Ek het die afgelope week my heel eerste Olyt Beauty Collection grimering gekoop…en bloot net omdat ek op Facebook gesien het toe iemand dit ge”share” het…
Now I never thought I would be one to buy more than one make up pallet at a time, but here I am, with probably my 5th one that is in use by me…
Ek was aangenaam verras toe ek alles oop maak en die verpakking sien! Wow, dis net GORGEOUS, STUNNING watter ander beskrywende woorde kan ek gebruik?
The detail and quality of the packaging just amazed me. Not flimsy plastic or cardboard, but rather the descent proper protective type!
Nou ek het nog nie eens die produk oopgemaak nie en ek staan alklaar verstom…die produk is WOW met besonderse pigmentasie.
A little bit goes a long way! You use a little bit and the colour is there! It stays on the whole day and I feel like my make up was done professionally…
Terug by die onderlaag wat ek gekry het, myne was klaar, ek het geraap en skraap (met die gerieflike skrapertjie van Olyt) om dit te “stretch” tot ek my Olyt onderlaag kon gebruik (ons moes wag vir die koerier).
Matching the colour was actually easy, I was impressed with @yolandieotto’s skill in guessing the right colour for me (we have only seen each other a few times at church and events).
Die onderlaag borseltjie is hemels! Waar was hy my hele lewe lank? Met net een druppeltjie onderlaag bedek ek my hele gesig en blend mooi in, beter as wat my vingers dit voorheen gedoen het (omdat ek moed op gegee het met my vorige borseltjie)…
The thing that caught my eye, was the scripture that they have on every item. Isaiah 61:3…
Kyk ek is nou ‘n “sucker” vir iets met ‘n bybelvers op, veral grimering! Ek het nog ander Olyt goed gekoop, maar sal nie oor dit ook uitbrei nie, anders gaan die stuk nooit eindig nie! Dankie Olyt vir ‘n puik produk!
You would not guess it, but I am not one for selfies on my own 😂 saam met ander is ek gemaklik…so you will have to wonder what I look like with the make up on ’till the next doctor appointment selfie 🤭 🦩
Hierdie is my eerste inskrywing in ‘n baie lang tyd. Op die plek waarin ek myself in my lewe bevind, is dit nogal moeilik om geinspireerd te word om te skryf. Maar Vrydag 14Junie 2024, het die Here iets in my gees kom roer om weer te begin skryf oor ‘n ervaring, ‘n geleentheid wat ek bygewoon het.
Ek is tans besig met bestraling by Pinehaven hospitaal in Krugersdorp. 32 sessies was voorgeskryf deur die Onkoloog. Vir 32 besigheidsdae, wat uitwerk op ses en ‘n half weke, moet ons van ons huis in Skeerpoort af in ry Krugersdorp toe. Soos te verwagte was, het ek begin opsien na die heen en weer ryery. Ek besef opnuut ek is nie gebou vir heen en weer reis elke dag nie. Natuurlik sou ek so voel, ek werk dan al vir 20 jaar vir myself by die huis, so ek is onfiks wat ryery aanbetref, as ek dit so kan stel.
Woensdag 12 Junie 2024, noem een van die terapeute wat my posisioneer met die behandeling, dat daar ‘n geleentheid aangebied word deur ‘n nie-winsgewende organisasie op Vrydag 14 Junie 2024. Dis vir 2 ure, van 9 tot 11. Ek lei af uit die gesprek uit, dat dit gaan oor iets soos grimering en ondersteuning bied vir pasiënte wat deur ‘n kanker diagnose gaan. Ek verstaan steeds nie lekker waaroor dit gaan nie, maar besluit toe om dit tog by te woon.
Vir ‘n vlietende oomblik wonder ek of ek sonder grimering moet opdaag, want ek het afgelei dit gaan iets oor grimering, maar ek besluit daarteen. Want liewe genade, as ek sonder grimering gesien moet word, sal dit lyk of daar regtig iets fout is met my (tong in die kies gesê)…so doen ek my 30ste bestraling sessie (ja kan jy glo dis al by nommer 30? Teen die tyd dat dit nommer 3 was het ek nie gedink nommer 30 sou ooit opdaag nie, maar toemaar). Voor die sessie neem ek die gebruiklike foto’s saam met die terapeute (dankbaar dat ek wel grimering aan het anders het almal hulleself boeglam geskrik).
Vir een of ander rede het die bestraling lys laat geloop, en ek was toe laat om aan te sluit by hierdie sessie. Daar aangekom, merk ek dat dit ‘n klein en intieme groepie van 4 dames is, myself ingesluit. Christie, van Look Good Feel Better, gaan voort met die sessie en sy begin deur ‘n storie te vertel van ‘n pasiënt by ‘n Onkoloog wat net nie beter wou word nie. Die dokter, het naderhand, uit desperaatheid vir die pasiënt se welstand, sy ontvangsdame gaan vra vir ‘n lipstiffie. Die pasiënt het die lipstiffie aangesit en toe sy haarself in die spieël sien, het sy vir die eerste keer geglimlag.
Dit het my diep getref, want ek besef wat dit vir ‘n mens se gemoed doen om beter te lyk. Want wragties dan voel mens ook beter. Soos wat Christie praat, dwaal my gedagtes bietjie, en besef ek, DIS hoekom ek grimering gedra het sedert my hele reis begin het (nie dat dit die eerste keer was wat ek grimering gedra het nie, ek het nog altyd grimering gedra, ek het net ‘n punt daarvan gemaak om nog meer te fokus op my voorkoms tydens chemo). DIS hoekom ek gevoel het dat as ek beter lyk, ek dalk geestelik en verstandelik beter sal voel, ten spyte van dit wat besig was om aan te gaan in my liggaam op daardie stadium.
My gedagtes word stop gesit weer deur die aanbieding wat plaasvind, hier vlak voor my. Ek besef ek moet op dit fokus, dis hoekom ek hier is. Toe Christie sê sy gaan ons nou wys hoe om onsself te grimeer, was my instinkte om te sê, Nee dankie! Ek het reeds grimering aan, ek weet ek kan myself beter grimeer as wat ek vandag gegrimeer was (ek was net nie weer lus om al die borseltjies uit te ruk en myself so te grimeer nie en het na die basiese ligte grimering, oogpotlood en maskara gegaan). Maar ek besluit toe tog teen dit. Ek sal nou nie ‘n spoil sport wees nie.
Sonder water, met ‘n cleanser en ‘n wipe haal ek toe maar my grimering af. Ek waarsku almal dat ek heelwaarskynlik soos die hoof sanger van een of ander heavey metal groep sal lyk met my maskara wat onder my oë gaan lê, maar genadiglik kon ek alles afkry om met ‘n skoon gesig oor te begin grimeer. Die sessie gaan voort, ons word beduie hoe om te grimeer. Christie raak op ‘n kol gefrustreerd met die grimering sponsie wat ons moet gebruik, en ruk toe sommer haar kwassies uit en gaan voort om almal klaar te grimeer. Ek het haar pyn gevoel want ek kon nog nooit met daardie sponsies iets doen op my gesig nie!
Grappies word gemaak, daar word gelag en gespot met sommige vrouens dat hulle sommer nou fêncy lyk en dalk nog ‘n ryk man gaan los slaan. Vir ‘n oomblik vergeet mens waardeur jy gegaan het en steeds gaan. Ons verneem van Christie dat die nie-winsgewende organisasie voor 2020 baie meer borge gehad het, wat baie produkte geborg het, blykbaar meer as wat ons ontvang het (en mag ek sê dat dit wat ons ontvang het is nie min nie hoor!). Maar soos ons almal weet, het die pandemie sy tol hier ook geëis. Hulle kry steeds borge, maar nie soos voorheen nie. Hul organisasie is totaal en al afhanklik van borgskappe, in enige vorm. Om te kon verseker dat die organisasie voortbestaan, het Christie as direkteur bedank en ‘n voltydse werk elders gaan soek.
