maand 2 begin as ek nou reg onthou) eintlik maar net goed is om jou gedagtes aan die gang te kry….om anders te begin dink oor die lewe.

Soooooo….hopelik sal ek bietjie kan opvang op die gebied vir die volgende paar maande van maand 5 tot 7 toe, alles in een maand EN hopelik opvang op die opleiding videos en assesserings sodat ek kan klaar maak in die maand waarin ek veronderstel is om klaar te maak. Ek moet sertifikate as bewyse hê dat ek wel deurlopende etiese opleiding gehad het gedurende die jaar….(almal is nie veronderstel om op een dag uitgereik te word nie).

Ek weet ek sê dit elke maand en ek hoop regtig dat ek ‘n gaping gaan vind tussen die sperdatums en afteken van finansiële state, oudits en wie weet wat nog alles aan die gang is werksgewys. Nie eens te praat van al die balle wat ek in die lug probeer hou wat familie en kinders aanbetref nie….tot ek weer skryf oor die volgende maand se ervaring….tot dusver was dit ‘n baie bevredigende reis gewees, selfs al neem dit soms baie tyd om op te vang wanneer ek agter geraak het, iets wat my baie frustreer, maar, dis die lewe seker….?

The Ethics training – month 4 (a month to reflect on)
Posted on by — Leave a comment

Die opleiding gaan voort…. maand 3

Oh my hat!! Ek het my daaglikse joernaal inskrywings gedoen soos ek weet nie wat nie! Probeer opvang op verlore tyd sedert September. Raai wat? Die lewe is besig om te gebeur terwyl ek dit probeer doen, so my plan voel of hy propvol foute is….en nie deurgevoer kan word nie...

Weereens het ek amper ‘n panic attack (dit voel deesdae of dit daagliks gebeur vir die simpelste goed) oor hierdie opleiding en HOE ek veronderstel is om dit op te vang??? Ek het net toegang vir 12 maande en die tyd is amper op….

Net soos ek bruinpapiersak wil gryp om my asemhaling te reguleer, voel ek die Heilige Gees my kalmeer soos net Hy kan doen. Daar is niks waarmee ek Sy kalmte mee kan vergelyk nie….nie Laventel (hoe is daai vir ‘n properse Afrikaanse woord?), white noise of enige ander ding wat kalmerend is nie.

My gedagtes en angs asook honderd en tien ander emosies kom tot ‘n skreeuende stilstand. Jy weet, soos wanneer jy soos ‘n mal mens bestuur (kom nou – ons almal doen dit soms…) en skielik ‘n groot spoedhobbel amper te laat sien. Net so!

Ek voel hoe Hy in my gees laat val dat ek nie al die joernaalinskrywings op dieselfde tyd hoef te doen nie. Ek hoef nie te probeer om ‘n week se joernaalinskrywings in 15 minute te doen nie. Die doel van dit is mos om jou as ‘n persoon te laat groei. So niemand gaan ware groei ervaar as alles afgerammel word nie!! Die joernaalinskrywings is ‘n proses wat bietjie vir bietjie gedoen moet word en hoef nie noodwendig in groot hompe gedoen te word soos wat ek nou probeer doen nie.

Ek sit terug en dink vir ‘n oomblik en besluit true that! High five, fist pump en booty shake met die Heilige Gees vir daardie openbaring. Maar dan vra ek Hom so HOE is ek veronderstel om op te vang op verlore tyd? Sy antwoord is eenvoudig. “Laai die inhoud af wat tans beskikbaar is, werk deur die video’s en ander materiaal en doen die aanlyn assesserings.”

Hy gaan voort: “Dit behoort dit te doen. Die joernaalinskrywings is ‘n proses en ‘n reis wat jy op is, jy is nie veronderstel om deur dit te jaag nie. Die aanlyn klasse en asseserings is soos alle ander opleiding. Jy kan baie na mekaar doen. Jy gaan die kennis stoor vir latere gebruik.”

Ek het nog nie dit probeer nie en miskien moet dit my plan van aksie word? Om dit so te doen? Ek dink dis weer tyd om videos te kyk en materiaal te lees terwyl ek op die treadmill loop en dan die assesserings aan te pak….