‘n Ander dame Yvette (wie ek nog moet ontmoet), het oorgeneem as direkteur en so het hulle verseker dat hul oorhoofse kostes verminder, sodat die organisasie steeds kan voortbestaan. Soos ek dit verstaan, is hulle ook afhanklik van vrywilligers om te help met sekere take. Christie klink vir my is een van hulle, sy akkumuleer etenstye wat sy in werk by haar voltydse pos, wat sy dan verruil om dae soos die aan te bied.
Dit het my diep getref, dat mense steeds, ten spyte van hul eie uitdagings, tyd en planne maak om ander wat deur iets soos kanker gaan, te help. Christie is self ‘n borskanker survivor (by gebrek aan ‘n beter Afrikaanse woord), ek is nie seker van die res van die mense in die instansie nie, maar ek glo daar is een of ander konneksie met kanker wat hulle aangeraak het en veroorsaak het dat hulle hierby betrokke raak.
Van my kant af, wil ek vir die mense by Look Good Feel Better dankie sê vir die goeie werk wat julle doen. Dankie dat julle bevestig het dat ek nie mal was om myself te grimeer terwyl ek chemoterapie ontvang het nie. Dankie dat julle bevestig het, dit wat die Here reeds op my hart gelê het in terme van grimering, dat as ek beter lyk, dan voel ek beter. Dankie dat julle bevestig het dat ons nie soos die dood hoef te lyk wanneer jy deur iets soos die gaan nie, en dat dit wat ek gedoen het vir myself nie uit vanity was nie, maar eerder self-behoud (ja, die ou duiwel het my probeer wysmaak dat ek vain is om myself te grimeer en goed te probeer lyk sonder hare).
Ek wil elkeen wat hierdie stuk lees, uitdaag om ‘n bydrae te maak op welke manier ookal. Of jy tyd het om te help, ‘n finansiële donasie kan maak of produkte kan skenk, doen dit. Moet nie twyfel oor dit nie. Dit dra by tot ‘n groter en beter doel en maak so ‘n inspraak op mense se lewens. Soos die Engelse sê – a little bit goes a long way. Natuurlik het ek Christie uit haar gemaksone laat uitklim deur selfies saam met haar te neem, en selfs ‘n lawwe een waar ons ‘n snaakse gesig trek. Christie, Yvette – hou aan met die goeie werk wat julle doen. Daar is soveel vroue daar buite wat nodig het om te hoor wat julle sê in terme van voorkoms. Terwyl jy as vrou, vasgevang is in hierdie diagnose, behandeling en wie weet wat nog alles, is ‘n oggend soos die, ‘n ligstraal, ‘n stukkie hoop en ietsie om na uit te sien en altyd in jou hart te bêre, ‘n goeie memory wat gemaak is.
Toe ek groot geword het, het ek nie eintlik oor genesing gedink nie. Nie een van ons in ons huis was sieklik nie. Daar was af en toe ‘n verkoue of ‘n ding maar nooit iets ernstig nie. As dit so bietjie groter as ‘n verkoue was, sou ons dokter toe gaan om die probleem uit te sorteer.
Ek het nooit besef dat ons genesing van God af kom nie. Of omdat dit is dat Jesus aan die kruis vir ons gesterf het nie. Ja ek weet, dit klink stupid om dit so te sê, maar dis hoe dit vir my was. Seker maar ook die exposure aan godsdiens wat gemaak het dat dit is hoe ek dit ervaar het. Dis bloot ook seker maar net omdat ek nooit die bybel op daardie manier gelees het nie, as dit nou sin maak. Ek het altyd gedink Jesus het net doodgegaan sodat ons hemel toe kan gaan.
Maar, daar is meer aan Sy kruisdood as net hemel toe gaan. Ek sê nou nie dit so dat dit klink of hemel toe gaan nie eerste prys is nie! Natuurlik is dit eerste prys, maar daar is soveel meer vir ons ingesluit in die kruisdood van Jesus. Weereens toe ek die verse vir 2023 gekies het, het ek nie in my wildste drome gedink hoe relevant November 2023 se vers sou wees op my lewe nie.
Ek weet, ek klink nou al soos ‘n vasgehaakte plaat as ek dit sê. Ook as ek verduidelik hoekom November se skrifvers inskrywing laat is. So ek sal maar nie weer uitbrei nie. Ten minste skryf ek dit, al is dit meer as twee maande laat…Terug by die Bybel vers. Die Engels sê dit vir my so mooi. For by His stripes we are healed. Wow. Elke liewe sweep slag op Jesus se lyf, elke hou wat Hy gevat het, was vir ons. Vir elke liewe mens op aarde. Nie net vir my nie. En ook nie net vir ‘n uitgesoekte handjie vol mense nie.
Ek kan nie help om te wonder, en dit klink nou vreemd as ek dit so sê, maar ek gaan dit sê dan kyk ons hoe werk dit uit. Ek wonder, toe Jesus op die kruis was, en as ‘n hou uitgedeel was, of Hy in Sy gedagtes met my gepraat het en gesê het Elsie, hierdie een is vir jou. Vir die diagnose van September 2023. Vir alles wat jy moet deurgaan in die hele proses.Sou Hy met ‘n volgende hou en ‘n volgende hou, elke keer aan my gedink het met alles wat ek al deur is in my lewe? Hierdie een is vir jou nierpyp ontsteking toe jy 5 jaar oud was, mangels, miskraam, buisswangerskap, gekraakte werwels van die kar ongeluk, verslaapte nek, arm, hand…..so kan ek aangaan met my lysie.
As Hy dit van my gesê het meer as 2,000 jaar terug, het Hy dit van elke liewe mens op aarde gesê. Sjoe, dis groot. Hy het oor al die eeue heen elke liewe persoon se siekte wat daar al ooit was, op Hom geneem met elke sweep slag. Dis groot. Het jy al ooit so daaraan gedink? Net die ander dag, ry ons vir die soveelste keer Milpark hospitaal toe. Ons roete neem ons verby ‘n begraafplaas. My man Heinrich lewer kommentaar dat hy nie kan glo dat daar nog plek is vir mense om begrawe te word nie. Ons sien wat lyk soos nuwe grafte. Ek antwoord hom met ‘n vraag en sê, ek wonder hoeveel mense was al ooit op hierdie aarde. Van die begin van tyd af tot nou toe.
Ek los toe maar daardie vraag net daar, want ek dink nie iemand weet nie, en as daar ‘n syfer is, sal ek dit nie kan uitspreek nie want daar gaan soveel duisende, honderde, miljoene, biljoene wees. Ek gaan wragties nie weet waar om te begin nie. As ek so daarna kyk dan kan my brein nie om God se grootheid kom nie. Dit kan nie begryp oor hoe baie Jesus vir ons gedoen het nie.
Vir ‘n paar jaar nou al, wanneer ek bid, beveel ek siekte in die Naam van Jesus om weg te gaan. For by His stripes, we are healed. Jesus het dit klaar kom doen. Die siekte kan nie anders as om weg te gaan nie. Wanneer ek kyk na die uitslae van die sonar wat in November gedoen is, en dat die gewas met 6 mm reeds kleiner is, dan word ek net weer herinner dat God het hierdie. Al is die ander sonar mates weer anders na dit – wat ek aanvaar normaal is omdat die ding besig is om dood te gaan en van vorm te verander. Die genesing is nie in die medisyne of die dokters nie. Dit is die instrumente wat daar vir ons gestel is om genesing te ontvang. Vir seker kan die Here hierdie ding wat in my liggaam geidentifiseer is, oombliklik genees. Ek weet diep binne in my, dat daar ‘n groter doel met alles is. Wat dit is, kan ek nie vir jou sê nie.