The training continues…. month 3
Posted on by — Leave a comment

Die Deurlopende Etiese Opleiding duur voort…. Maand 2

Die Engelse opskrif klink vir my meer catchy. Maar toemaar, ek is seker julle verstaan wat ek hier bedoel. Elkgeval, terug by my ervaring van hierdie ding wat ons etiese opleiding noem….ek het eers my oë gerol (ek het dit al voorheen genoem) om opleiding te doen om eties te wees. Vir my is dit ‘n natuurlike ding en my verwagting van ander mense is ook om so te wees.

Duidelik funksioneer ander nie soos ek nie (wat ‘n skok vir die sisteem, dog die waarheid en realiteit). Maar, soos ek deur alles werk, besef ek net daar is iets diepers betrokke hierby. Natuurlik kan niemand geleer word om eties te wees nie! Maar, as jy jou denk patrone verander, sal jy tot die besef kom oor hoe dit jou lewe, aksies, keuses en uitkomste werklik beïnvloed.

Iewers tussen September 2021 en Februarie 2022 het ek behoorlik uitgefreak oor die etiese opleiding. Elke keer wanneer ek ‘n kennisgewing kry dat daar nuwe inhoud beskikbaar is (die begin van die maand gewoonlik) dan begin ek amper hiper-ventileer. Want regtig, WAAR moet ek die tyd kry om alles te DOEN wat daar van my verwag word? Ek het slegs maand 1 se opleiding gedoen teen einde Desember en nou moet ek 11 maande se goed opvang in iets soos 8 maande of minder (ek weet eintlik nie hoeveel nie, ek het dit nie gaan uitwerk nie en my brein is regtig net te moeg om uit te werk hoeveel tyd het ek nog oor van my 12 maande etiese opleiding).

Dan, tussen al die chaos deur wat ek ervaar, kalmeer die Here my gedagtes. Dis ok om agter te raak. Dit gebeur. Weer freak ek uit want ek is nou eers besig met maand 2 se joernaal inskrywings wat daagliks moet plaasvind en HOE GAAN EK DIT DOEN??? Ek het amper in my gedagtes geskree vir God (met respek as daar so iets bestaan). Ek het ‘n tantrum gegooi. Ek sal nou nie die Afrikaanse slagspreuk gebruik nie, maar iewers in dit is ‘n vloer en iets wat rym met vloer. Ek is seker jy weet wat ek hier bedoel.

Dit het my die HELE Januarie gevat om ‘n klomp goed uit te werk, insluitende die opleiding in ‘n baie besige skedule. Dan iewers tussen my geskree en freak out wat ek gehad het, kom die lig aan. Wat die proses jou EINTLIK probeer leer is nie om jou inskrywings te begin met Liewe Dagboek nie. Nee. Wat hulle ons probeer leer om te doen is om ons gedagtes te declutter van goed en gedagtes wat jou so besig hou en jou vreugde en fokus steel.

Sodra jy dit begin neerskryf en uit jou gedagtes uit kry, kan jy meer fokus op die dag wat voorlê. Makliker gesê as gedaan, MAAR dis die uiteinde dink ek. Ons het soveel clutter op soveel vlakke, dis SCARY!! Dit begin intimiderend raak en as jy weer sien is jy oorweldig, angstig en kan jy eintlik nie werk soos jy veronderstel is om te werk nie, alles op dieselfde tyd.

Ek het ‘n doelbewuste besluit geneem om die eerste week in Februarie, net te BEGIN met hierdie opleiding en dit net te doen. En ek het. En dit laat my meer bemagtig voel (is dit die regte woord vir accomplished?). Ek voel beter want ek is besig om baba tree se vordering te maak….en raai wat??? Jy HOEF nie eers maand 2 se joernaal inskrywings klaar te maak voor jy kan aangaan met maand 3 nie.

Nee, jy kan daagliks joernaal inskrywings maak, maand 2 se video’s kyk (en al die inhoud lees net so terloops), die assessering doen en aan beweeg na maand 3 toe. Dit is wat ek gaan doen. Ek kan mos meer as een daaglikse inskrywing doen as ek wil. Daar is geen reëls nie, so dis haalbaar om op te vang en in te haal.

Wat ek ook gaan doen, is om te probeer kombineer met wat ookal in maand 3 gebeur met maand 2 se joernaal inskrywings en so uitbrei. Ek het GEEN idee wat maand 3 vir my inhou nie, maar ek is reg vir dit. Dankie tog ek het ‘n hoër mag (die Here as jy gewonder het) wat oor my waak. Wat ek ook begin doen het is om so 2 tot 3 joernaal inskrywings se vrae te antwoord in een dag. Deur dit te doen, maak ek ook vordering en vang ek ook op!! My plan, is soos elke ander plan in die lewe – onder ontwikkelling en onderhewig aan verandering.

God inspireer my, kalmeer my, gee my planne om my vrese en probleme wat ek daagliks ervaar, te oorwin, sodat ek iets so eenvoudig soos hierdie etiese opleiding kan doen. Dit is regtig nie so moeilik nie en sal my vir seker baat op die lang duur. Jy sien, wat jy, die leser van die artikel nie sien nie, is die angstige gedagtes wat ek daagliks het, oor alles – goed, lewe, kinders, werk.

Dit affekteer my vermoë om te werk en produktief te wees. So vir die buite wêreld lyk ek soos iets, ek weet eintlik nie waarmee om myself te vergelyk nie, maar ek kom voor as iets anders as wat ek werklik is. Ek sit maar ‘n brawe gesig op elke dag, smile and waive, fake it ’till you make it tipe houding. Dit gee ‘n wan-persepsie van wie ek werklik is.

Maar, iewers tussen my skrywery op die platform deur, terwyl ek my bybelstudie doen (terwyl ek blog) en my gedagtes joernaliseer, is ek besig om iets te word, iemand beter as wat ek voorheen was. Hierdie proses help my om te declutter in my gedagtes en nie so angstig te wees soos ek altyd was nie.

Ek kry dit steeds nie reg op ‘n daaglikse basis nie, maar sommige dae is beter as ander. Hierdie is alles ‘n leer-proses vir my, iets wat my as mens ontwikkel. En natuurlik het die Here vir my gewys dat ek een van my Beroepsvrou dagboeke kan gebruik vir hierdie doel! Vir hierdie etiese opleiding en daaglikse bybel verse!

Een ding wat ek wel agter gekom het, is, na ek hierdie artikel begin skryf het begin Februarie, het daar ‘n klomp tyd verloop. Twee weke (of is dit nou drie?) het verby gegaan en ek probeer my uiterste beste om hierdie etiese opleiding se joernaal inskrywings daagliks te doen, op ‘n weeksdag (naweke is so bietjie anders en moeiliker omdat ons ‘n ander roetine het). Elkgeval, terug by wat ek probeer sê. Wanneer jy die joernaal vrae antwoord (dit kry eintlik net jou gedagtes aan die gang) oor hoe jy byvoorbeeld, kan verbeter om take af te handel, is dit asof die duiwel en al sy nasaad (in Engels verwys ek na spawn of the devil) jou aanval op dit wat jy neergeskryf het.

Vir my is dit baie interessant, dog niks nuuts nie. Jy sien, wanneer dit met my gebeur, sit ek met ‘n glimlag op my gesig en neem ek kennis hiervan, want, wanneer ek voel of ek aangeval word, weet ek net dat ek op die regte spoor is! Die duiwel weet ook wat my potensiaal is en hy sal alles probeer om my te keer om te doen wat gedoen moet word.

Moet nie mismoedig voel as jy ‘n twee of drie weke tydperk agter die rug het soos wat ek gehad het nie (na ek met die etiese joernaal inskrywings begin het). Dit beteken net dat jy op die regte spoor is en moet aanhou en deur druk! En net asof die Here wil bevestig vir my wat ek hier sê, kry ek ‘n bybelvers net na ek die artikel begin afsluit. 2 Thessalonicense 3:3. Wat ‘n powerful en profound skrif vers om te kry wanneer jy voel of jy aangeval word!

So, as jy steeds wonder of dit die moeite wêrd sal wees om die kursus te doen of waar jy die tyd sal vind – hou op om dit te oordink. Hou op om te prokrastineer soos wat ek vir maande gedoen het. Begin net en voor jy weet, sal jy soveel meer kennis hê en insig kry as voor jy hierdie hele proses begin het.

Een ding wat ek opgemerk het van hierdie opleiding is dat jy ALLES MOET LEES!! Voor jy die aanlyn assessering probeer, maak seker jy LEES die inhoud….dit gaan jou net versterk in jou kennis en self-worth (en natuurlik gaan jy die assessering slaag as jy alles gelees het want die vrae kom nie net uit die videos uit nie).