Net tyd sal leer. Ek weet wanneer ek gaan terug kyk na hierdie tyd, wanneer alles verby is, gaan ek in verbasing staan oor God se hand in alles. Ek weet ek is genees. Die Here het dit reeds kom doen. Ek gaan nou deur die proses, want dis waar God my wil gebruik. Ek vertrou dat ek doen wat die Here wil hê ek moet in die proses. Vir seker huil ek steeds baie. Ek is net ‘n mens. Met emosies en na die Beeld van God geskape. Ons lag ook baie. Probeer so normaal as moontlik funksioneer. Maar meeste van alles is die gebed. Ek bid baie, bestraf kort-kort die gewas en die geswelde limf kliere. Beveel die ding om in die Naam van Jesus nou weg te gaan. For by His stripes, we are healed...
Sedert ek kon onthou, het ek nog altyd ‘n emosie ervaar wanneer ek ‘n Onkologie pasiënt sien sonder hare. Ek het altyd gewonder hoe hulle dit doen en hoe hulle oorleef sonder hare? Nooit in my lewe, het ek gedink dat ek in ‘n soortgelyke situasie sou wees, jare later nie. Maar, hier is ek, met geen hare op my kop en nou moet ek deur die emosies werk van haar verlies.
‘n Ruk gelede het my man en ‘n kliënt my oortuig om te dink daaraan om ‘n pruik te dra. Dit was nie vir my ‘n opsie nie, want ek het regtig gedink ek sou deur die proses kom sonder om ‘n pruik te dra, want dis mos deel van die proses, nie waar nie? Ek het deur die emosies van haar verlies gewerk, gehuil wanneer ek wou huil en het aanbeweeg. Om groot te gaan met grimering en oorbelle, veral die weke wat ek beter voel tussen behandelings, het aan die orde van die dag geword. Wanneer ek uit die huis gegaan het, het ek ‘n kopdoek oor my kop gesit.
Ek besluit toe om maar die pruik ding ‘n kans te gee, siende dat hulle my oortuig het (ek het nie verskriklike oortuiging nodig gehad nie, moet ek by sê). ‘n Vriendin van my, Lorinda, het aangebied om my te help met die kies van ‘n pruik en om my heen en weer te karwei. Ek maak toe ‘n afspraak vir een Saterdag oggend en daar gaan ons Linden toe, in Johannesburg. Die plek waar ek ‘n afspraak het, word genoem A Few Gray Hairs. ‘n Woordspeling, want haar embleem is ‘n klomp hasies of seker eerder konyne (hairs in Engels). Hier ontmoet ons Delia Dashwood.
Delia begin eers deur ons die Wetenskap agter hare en die haarfollikel (sjoe is hierdie spelling reg?) te verduidelik. Daar is soveel inligting wat deurgegee word, ons het nie die realiteit besef en verstaan van wat gebeur wanneer iemand Chemoterapie ontvang nie. Ek het wel geweet dat hare vinnig groeiende selle is en dit is hoekom die Chemo dit eerste takel (kanker is ook ‘n vinnige groeiende en verdelende sel en daarom dat Chemo toegedien word). Wat ek nie geweet het nie, is weens die behandeling, word die haarskag (daar waar die hare vanuit groei) se vorm verander. Delia het soveel terme genoem, dit voel of ek niks van dit kan onthou nie, so ek gaan nie eens probeer om dit oor te dra nie.
Die Chemo maak nie die hare dood nie, so hulle gaan nie weg gaan en nooit weer groei nie. Hulle word maar net geteiken wanneer behandeling ontvang word en daarom die rede dat dit uitval. Dit word nie toegelaat om te verdeel en groei soos altyd, wanneer die liggaam nie behandeling ontvang nie. Die Chemo veroorsaak inflammasie van een of ander aard rondom die haarfollikel (ai tog ek moet seker maar die spelling gaan navors – dit pla my nou – ek het gou gaan Google dis wragties reg!). Die inflammasie is dan wat die gevolg het dat dit seer is wanneer dit uitval. Sy het verduidelik dat daar ‘n klier op die kopvel is, wat olie produseer en wat ookal die hare nodig het om te groei, die natuurlike sjampoe en conditioner (wat is dit tog in Afrikaans? Google laat my in die steek want ek kry net lugverkoeler en dis nie wat dit is nie, en iets wat ek geweet het van airconditioner…).
Ek het geleer dat ek nie veronderstel was om my hare met ‘n skeermes af te skeer nie. OEPS! Ek het dit twee weke terug gedoen, want die haarverlies met die kort stompies vir hare het net ‘n irritasie geword! Ek het verder ook geleer dat ek nie enige produkte soos rome en olies op my kop moet sit nie. Dit gaan heelwaarskynlik tot die gevolg hê dat die opening by die kopvel, geblok sal word en nog inflammasie veroorsaak. Dit sal weer die risiko vir infeksie tot gevolg hê. Iets wat ek nou moet vermy….
Sy het verder verduidelik dat die verandering aan die haarskag en haarfollikel, sal veroorsaak dat die hare nie sal uitgroei soos vantevore nie. Voorheen sou die skaf en follikel meer reguit wees, maar die Chemo veroorsaak dat dit minder reguit sal wees, amper met ‘n kronkel en kinkel hier en daar. Dit veroorsaak weer dat die hare krullerig uitgroei. Hulle noem dit Chemo krulle of Chemo curl in Engels. Dit neem ongeveer 2 jaar vir die hare om na normaal terug te keer en ek was ook vertel dat dit hoogswaarskynlik is dat dit grys gaan uitgroei….
Sy het verder verduidelik, dat in haar 30 jaar van haarkappery ervaring, dat sy agter gekom het dat kliënte ongeveer 10 minute neem om gewoond te raak aan drastiese veranderinge aan hul hare. Of dit nou ‘n vrywillige of onvrywillige, drastiese haarkleur verandering of haarstyl was. Die reaksies was dieselfde. Sy het toe besluit dat sy haar kliënte self hul hare uitkam net na dit gekleur of gesny was. Sy sou hulle vir ongeveer 10 minute alleen los om net dit self te verwerk. Sy het verduidelik dat dieselfde horme, Kortisol, vrygestel word as wanneer jy in ‘n veg of vlug situasie is. Die dosis is aansienlik minder en ons liggame voel dit nie noodwendig nie, maar die realiteit is, dis daar.
Dit is hoekom ons hierdie emosionele konneksie het met ons hare. Dit is hoekom ek, toe ek deur die proses van hare korter sny gegaan het en deur die haarverlies gewerk het, op sosiale media ‘n inskrywing geplaas het dat dit nie net hare is nie.My eie haarkapper het al in die verlede vir my gevra, wanneer ek my hare wil sny of ‘n drastiese verandering doen, of ek nie deur ‘n emosionele iets gaan nie? Ek het toe besef, dat, wanneer jy niks in jou huidige omstandighede kan verander nie, jy emosioneel begin voeI. Jy val dan terug na die een ding waaroor jy beheer het en wat jy kan verander, en wat jou hopelik beter laat voel na jy dit gedoen het – jou hare verander. Nou maak dinge soveel meer sin vir my.