Ek kan afsluit en ‘n gevolgtrekking maak dat Ek tot alles in staat is deur Christus wat my krag gee! Fillipense 4:13. Ek kan selfs hierdie opleiding ding doen, werk EN ‘n ma wees!! En dit nogals in Februarie, ons besigste maand! Want regtig, WANNEER is ‘n goeie tyd om te begin? Dis nou of nooit!

Word vervolg…..

The Continious Ethics Training continues…. Month 2
Posted on by — Leave a comment

Die deurlopende etiese opleiding

Ja ek is weer terug by die onderwerp. Januarie 2022 is verby (hoe weet ek nie maar hy is) en ek het net nog mooi NIKS gedoen aan my deurlopende etiese opleiding aangebied deur Tall Trees nie. Ek het September 2021 ingeskryf vir ‘n 12 maande program.

Ek het dit begin met die hoop en verwagting dat ek elke week my bietjie gaan doen om hierdie opleiding te voltooi sodat dit NIE soos ‘n berg voor my lê nie. Maar, raai wat? Die lewe gebeur! Werkslewe en lewe-lewe se lewe het gebeur….

Ek het goed begin en iewers in September die eerste klomp videos begin kyk, nota’s gemaak, en so meer. Maar toe kom die end of year rush soos ek daarna verwys (dit begin gewoonlik hier rondom September maand) en daar is daardie plan daarmee heen.

So sit ek mos toe nou einde Desember met my belastingopleiding wat ek moes doen voor die 31ste. (Ja ek moet dit OOK nog doen tussen alles deur). Ek besef toe, soos wat ek deur alles werk, dat ek NOOIT my eerste maand van die etiese opleiding klaar gemaak het nie….

Gelukkig kan mens die tipe opleiding doen wanneer dit jou pas, wat nie noodwendig goed is vir my persoonlikheid nie….want opleiding pas my nou eintlik nooit. Kom ons wees eerlik, niemand is ooit lus om hul opleiding te doen nie. Daar is mos altyd belangriker goed om te doen, werk, kinders, en so meer….

Maar hierdie opleiding is vir my anders. Ek WIL dit doen, dis net die ure in die dag en week laat dit nie vir my toe om net my half uur te neem en daardie week of dag se opleiding te doen nie. Hierdie is nie moeilik nie, dis interessant, dis insiggewend. As jy dit opbreek soos hulle dit geskryf het is dit regtig haalbaar in my opinie.

Ons moet net ons koppe regkry rondom dit en dit net doen. Iets wat ek wel kan sê en van getuig is, ek probeer regtig baie hard werk om my take wat so ewe in ‘n boek opgeskryf is, te prioritiseer in die 4 kwadrante wat Lynette van gepraat het in die heel eerste video….

Dit gaan mens vir seker kan help om te prioritiseer, dis net vir my moeilik om te onderskei watter van my take is Belangrik & Dringend. Want dís die take wat eerste aandag moet geniet – die wat belangrik EN dringend is…en niemand anders kan my help as ek self nie. Ek voel nog soos ‘n afkop hoender, Januarie was ‘n moeilike maand in die sin om weer aan die gang te kom na die vakansie.

Ek gaan vir seker die week wat kom my beste probeer om wel weer by my etiese opleiding uit te kom….miskien kan ek nog so ietsie leer wat ek kan toepas op my lysie wat net groei en groei. Die werk wat inkom teen 90 myl per uur terwyl ek goed uitkry teen 1 myl per uur….

Ek bid vir hulp van bo, want alleen kan ek nie die stryd wen nie….soos die Psalm digter geskryf het – ek slaan my oë op na die berge, waarvandaan sal my hulp kom? My hulp kom van die Here wat hemel en aarde geskape het….

The continuous ethics training
Posted on by — Leave a comment

Ou jaar se opleiding…

Ja, jy het reg geraai – die titel van die stuk gee dit weg. Ek het soos ‘n neut gesit en opleiding doen so op die ou jaar. Hoekom? Vra jy dalk. Wel, my beroep vereis ‘n sekere hoeveelheid ure se opleiding van my vir verskeie goed. Normaalweg kry ek alles gedoen gedurende die jaar en skraap hom so By the hair on my chinney chin-chin deur dat ek niks in Desember hoef te doen nie.

Maar die afgelope twee jaar, 2020 en 2021 was ANDERS. Ek het net nie genoeg ure in ‘n dag gehad om alles te doen nie en elke jaar Desember is dit ek en my CPD ure wat vir mekaar staar. Amper soos ‘n Western movie waar die twee Cowboys hul gewere moet trek en skiet ter wille van oorlewing.