Ons het toe verder gegaan om die pruike te bespreek en hul materiaal aan die binnekant. Die verskille tussen sintetiese hare en regte mens hare. Sy het die materiaal aan die binnekant met voertuie vergelyk. ‘n Honda Jazz teenoor ‘n BMW. Natuurlik is die BMW baie meer gemaklik, maar dit was die prys wat my laat besluit het om eerder maar die Honda te kies bo die BMW….regte mens hare het ook vir my soos ‘n beter opsie gelyk, omdat dit langer sal hou as sintetiese hare, wat nie van wrywing hou nie. Ons almal weet ook hoe ‘n Barbie pop se hare na ‘n ruk lyk, en ek wil nie soos daai Barbie lyk nie…
Terwyl ek die pruike op my kop gepas het, was ek nogals verbaas oor hoe vreemd dit vir my gevoel het. Ek het so gewoond geraak om geen hare te hê nie, noudat ek weer hare op my kop het en dit uit die hoek van my oog sien, was dit net WEIRD! My hele gesig het weer verander toe ek hare op my kop het. Daar was een pruik, wat Lorinda, agter gekom het, dat my gesigsuitdrukking meer verander het as toe ek ander gepas het. Nie eens ek het dit agter gekom nie! Maar Lorinda het dit agter gekom. Ek het nie besef dat ek eintlik hare wou hê nie. Ek het regtig gedink ek het deur dit gewerk om nie hare te hê nie en dat ek gemaklik was met dit. Want ek was. Maar wow, met hare, dis net op ‘n ander vlak.
Oppad huis toe, het Lorinda, my gevra wat gaan ons die pruik noem? Sy moet ‘n naam hê. Iets elegant en koninklik. Maar ek kon net nie dink aan ‘n naam nie. Kort na ons vertek het by Delia se salon, bel my man my. Natuurlik was hy baie nuuskierig oor die keuse en of ons reg gekom het. Ek het hom toe net geantwoord en gesê hy moet maar wag en sien. Ek vra hom toe vir ‘n naam vir haar, iets wat nie cheesy of af klink nie. Iets mooi. Dit was hy wat toe voorgestel het Rachel (nie die Afrikaanse Ragel nie – die Engelse uitspraak). Sy word benoem na Rachel van die Friends reeks. Sy het mos altyd hierdie perfekte hare gehad.
Ek en Lorinda het sommer dadelik van die voorstel gehou en dis wat ons haar nou noem. Rachel (onthou – nie Ragel nie) is nou deel van my lewe vir hoe lank ookal dit nodig is vir haar om te bly. Sodat ek ‘n mate van normaliteit onder my huidige omstandighede, wat ek myself in bevind, kan hê. My kinders se reaksie was priceless soos hulle in Engels sê. My seun het dadelik opgespring van die stoel waar hy gesit het, reg om my met ‘n breë glimlag te groet en te sê dat hy daarvan hou. My dogter het ook na my gehardloop met ‘n groot glimlag op haar gesig.
My man het net daar gestaan en staar, gesê dis vreemd om my nou weer met hare te sien, maar dit lyk mooi vir hom ook. Hy was verbaas oor hoe natuurlik dit lyk. Ek het regtig gedink dat my kinders so bietjie verboureerd gaan wees deur die hare, maar duidelik het geen hare ‘n groter en erger effek op hulle gehad. Niemand het ooit my ongemaklik laat voel sonder hare nie, hulle het ook niks oor dit gesê nie. Maar diep binne in hulle, het hulle tog emosies weggesteek, om my te sien sonder hare. Hulle het dit diep weg gebêre, sonder dat enige van ons dit besef het.
Ek het so ‘n aangename ervaring gehad by A Few Gray Hairs saam met Delia. Sy het regtig alles verduidelik, sonder om ongeduldig te wees en sonder om net in te spring om pruike te pas, vir sommer net se sommer se pas en om ‘n pruik te smous. Delia doen regtig goeie werk, sy maak ook self pruike van hare wat geskenk word. Sy gaan om by skole en sny ‘n stukkie van meisies se ponies af om te gebruik in pruike. Dis nie opsigtelik nie, so dis nie asof hulle met ‘n hap in hul hare rondloop nie. Die pruik wat ek gekies het is ingevoer van Amerika af, want dit was dadelik beskikbaar om huis toe te neem (wat ek eintlik geheimsinnig by myself gehoop het die geval sou wees, voordat ons soontoe gegaan het). Ek het die keuse om te wag vir een om gemaak te word, maar, het besluit dat die een wat ek gepas het, die regte kleur en lengte was, en ook goed gepas het op my kop. Delia, vanuit die diepte van my hart, bedank ek jou vir wat jy doen. Vir die goeie dade wat jy doen deur pruike te maak om aan almal se behoeftes te voorsien – van gratis pruike wat geskenk word, tot handgemaakte pruike asook ingevoerde pruike. Mag jy in oorvloed geseën word vir jou mooi hart.
Amper elke dag van die week wat ek Chemoterapie ontvang, voel soos huildag. Ek sukkel om te onderskei tussen die dae van die week, want elke dag wil ek net huil. Die Maandag is gewoonlik die ergste. Die drips maak seer en dit wil voorkom of ek die uitskieter geval is waar die drip in my weefsel in lek. Want dis, volgens die inligtingsbrosjure, nie iets wat “sommer” gebeur nie.
Die Dinsdag is gewoonlik so bietjie beter, maar dis alles voor die inspuiting wat witbloedselle produseer in my liggaam. Jy sien, dis nie die Chemo wat die gewas dood maak nie. Dis die witbloedselle – die chemo maak die gewas swak en dan kom my lyf se weermag en val aan met mening. Hierdie was nou maar rondte twee. Nog vier om te gaan. Woorde wat goedkoop en maklik geuiter word. Woorde wat niemand besef moeilik is vir my om self te sê nie.
Ek sê dit, maar ek krimp ineen soos ek dit sê want ek weet wat elke nommer van 1 tot 6 beteken vir my. Vir hoe my lyf voel. Vir die eerste keer in my lewe kan ek die verskil voel in my liggaam wanneer ek eet. Veral in behandelingsweek kan ek voel ek kort kos en die oomblik wat ek eet voel ek beter. Maar wanneer ek so bietjie te lank neem om iets te ete te kry, o genade ons, dan moan en protesteer my liggaam omtrent!
Ek het so baie dinge as vanselfsprekend gevat. Goed soos om broodjies vir die kinders te pak, die huishonde kos te gee, bad, aantrek en grimering aansit. Alles kom so maklik wanneer jou liggaam nie swak is nie. Almal lewer kommentaar oor hoe braaf ek is en hoe goed ek die ding hanteer. Dan hoor ek die duiwel in my gedagtes krap en sê dis fake. Jy is fake. Jy post net die mooi foto’s van jou met grimering op sosiale media.
Eers het ek ou knopkop geglo. Jy sien, my hele lewe is onder my voete uitgeruk. Hierdie is wragties ‘n seisoen in my lewe waar ek gestroop is van alles. Van my hare, naels (ja ek moet die akriel laat uitgroei), tot my oefening, selfs my werk (al was dit propvol spanning het dit my tog gehelp om te ontwikkel tot wie ek vandag is). My werk is iets wat ek geweet het hoe om dit te doen. Ek dink as jy my 3 uur die oggend sou wakker maak met een of ander belasting vraag, sal ek jou tien teen een kan antwoord of in die regte rigting stuur.
Ek weet nie hoe om te wees soos ek nou is nie. Om normaal te kan funksioneer bestaan net nie. Niks gebeur soos dit altyd gebeur het nie. Tydens Behandelingsweek, het ek nie energie om regop te sit om vinnig ‘n bybelvers te skryf, my video te maak en my oordenking te gee van dit nie. Ek voel of ek besig is om my pienk vere® te verloor. Ek kry nie myself gevoed met God se woord nie. Die beste wat ek kan doen is om praise & worship musiek op te sit. Dis al wat ek nou kan doen.
Om in die badkamer te huil het aan die orde van die dag geword. Daar kan nie onderskei word tussen badwater of stortwater (die dae wat ek stort) en trane nie. Die huis is gewoonlik leeg, my man vat die kinders skool toe en dan kan ek ruk soos ek huil en oor en oor uitroep na God toe om net hierdie proses te stop. Kan dit nie net ophou nie Here? Hoor ek myself oor en oor vra. Die dag voor behandeling het ek myself die eerste keer hoor vra Hoekom Here? Hoekom die? Hoekom ek? Hoekom? Net na ek die vrae vir die Here gevra het, word ek een oggend wakker tydens die eerste behandeling siklus. Ek slaap met praise & worship musiek ook….daardie oggend toe ek wakker word, was ek helder wakker. Die woorde wat op die luidspreker speel is van Mercy Me se Dear Younger Me. Die woorde wat ek gehoor het was Dear Younger Me, It’s not your fault. You were never meant to carry this beyond the cross… Die was die eerste keer wat ek die Here hoorbaar op so ‘n manier gehoor het.
Soveel mense loer in via Whatsapp, stuur bybelverse, bid vir my. Ek bid net dat dit gouer verby sal wees en dat ek sal ophou dink aan die behandelingsdag met die wrang smaak van medikasie in my mond. Ek bid dat my liggaam sal aanhou reageer op die behandeling. Dat die ding nou oor en verby kan kom. Elke keer wat ek dink aan behandelingsdag, dan voel ek naar. Dis asof ek dit probeer uit my sisteem uit kry. Ek dink vir die eerste keer in my lewe verstaan ek die bybelvers in Filippense 3:13-14 beter: Broeders, ek reken nie dat ek dit self gegryp het nie. Maar een ding: ek vergeet die dinge wat agter is en strek my uit na wat voor is, en jaag na die doel om die prys te verkry van die hoë roeping van God in Christus Jesus.
Ek probeer om nie te dink aan hoe dit gevoel het nie. Probeer die smaak in my mond ignoreer. Probeer so normaal as moontlik voortgaan. Dis moeilik, maar ek probeer. Ja ek was nog altyd iemand wat net mooi fotos op sosiale media geplaas het, wie wil dan sonder grimering (en in my geval sonder hare ook) hulself op sosiale media plaas? Ek besef net al hoe meer dat daar soveel bybelverse is wat meer sin maak vir my. Eers wanneer mens deur iets soos dit gaan, iets waar jy gestroop is van alles, en letterlik met niks, voor God kniel in aanbidding en smeking om hierdie beker te laat verby gaan, begin mens die waarde van die lewe besef.
Die belangrikste van alles is, is om God in elke oomblik van hierdie proses te sien en te erken. Al is dit nie lekker nie. Om daardie rede deel ek hierdie met die wêreld, sodat mense kan sien wat God vir my doen, ongeag my omstandighede. Ek dink dis normaal om hartseer te wees, te huil en smeek dat dit net verby gaan. Maar God bly in die middel van dit alles. Hy het my tot hierdie ding gebring en Hy sal my deur dra. Dis nie maklik nie en glad nie iets wat ek alleen en uit eie mag kan doen nie.
Die glimlagte van my en Heinrich op die fotos is genadiglik nie fake nie. Want een ding het ons geleer – jy kan of in ‘n hopie sit en wieg en huil en tyd mors terwyl jy ‘n blikkie wurms eet, of jy kan maar lê en movie marathons hou en beter word. En die oomblik wat jy beter voel en beter word, dan kan jy opstaan en die stof wat probeer lê van siek en sleg voel afskud en aangaan. ‘n Goeie sin vir humor help natuurlik. Gewoonlik voor elke foto, trek Heinrich sy gesig snaaks vir my of doen iets laf, sodat ek nie anders kan as om te lag vir hom nie.
My sin vir humor is baie belangrik en dra my deur dit alles. Ek was ongelooflik hartseer oor my hare, maar, nou moet ek net die beste van dit maak. Poena Potgieter hoor ek myself sê vir my man. Hy lag en dis asof alles weer normaal word vir ons in hierdie omstandighede. My stompies van hare frustreer my, dit voel soos girts band of eerder velcro (ek weet nou wragties nie wat dit in Afrikaans is nie). Dit klou aan my kussing vas as ek beweeg wanneer ek slaap.
Die half uitgegroeide akriel naels is nog meer van ‘n irritasie. Klein goedjies wat ek gereeld moet sien en mee moet deal om te onthou wat die einddoel van alles is. Om gesond te wees. Om te doen wat die Here wil hê ek moet doen. Om te wees waar God my nodig het. Binne in die vuuroond. Dis warm daar binne en mens sweet. Ek sê altyd sweet soos ‘n vark, maar ek weet nie of varke sweet nie. Die storie van Sadrag, Mesag en Abednego vertel ons dat hulle uit die vuuroond gestap het sonder dat hul klere gebrand het, hare geskroei het of dat hulle na rook geruik het.
Die Bybel praat niks van hul emosies nie. Ook nie of hulle gesweet het nie. Maar die Bybel leer ons wel dat hulle ongeskonde uit die vuuroond gestap het. Dit is waarvoor ek die Here vertrou. Om ongeskonde aan die ander kant uit te stap. Ja, ek gaan dalk bietjie stink na sweet, maar, ek gaan nie verbrand wees nie. Ek gaan nie eens soos rook ruik nie. Soos wat ek hierdie tik, voel ek die Heilige Gees in my binneste praat, om my te herinner aan die skrif uit Filippense uit. Hou op dink aan die Maandag wat jy behandeling ontvang het…hoor ek die fluistering in my binneste. Strek jou uit na wat voor jou is.
Ek kan nie anders as om te weet dat alles goed gaan verloop nie. Ten spyte van alles wat gebeur, hoe aaklig en emosioneel ek voel tydens behandelingsweek, gaan ek ok wees. Meer as ok. In die tussen tyd moet ek net doen wat ek kan om God se woord te versprei oral waar ek gaan. Of dit nou by die Onkoloog is en of dit by ander dokters is, God se woord sal versprei word! Met ‘n dankbare hart, dankbaar dat ek die Here ken en in my lewe het, sluit ek af. Ek het al oor en oor geuiter dat ek wragties nie weet hoe mense dit doen sonder Hom nie. Hoe kom hulle deur so iets sonder Hom? Dan hoor ek weer Mercy Me se woorde eggo Dear Younger Me, It’s not your fault…..
Injection number 2 done. Forgot to take a pic with Soné Baird the first time round 🙈 but we will remember for the next time….
Plain Jane (not GI Jane) without lipstick as it was in and out and back to bed…..
Accessories by Sculpted Clay Designs @sculptedclaydesigns (the flamingo on the kopband want ek weet nie wat dit in engels is nie 🤣) and the little heart earrings….
So I have friends, who, out of their own said they will wear these shirts when I go for treatment….some are still waiting for their shirts (these are hand made so they take longer to get out)…..
Dankie vir elke een wat my ondersteun op hierdie manier. Ek waardeer dit so baie!!!
And I cannot tag them on socials! But they know who they are!!!
I am late with October 2023’s entry and with very good reason. Let me just back track a bit for those who may not know. On 16 October 2023, I received my first Chemotherapy treatment. I have to laugh at myself at being unprepared for that event. The information booklets tell us to bring stuff with to keep ourselves busy, stuff like laptops, tablets, books to read. So what do I do? I pack a whole bag full of stuff to do, because four hours is long and I don’t know what it is that I would want to do. That is also just typical me. Overcompensating and never using everything I packed.