Jy sien in 2020 het die hele wêreld hul kinders tuisonderrig gegee vir ‘n bepaalde tydperk a.g.v. grendeltyd (ek sal hier maar die mooi woord gebruik alhoewel Hard Lockdown net meer kras en erg klink soos ek dit ervaar het). En ek hoef regtig nie meer uit te brei oor hoe baie ons wasgoed gedoen het, skottelgoed, eet, alles behalwe werk en skoolwerk. Almal was in daardie bootjie en almal kan relate.

OK terug by my opleiding. So hier sit ek, op die oujaar met net nog 5 ure vir belasting om te gaan. Dit klink nie soos baie nie. Maar as jou hele gesin buite in die swembad baljaar en almal kort-kort iets te ete soek en H-O-N-G-E-R is, voel die 5 ure soos 5 dae. Nie eens te praat van die huis wat homself net nie kan skoon hou nie!

Ek werk in my kop stelselmatig deur al die vereistes – IRBA soek ethics training – check merk ek hom af in my kop. Die Tall Trees opleiding van ProBeta het gehelp om daardie een uit te sorteer. So hardloop ek deur die lysie en haak heeltyd vas by belasting. Nie genoeg ure opleiding vir dit nie. Ek hoor amper die buzzer in my kop afgaan, jy weet soos daardie wat op die game shows is as iemand iets verkeerd doen en uit-ge-buzz word.

Vir ‘n vlietende oomblik wil ek soos Sponge Bob & Patrick se giff wat mens op Whatsapp kry, Panic & run en rondhardloop en skree omdat ek nou ampertjies uit tyd begin hardloop en wonder of ek die buzzer gaan mis…..as ek nie my sertifikate het gedateer 2021 nie, is dit neusie verby vir my. 1 Januarie 2022 help NIKS. Ek raak toe kalm, bid en vra vir hulp en die Here herinner my aan een van ProBeta se nuwer platforms wat hulle so jaar of twee terug bekendgestel het.

Akhanani (ek moet ALTYD die naam gaan double check want ek kry dit net nie reg nie….) is die naam van die platform waar jy opleiding kan koop soos wat jy goed by Take-a-lot koop. Jy kies wat jy wil hê en dan gaan jy na check out toe, betaal en daar gaat jy! Jou opleiding is daar, jou assessment om seker te maak jy het wel geluister (en die goue item – die sertifikaat as bewys van opleiding) is alles ingesluit in die prys. Skielik onthou ek van twee vouchers wat ek gehad het, wat my 50% afslag gee, sug van verligting toe hulle wel nog werk en ek nog goedkoper betaal as wat dit reeds gemerk is.

So swoeg ek deur die eerste uur se opleiding. Dis torture maar ek druk deur. Doen die assessment en genadiglik slaag ek hom. Onthou nou, tussen dit alles deur moet ons nog skool skryfbehoeftes OOK merk so ek multi task dat die biesies bewe! Die volgende twee sessies is half uur sessies en ek besluit om skottelgoed te gaan was terwyl ek luister na Wessel Smit se stem.

Ek voel omtrent soos ‘n champion toe ek 5 uur die middag, op oujaarsdag my laaste sertifikaat kry. Die kinders lyk darem of hulle nie te veel emosionele skade het van my wat die take moes afhandel tussen vakansie tyd en skryfbehoeftes merk deur nie. Maar ek is moeg en skielik voel dit of dit AL is wat ek die HELE vakansie gedoen het (‘n leuen ek weet).

So paar dae na die opleiding, die 3de Januarie om presies te wees, gesels ek met iemand. Ek beduie hoe swaar die opleiding was maar ek het dit gedoen en klaar gekry. Ek sluit af deur te sê- “Weet jy wat? Vandag soos ek hier sit, moet ALLES weer van voor af begin. Daai opleiding wat ek net ‘n paar dae terug gedoen het, help my NIKS vir 2022 nie!”

Dis darem maar verskriklik om so daaraan te dink, is dit nie? Die les wat ek wel hieruit geleer het is om nie te Prokrastineer nie en ook nie om alles tot op die laaste te los nie. Kom ons almal erken dit nou maar, NIEMAND hou van opleiding nie en dis nou nie iets wat iemand laat juig en jubel van vreugde nie! Ek moet vir seker myself reg ruk en weer dinge doen soos ek dit gedoen het voor die Pandemie begin het. Die Sierboom in my wil beplan en nie so gevang word met nippertjie goed doen en afhandel nie.