So there I was, drip in my left hand, laptop set up, logged into my website. I really thought that I was going to blog while the Chemo was dripping through my veins. Well, think again! The pre-meds that they give you to line your stomach and protect whatever needs protection, is so heavy, it makes you drowsy. I started crying when the drips were on, as it leaked into my tissue rather than running through my veins. Then I had the attention of everyone in the room. Not intentionally, but I had it.
Needless to say, the laptop was packed away. I felt drowsy, put some praise and worship music on, earphones in my ears and fell into a light sleep. In between a state of being awake and asleep, I heard some of the other patients chat with each other. I admired them for being able to do that, I was so sleepy, I could not think straight. And the only reason I had for this was that their chemo is different to mine, their pre-meds are different to mine. What I wanted to say with these introductory paragraphs were, I have not been able to blog properly for some time now, due to everything that is happening.
The scripture for October is from Psalms. Now when I checked the scripture in Afrikaans, I noted that I have the same verse number for the English version of the desk pad, yet the two scriptures are different. This is because in the Afrikaans version they had some titles or info about the Psalm that is seen as a verse, which is not the case in the Amplified version. Anyway, that is beside the point. This entry for October 2023, will then be about the two scriptures. The one I have on the English version of the desk pad as well as the Afrikaans version of the desk pad, combined.
At first I was a bit cross with myself for missing this, but, at the end of the day, I know God has a plan with this. So the Afrikaans version talks about receiving more joy than when one has more than enough and the English version talks about lying down in peace, falling asleep because David feels safe with God. Wow, how appropriate are these verses not to my current circumstances?
The joy we experienced, was when we saw the professor one and half weeks after receiving the first treatment. Realising that there is a change in the lump and that it is starting to feel ever so slightly smaller. That joy that was in our hearts, cannot be compared when one has more than enough physical provision. The other verse is also true. In all of this that is happening, I cannot help but feel unsafe everywhere. Uncertain and unsafe. Ever since I can remember, I struggle to sleep. Sometimes to fall asleep, other times to stay asleep.
During that week of Chemo, I experienced another side of sleep, sort of. Falling asleep quickly, staying asleep for longer for some nights (not all). When I was at my weakest physically, I called upon the name of Jesus. I played praise and worship music, playing a song over and over called His Name is Jesus by Jeremy Riddle. The peace that came from doing that, cannot be described. The sleep that I had is like nothing before.
I cannot help but smile when I look at these verses, realising that when I designed the desk pads in May 2022, God was already in October 2023. Amazing is it not? The joy and the peace that one can experience, in spite of the circumstances that one is placed in. Only when you are there, can you relate and understand. Words cannot describe it, that which is felt in these circumstances.
Ek is laat met Oktober 2023 se inskrywing, en met goeie rede. Laat ek net so bietjie terug gaan en verduidelik, vir die wat dalk nie weet nie. Op 16 Oktober 2023 het ek my eerste Chemoterapie behandeling ontvang. Ek moet vir myself lag oor hoe onvoorbereid ek was vir daardie geleentheid. Die inligtingsbrosjures wat hulle vir jou gee vooraf, sê vir jou om goed te bring om jou besig te hou, goed soos skootrekenaars, tablette, boeke om te lees. So wat doen ek? Ek pak ‘n hele sak vol goed om te doen, want 4 ure is lank en ek weet nie wat dit is wat ek gaan wil doen nie. Dis net so tipies van hoe ek is. Oorkompenseer en gebruik nooit als wat ek pak nie.
So daar sit ek, drip in my linkerhand, skootrekenaar opgestel, ingeteken op my webblad. Ek het regtig gedink dat ek sou kon sit en skryf terwyl die Chemo deur my are loop. Wel, dink weer! Die medisyne wat hulle voor die Chemo gee om jou maag te beskerm en wat ookal anders beskerming nodig het, is heavy, dit maak jou moeg en slaperig. Ek het begin huil toe die drips aangesit was, want dit het in my weefsel gelek eerder as om deur my are te vloei. Toe het ek almal se aandag in die vertrek. Nie doelbewus nie, maar ek het dit gehad.
Toe pak ek maar die skootrekenaar weg. Ek voel vaak, sit praise & worship musiek op my oorfone en verval toe in ‘n ligte slaap. Tussen ‘n wakker en aan die slaap gevoel, hoor ek ander pasiënte gesels met mekaar. Ek bewonder hulle dat hulle dit kan doen. Gesels. Ek was so vaak, ek kon nie reguit dink nie. Die enigste verduideliking wat ek vir dit het is dat hulle Chemo anders is as myne, hul medisyne wat vooraf toegedien word is anders as wat ek kry. Wat ek eintlik wou sê met die inleidende paragrawe was dit – ek was nie in staat om behoorlik te kon skryf en webjoernaal inskrywings te maak vir ‘n geruime tyd nie, weens alles wat aan die gebeur is in my lewe.
Die skrif van Oktober is van Psalms. Nou toe ek die skrifvers op die Afrikaanse tafel kalender (desk pad) nagaan, sien ek dat ek dieselfde vers nommer op die Engelse weergawe het, maar die twee verse is anders. Dit is omdat die Afrikaanse weergawe sommige van die titels en beskrywings van die Psalms as verse vertoon en die Amplified weergawe nie dit so doen nie. Elkgeval, dis nie regtig eintlik waaroor hierdie inskrywing gaan nie. Hierdie inskrywing vir Oktober 2023 sal dan oor beide verse gekombineerd wees. Die een van die Engelse tafel kalender en die een van die Afrikaanse tafel kalender.
Eers was ek so bietjie vies vir myself omdat ek dit gemis het, maar, op die ou einde van die dag, weet ek God het ‘n plan met dit. Die Afrikaanse weergawe praat van meer vreugde as wanneer die skure oorloop en die Engelse weergawe praat van om te rus en aan die slaap te raak omdat Dawid veilig voel by God. Wow. Hoe akkuraat is hierdie verse nie net van my huidige omstandighede nie?
Die vreugde wat ons ervaar het, was toe ons die Professor een en ‘n halwe weke later gesien het, na ek my eerste behandeling ontvang het. Ons het besef dat daar ‘n verandering in die knop is en dat dit besig is om te verander en hoe gering ookal, is die knop besig om kleiner te word. Die vreugde wat daar in ons harte was, kan nie vergelyk word met enige fisiese voorsiening nie. Die ander vers is ook waar in my omstandighede. Met alles wat gebeur, kan ek nie anders as om oral onveilig te voel nie. Onseker en onveilig. Vandat ek kan onthou sukkel ek met slaap. Soms om aan die slaap te raak, ander kere om aan die slaap te bly.
Gedurende die week van Chemo, het ek ‘n ander sy van slaap ervaar, soortvan. Ek het vinnig aan die slaap geraak, sommige nagte vir langer geslaap (nie al die nagte nie). Toe ek op my swakste was fisies, het ek uitgeroep na Jesus. Ek het ‘n liedjie gespeel, oor en oor, van Jeremy Riddle genaamd His Name is Jesus. Die vrede wat gekom het deur dit te doen, kan nie verduidelik word nie. Die slaap was soos niks wat ek tevore gehad het nie.
Ek kan nie help om te glimlag wanneer ek na die verse kyk nie. Ek besef toe ek in Mei 2022 die ontwerpe gedoen het, was God reeds in Oktober 2023. Hoe wonderlik is dit nie net nie? Die vreugde en vrede wat mens kan ervaar, ten spyte van jou omstandighede waarin jy jouself bevind. Eers as jy daar is, kan jy jouself vereenselwig met dit en verstaan. Woorde kan dit nie beskryf wat gevoel word in sulke omstandighede nie.
Toe ek in Mei 2022 die skrifverse gekies het vir die 2023 jaar se reeks tafel kalenders van Beroepsvrou, dink ek, het ek gevoel dat die skrifvers van toepassing is op September maand. Bloot omdat die seisoen begin draai en bome nuwe blare uitstoot, blommetjies opkom en alles lewe kry na die winter. Wel, wat ek gedink het van toepassing is, is toe nou glad nie so nie. As jy dieper gaan lees in hierdie skrifvers in, veral in die Amplified weergawe, sal jy beter verstaan.
Die Here breek die maand se skrif vir my so mooi oop, en nou is ek dankbaar dat ek nie vroeër in die maand hieroor geskryf het nie. Want ek sou dit gemis het. Met alles wat gebeur in ons lewe, en hoe vinnig alles verander het, sonder dat ons dit beplan het, iets wat voel soos maande, maar in werklikheid net 3 weke is, is waar die eintlike betekenis van die skrifvers vir my inkom. Kom ek verduidelik.
Die Amplified weergawe, praat van He has also planted eternity [a sense of divine purpose]in the human heart in hierdie vers. Nou dit voel vir my tref kolskoot vir wat ek hier binne my voel. Jy sien, sedert September 2021, het ek hierdie ding wat druk op my hart. Daardie ding het gemanifesteer en Beroepsvrou se Pienk Vere ® reeks is gebore. Iets wat ek nie kon verduidelik nie, maar tog voort gedruk het mee. Iets wat ek nie eintlik tyd voor het, in ‘n baie besige, oorvol skedule nie. Tog druk ek voort met dit.
My man het nie lekker verstaan aan die begin nie en ek het nie geweet hoe om dit vir hom te verduidelik nie. Ek het voortgegaan met dit, sonder dat hy wel verstaan het wat aangaan en hoekom ek voel wat ek voel. Nou, twee jaar later, verstaan ek hoekom ek gevoel het wat ek voel. Dis nie ek wat my eie hartsbegeertes nagejaag het nie, dis die Here wat my doel in my hart geplant het. Die Divine Purpose soos die Amplified dit noem.
Die volgende ding wat vir my uitstaan, ook uit die Amplified uit, is die woorde in hakkies – a mysterious longing which nothing under the sun can satisfy except God. Jy sien, niks wat ek gedoen het, het vir my meer reg gevoel nie. Ek het nie geweet hoe om dit in woorde oor te dra vir my man nie. Maar tog het ek voort gegaan met dit. Ek het hierdie hunkering gehad na iets wat net deur die Here vervul kan word. Daarom ook dat ek die skryf ding doen en tyd MAAK vir dit. Want deur dit voel ek of ek my doel waarvoor ek geskape is begin uitleef.
Tussen alles deur, bly die Here dit druk op my hart. Ten spyte van woes besige tye in my werk, met sperdatum op sperdatum. Nog admin wat op my gelaai word a.g.v. verandering in wetgewing. Dit voel soos chaos in my day job (a.g.v. die vinnige veranderinge in wetgewing en ek wat nie kan byhou met alles nie), maar wanneer ek sit en skryf en iets vir Beroepsvrou doen, voel ek hoe die chaos verdwyn. Dis net vir my bevestiging dat ek is waar ek moet wees.
Die laaste ding in die vers wat ek wil uitwys – ook in die Amplified weergawe – yet man cannot find out (comprehend, grasp) what God has done (His overall plan) from the beginning to the end. En dis waar ek nou is. My brein voel te klein om enige iets te probeer uitredeneer oor wat die Here se plan is met alles. Met my, die diagnose, Beroepsvrou, alles. Ek raak kinderlik opgewonde oor wat voorlê maar tog terselfde tyd verskriklik nervous want dis GROOT. Die grootheid van alles is wat benoude oomblikke veroorsaak, maar ek weet, dat ek weet, wat ek weet, dat die Here dit ook onder beheer het. Soos alles in my lewe.
Ek kan nie help om te wonder of ander ook voel soos ek voel nie? Of hulle ook voel of hulle geroep is vir iets groters as dit wat hulle elke dag doen? Ek kan nie help om te dink dat die Here elke jaar in September groot goed in my lewe laat gebeur nie. September is ons huweliksherdenking maand. September 2021 word my lewe onherroeplik verander op ‘n Bible Journaling kamp, waar die Here vir my op so ‘n unieke manier bevestig het dat my sussie en haar man Nieu-Seeland toe MOET trek (dis wat Hy wil hê) en waar ek my huile gehuil het en werklik verander was van wie ek was voor die kamp.
September 2022 word ek genooi vir ‘n radio onderhoud op Radio Kansel. Die hoogte punt van my lewe tot dusver, naas ons troudag, kinders se geboortes en ander groot life events. En nou in September 2023, waar ek deur die vuur gaan, met God aan my sy, besig om nog ‘n transformasie te ondergaan. Dis hier waar iets groters besig is om te ontvou, iets wat my brein nie kan begryp nie. Ek kan nie help om te dink aan die begin van Prediker 3:11 nie – Alles het Hy mooi gemaak op Sy tyd.
Vandag vier ek en my man ons 17de huweliksherdenking. So baie het in ‘n jaar se tyd verander. Laas jaar die tyd, was ons oppad na ons see vakansie toe. Ons het die hele dag gereis en glad nie ‘n huweliksherdenking gehad soos ons gewoond geraak het om dit te vier nie. Hierdie jaar, het nie een van ons verwag om die diagnose te ontvang twee weke voor ons spesiale dag nie. Die afgelope paar weke voel soos maande. So baie het gebeur in so ‘n kort tydperk.
Wanneer jy voor die kansel staan, maak jy daardie belofte om lief te wees vir mekaar, ongeag wat gebeur. Nie een keer het dit in my 25-jarige brein se gedagtes opgekom die werklike impak van daardie belofte nie. Daar was baie goeie tye maar ook harde tye, wat minder goed was. Vir die eerste keer die jaar, eintlik toe hy sy voet beseer het in ‘n klein DIY projek ongelukkie, hier by die huis in Januarie, was ons gekonfronteer met die siekte deel van die belofte wat ons gemaak het 17 jaar gelede.
Ons wêreld was onderstebo gekeer deur daardie gebeurtenis. Ek het selfs chauffeur gespeel en hom na ‘n kliënt geneem om te werk, omdat hy nie homself kon bestuur nie. Dit was ‘n bietjie van ‘n frustrasie vir my, want ek het ander dinge beplan vir daardie dag. Maar, ek het dit gedoen, want, dis mos wat ons doen nie waar nie? Toe word alles beter, hy kon weer op sy voet trap en dinge het stadig terug na normaal gekeer vir hom. Toe tref Vertigo my soos ‘n goedere trein – onverwags en ongenooid. Die keer was dit sy beurt om my na die dokter te neem toe dit nie beter raak nie.
Aan en af die jaar, het ons oomblikke gehad. Waar ons óf so uitgeput en uitgemergel gevoel het, óf net so bietjie nie lekker gevoel het nie. Iets wat ons nie gewood was om te voel en ervaar nie. Die gebeurtenis in ons huwelik, wat alles geruk en skud het, was die diagnose wat uitgespreek was oor iets in my liggaam. Ons wêreld was verpletter. Dit was nie wat ons beplan het nie. Siekte is nooit in enige iemand se planne nie, wil ek net byvoeg! Maar op daardie tydstip, het ons net weereens besef hoe kort ons tyd op aarde saam is. Hoe vinnig ons lewens kan verander in ‘n oogwink.
Nou, die kort tydperk op aarde waarna ek verwys, is geensins dat ons ‘n doodsvonnis aanvaar het met die diagnose saam nie. Nie een van die Professors wat ons sien, het enige indikasie gegee dat ek slegs 2 ure het om te leef nie, en dat ek nou my sake in orde moet kry en ‘n lekker koelte boom soek en wag vir die einde om te kom nie. Glad nie! Maar, iets soos die, laat ons net weer besef dat ons waarlik lief is vir mekaar. Dat ons werklik die beste vir mekaar wil hê. Dat ons daar is vir mekaar, wat ookal oor ons pad kom.