Die Palmboom in my, aan die ander kant, is die een wat so kan Prokrastineer en uitstel – die motto is mos Môre is Nog ‘n Dag is dit nie? Jy sien, sy was vir 2 jaar so bietjie onderdruk deur die Pandemie, maar het tog haarself ingewurm in my opleiding se beplanning in…..soos wat ek hier sit en tik, is ek wel tog dankbaar dat ek gedoen het wat ek moes teen die sperdatum.

Dankbaar vir opleiding wat my meer en beter laat leer van myself, hoe ek in situasies optree as dinge te veel raak en net oor die algemeen alles en almal om my beter begin verstaan. Dis vir seker makliker gesê as gedaan om elke dag se bietjie elke liewe dag te doen soos my skool juffrou ons altyd gepols het. Maar alles is tot my beskikking om te doen in my eie tyd (wat nou glad nie vir die Palmboom in my werk nie bygesê, tong in die kies).

Ek weet, met die Tall Trees Continuous Ethics opleiding tot my beskikking en Akhanani wat baie goedkoop is en maklik om te gebruik, sal ek vir seker die jaar se opleidingsure sommer vinnig baas raak en kaf draf. Ek moet dit net DOEN! Ek weet sommer die jaar is die jaar wat dinge weer gaan terug keer na normaal, so stelselmatig. Desember 2022 gaan ek vir seker nie weer sit en opleiding inhaal nie….die balans tussen my Palmboom en Sierboom gaan vir seker in lyn kom….

New Years’ Eve’s day’s training….
Posted on by — Leave a comment

Om te kan skryf en “blog”

Die Here het al lank dit op my hart gelê om hierdie inskrywing te maak. Op die Adorned kamp wat ek begin September bygewoon het, het ek met iemand gesels en soos wat ek praat, kom die woorde net uit oor hoe dit gebeur dat ek kan skryf. Vir diegene wat nie weet van die kamp nie, gaan lees gerus die inskrywing oor Heart, Heartbeat, Rhythm.

Goed, so terug by die storie wat ek op die kamp vertel het. Ek het met Lynn Grobler van Journaling on the Way gesels. Ek noem toe vir haar dat ek oortuig is dat my werksagtergrond my die voorsprong gee om te kan skryf. Sy was nogals verbaas toe ek dit gesê het. Dit, saam met die feit dat, ek dink my ma ‘n hidden talent gehad het om te skryf en ek dit by haar geërf het….

Jy sien, my ma het vir ons drie dogters elkeen op ons 21ste verjaarsdae, briewe geskryf. Dit was vir my so mooi en spesiaal, want, ons het nooit sulke gesprekke in lewende lywe gehad nie. Dit was meer in skrif gekommunikeer as ek nou reg kan onthou. Later het gesprekke ontaard in sms boodskappe, e-posse, Whatsapps. Nie noodwendig DIEP goed altyd nie, maar goed wat net vir my persoonlik makliker is om te hanteer in skrif as in lewende lywe – as dit nou sin maak wat ek hier probeer sê.

Goed, so my opleiding as ‘n Leerlingrekenmeester, het my geleer dat, my leêr vir homself moet praat. Sonder dat ek as mens ‘n woord uiter, moet my oudit leêr op sy eie twee spreekwoordelike voete kan staan. Hy moet vir die gebruiker, wat redelike kennis en agtergrond het, kan verduidelik wat my professionele opinie was en hoekom ek sekere toetse uitgevoer het en gevolgtrekkings gemaak het.

Ai, daar klink ek nou amper soos ‘n Oudit Standaard!! Maar ek het dit baie ernstig opgeneem. Omdat my leêrs ook nagesien kan word deur die professionele instansies waaraan ek behoort, het ek die erns van die saak gesien. Goed moet reg gedoen word die eerste keer! Ek het ook opleiding gedoen om te verseker dat ek relevant en op datum bly, en ook omdat my kwalifikasies hope en hope ure se opleiding elke jaar vereis het.

Toe ek my eie praktyk begin, het ek nog meer opleiding opgesoek, want nou was EK die vennoot. EK moet sorg dat alles reg is! Weet jy watter groot taak is dit en hoeveel onsekerheid skep dit? Nie te min, so kom ek by Probeta uit wat opleiding aanbetref. Ek woon gereeld hul sessies by wat van toepassing is op my praktyk en ek moet sê, DIT het my ook die voorsprong gegee om te kan skryf. Die opleiding wat ek ontvang het.

Die instansie waaraan ek behoort, SAICA, het, genadiglik in 2020 die reëls rondom opleiding verander – net op die regte tyd want dit was net voor die Pandemie alles omver kom gooi het. Dit maak die lewe vir seker makliker, alhoewel ons almal onseker was oor wat om te doen en hoe dit werk. Sodra jy verandering embrace dan is dit nie meer so oorweldigend nie. Wat ek ook geleer het met tyd is, as jy teachable is of leerbaar, dan kom jy baie verder in die lewe as wanneer jy deur die lewe gaan met ‘n alomwetende uitkyk. Niemand kan jou leer as jy nie geleer WIL word nie….

In 2021 verander die reëls ALWEER…die keer is die vereiste Continuous Ethical Training oor 12 maande. Ja, ek erken, ek het my oë gerol. Want wragties. Net NOG iets om in te pas in ‘n propvol skedule. En ethics van alle dinge? Moet ons CA’s REGTIG geleer word om eties op te tree? Dis ingebrand in my hart in om ALTYD die regte ding te probeer doen, al kyk niemand nie. Ek kan regtig nooit ander mense verstaan as hulle nie soos ek dink en optree nie. Nie te min.

So stel ek die heel jaar uit om die taak te begin en dis bloot oor die onsekerheid wat heers rondom dit. Probeta stuur ‘n e-pos oor ‘n twaalf maande program wat hulle aanbied wat aan SAICA se vereistes voldoen. Ek lees hul bemarking en besluit dat DIT is wat ek gaan doen. Ek gaan nie self oor 12 maande eers PROBEER om hierdie continuous ding aan te pak nie. Ek weet sommer op my eie gaan ek op my gesig val en dan is dit ‘n storie en ‘n half om dit reg gestel te kry.

Ek besluit toe om vir die heel beste opsie te gaan wat hul aanbied, die een wat in diepte ingaan. Ek is mos die baas en ek moet goed WEET sodat ek ander kan oplei, so dit help nie eens ek mors my tyd met die eerste opsie nie. Nie dat dit tydmors is nie, ek glo jy verstaan wat ek bedoel. Ek het die grof geskud nodig jy weet? As ek nou so daarna kan verwys!

Nou ja, een maand na ek opgeteken het vir die program, kom ek uiteindelik aan die gang. Ok, drie weke na dit, einde September. Ek begin dit aanpak en diep binne in my gees begin ek opgewonde raak oor opleiding. Seriously WIE raak opgewonde oor OPLEIDING van alle dinge?

Die tema? Authentic journalling. My man lag en sê dit klink soos iets wat vroumense van sal hou om te doen. Ek rol my oë en besluit om net aan te gaan, ek het mos nou commit tot die ding en ek moet dit doen, anders is ek nie geldig by SAICA nie. Ek doen my Tall Trees Analysis – die analise van jou karakter omgeskakel in die bome se formate gebasseer op Hettie Brittz se boeke Kweek kinders met karakter.

Ek kry my analise terug, lees deur die verslag en staan verstom. Dit som my op, tot op die punt. Dis asof Hettie oorkant my gesit het en ‘n onderhoud met my gevoer het en my opgesom het. Ek gaan terug na my verslag van 2019 en sien dat my profiel verander het. “Dis vreemd.” dink ek by myself. Ek kontak Lynette Berger van Probeta dadelik per e-pos. Half bekommerd en verbaas op dieselfde tyd.

Haar terugvoer? Mens se profiel kan verander en daarom dat jy dit gereeld moet doen om seker te maak jy ken jouself en weet hoe om werksituasies te hanteer. Ek begin toe redeneer by myself HOEKOM my profiel sou verander. Die antwoord? Die Pandemie. Die Pandemie en alles wat saam met dit gaan het ALMAL se lewens kom verander.

Vanmiddag (ja op ‘n Saterdagmiddag) kyk ek die inleidingsvideo van die Authentic journalling en soos wat sy praat en goed verduidelik, begin soveel meer goed sin maak vir my en hoe my blog inskrywings vorm vat en realiseer. Jy sien, vir my, begin die woorde rond draai in my kop. Die konsep begin DAAR as ‘n gedagte. Maar, as ek nie die gedagte neerpen nie, dan begin dit cluttered raak in my brein.

Dis dan gewoonlik wanneer mens oorweldig begin voel en dan net vir jou rekenaar se skerm begin staar en eintlik nie weet waar om te begin nie. MAAR, as jy begin om ‘n lysie te maak van dit wat gedoen moet word, kanaliseer jy jou gedagtes in geskrewe vorm. Lynette beskryf soveel goed so mooi in daardie video – vir die wat moet etiese opleiding doen, gaan kyk gerus, dan sal jy beter verstaan.

Maar weet jy wat is my probleem? My lysies begin lysies kry vir lysies van lysies se lysies wat gedoen moet word. Ja, lag lekker, ons ALMAL het lysies vir lysies! Soos Lynette dit noem, die geskrewe vorm is die fisiese manifestasie van iets wat in jou gedagtes was, of soos ek ook daarna verwys, in my gees.

Ek besef ook nou, dat 2020 vir my een GROOT uitdaging was. Ek haal nou nog werk in van 2020. Jy sien, vir ‘n Sierboompie, dis nou ek, WERK iets soos ‘n Pandemie net GLAD nie. Alles voel buite beheer. Jy kom op ‘n punt dat jy NET DIE NODIGSTE doen. Maar net die nodigste, val nie noodwendig in die kwadrant wat dit moet wees vir jou om as mens optimaal te kan funksioneer nie.

“Kwadrant?” vra jy nou. “Ja” is my antwoord, “kwadrant”. Lynette verduidelik in haar video dat jou tyd wat jy spandeer aan goed in vier kwadrante opgedeel kan word. Vir die wat nou heeltemal verlore is, vat ‘n bladsy en deel hom op in vier. Trek ‘n lyn in die middel van die bladsy van bo na onder en weer in die middel van die bladsy van links na regs. Een blokkie is ‘n kwadrant….

Elke blokkie het ‘n naam. Dis een van vier – Belangrik & dringend, Belangrik & nie-dringend, Nie-belangrik & dringend en laastens Nie-belangrik & nie-dringend nie. As jou tyd in een van die laaste twee kwadrante val, dan heers daar gewoonlik chaos in jou lewe. Hierdie kan ek beaam – dis hoe 2020 vir my was. Ek het meer bekommer oor die wasgoed wat gaan ophoop as om werk te doen en die huis wat ek kon HOOR vuil word soos wat almal rond beweeg elke dag. Ek kon net nie funksioneer nie.

Met die dat ek op my manier journal op hierdie platvorm, het die Here my gehelp om orde te skep. Natuurlik is daar BAIE goed waaroor ek nie kan blog nie, want dis net te persoonlik om met die hele wêreld te deel. Wat ek ook besef het, is dat as jy nie andersins tyd maak om dit met die Here te deel in skriftelike formaat nie, jy jouself eintlik maar blootstel aan skinder en bespreking.

Ja, jy het reg gelees. Ons almal faal gereeld – ons vertel net gou-gou ietsie van iemand wat ietsie gedoen het. As jy nie waak nie, word dit skinder. Ek besef nou, dat, ek nog meer gereeld gaan moet journal om hierdie gedagtes, wat Lynette ook as energie beskryf, uit te kanaliseer, sodat dit nie my hart verswart nie. Ek weet emosies is energie en kom emosies nie maar uit gedagtes uit nie? Eintlik is ons mense net een groot bondel energie wat reg gekanaliseer moet word.

Eers as ons op daardie punt kom, kan die Here ons werklik gebruik waarvoor Hy ons op aarde geplaas het. Tot dan, is ons maar soos golfies wat rond gewaai word deur die wind….lang en die kort van hierdie nie so kort inskrywing? Gaan kanaliseer jou energie sodat jy dit positief kan gebruik!! Ek is ongelooflik opgewonde oor hierdie reis wat die Here my op het. Ek is opgewonde oor hierdie opleiding, want ek weet, na dit, kan ek nie anders as om changed (dit klink net beter hier in Engels) anderkant uit te stap nie.

Alle eer kom altyd na God toe. Hy gee ons die gawes om ander te kan bedien en te help en te lei na Hom toe. Ons moet die saad saai, en wanneer die tyd reg is, sal die Heilige Gees dit water gee en dan sal dit ontkiem in die mense in wie se lewens ons saad gesaai het.

To write and blog