Dit het ons eintlik nader aan mekaar gebring, soos ons nog nooit tevore was nie. Die skok op ons liggame was aaklig, ons het gesukkel om te slaap, so baie saam gehuil, op vreemde tye wakker geword, wat ons benut het om te gesels oor goed, iets wat ons nooit normaalweg gedoen het nie en ook nie tyd voor gemaak het nie. Dit het ons eintlik net laat besef dat ons elke liewe oomblik wat ons saam het moet waardeer.
Vandag vier ons 17 jaar van dit! 17 jaar, wat bestaan uit, ek weet nie hoeveel sekondes, van alles wat ons gedeel het nie – lag en grappies, trane, meningsverskille en argumente (daar was baie toe ons jonger was – die argumente is nou minder, dankie tog vir groei!), gesondheid, siekte, frustrasies, vakansies, lekker tye en hartseer tye. Jy noem dit en ons het dit tien teen een al saam ervaar. Aan my man Heinrich – dankie vir wie jy is. Dankie vir die persoon wat jy my gehelp het om te word. Dankie vir jou omgee vir my, dat jy lief is vir my, en dat jy is wie God jou geskape het om te wees! Ek het gebid vir jou, ek was nie baie spesifiek in my gebed op daardie tydstip nie, maar, God het die twee vereistes wat ek in daardie gebed gehad het as ‘n jong vrou, vervul.
Ek dank die Here elke dag vir jou. Ja ons het moeilike tye ook, tye waar ons nie altyd saam stem oor alles nie. Maar, in daardie moeilike tye, is wanneer ons gevorm word. God maak nie foute wanneer Hy twee mense bymekaar voeg soos wat Hy met ons gemaak het nie. Hier is op nog 17 x 17 jare van huwelik vir ons! Mag ons altyd op ‘n plek wees waar ons God soek in alles wat ons doen. Mag ons altyd op ‘n plek wees waar ons alles met mekaar kan deel, en nie bang sal wees om te deel oor dit wat ons pla nie, of nie bang sal wees om te wonder oor iets en selfs hoe om op te tree in ‘n sekere situasie wat hanteer moet word nie.
A while ago I vowed to not check messages or social media first thing in the morning after switching off the alarm on my phone. The first thing I wanted to check was the Bible app.
Wel, dit gebeur soms en ander dae nie. Maar vanoggend is dit asof ek die Here hard en duidelik hoor spreek in my gedagtes. In plaas van om te wonder “wat gebeur in ander se lewens” of “wat het die en daai persoon gereply” moet ek eerder sê “Wat sê God?”
So today God tells me that when we seek God in hardship, He will answer and save us from ALL fear. Maybe you are fearing the unknown today. Or how God will provide financially. Or how you will get what ever done.
Wel, ek wil nou vir jou sê “Worry NO MORE!” He has got this thing that you are worrying about!! 💪🏻let’s do this day! ™️
Saterdag, 2 September 2023. My wekker gaan 4h30 in die oggend af. Ja, jy lees reg, 4h30 in die oggend. Ek draai na my bedkassie om die wekker af te sit, ek besluit om hom te snooze vir nog 5 minute. So asof daardie 5 minute wat ek lê ‘n verskil gaan maak aan hoe wakker ek is die dag. Elkgeval, ek staan toe 4h35 op, gaan staan in die stort en wag vir wakkerheid om nader te kom, want wragties, ek kry dit nie en voel dit nie. Nie te min, ek gaan voort, stort, was hare, trek aan, blaas hare (ek het ‘n redelike krul en frizz wat ek onder beheer wou kry en die dat ek so vroeg op is). Terwyl ek regmaak, hoor ek ‘n voëltjie fluit buite in die tuin. Elke oggend, so van 4 uur se kant af hoor ek die betrokke voëltjie tot omtrent dat die son op is, en dan is hy stil.
Ek wonder al vir jare watter voëltjie dit kan wees, maar nou is nie die tyd om dit te probeer uitwerk nie. Ek moet ry. Ek wou al 6 uur die oggend gery het, maar al my draaitjies en admin in die huis wat eers afgehandel moet word, veroorsaak dat ek eers 6h30 ry uit Skeerpoort uit. Die kar se neus word gedraai in die rigting van Pretoria. Ek maak eers ‘n pit stop in Pretoria Noord om my skoonsus op te tel, waarna ons ry na die Ooste van Pretoria toe. Na Moreletta Gemeente toe. Na die Worthy Woman Konferensie, aangebied deur Gretha Wiid.
Hier wil ek sommer nou al sê – kook die ketel, maak jou koffie en sit rustig en lees. Die dag kan mens nie in ‘n 5 minute read vasvang nie! Hierdie jaar sal die derde keer wees wat ek die WWC bywoon. Ek het die heel eerste een in 2009 bygewoon, toe weer in 2013 en nou die jaar in 2023. Om hierdie jaar by te woon was nie in my beplanning nie. Jy sien, ek het nie oorspronklik ‘n kaartjie gekoop nie. Ek het iemand anders se plek oorgeneem wat nie kon gaan nie. Toe glimlag ek by myself en weet sommer die Here het ‘n ander plan vir my ingedagte. Geklee met my swart hemp met pienk flaminke op geborduur, met die woorde Pienk Vere® vir die Here agterop, woon ek die dag by.
Al die mans van die bybel was piesangs!
Gretha Wiid
Ek probeer onthou hoe die dag normaalweg verloop, maar kan nie regtig presies die verrigtinge onthou nie. Ek weet net ek skater altyd soos ek lag vir Gretha, veral as sy met haar verskillende stemme praat en goed beduie. Natuurlik het die vyand probeer om dinge ongemaklik te maak op die dag. Net na ons gaan sit het en die verrigtinge begin het, ongeveer 9 uur die oggend, kondig hulle af dat die munisipaliteit pas laat weet het dat die water toevoer toegemaak gaan word. Dus is ons almal op ‘n emmer sisteem. Wanneer jy gaan pieps, vat jy ‘n emmer water saam om die toilet af te spoel.
‘n Blonde vrou kom op die verhoog, sy lyk soos Gretha, net so ‘n bietjie jonger weergawe van haar. Ek en my skoonsussie en haar vriendin bespiegel of dit Gretha se sussie dalk is? Want vet weet, sy lyk baie ampertjies soos Gretha. Dan wonder ons weer of dit nie dalk Gretha is nie, en by myself wonder ek nou of ek vergeet het hoe lyk Gretha? Nie te min, die vrou trek daar los en begin sing, en in my kop besluit ek, dis nie Gretha nie. Net iemand wat amper soos sy lyk. Toevallig jy weet? Na die ongelooflike praise & worship kom Gretha op die verhoog en dit bevestig wel toe dat dit nie Gretha was wat gesing het nie. Ek los die gedagte daar oor wie Gretha se look-alike is wat gesing het en fokus op Gretha.
Die tema vir die jaar se konferensie is Orphan Spirit. Nou dink ek by myself, hoe vang ek een hele dag vas in een inskrywing? Dis moeilik, want daar gebeur so baie, baie word gesê, die Here werk met elke vrou daar. Maar hier gaan ek. Gretha begin deur te praat oor hoe ons land en suidelike Afrika, die Afrikaner nasie afgode aanbid. Sy sluit egter alle mense en rasse in – nie net die wat Afrika beeldjies en ander vreemde goed aanbid nie. Kerk aanbidding het ook ‘n afgod geword. Dan praat sy in haar Gretha stem en sê soveel snaakse goed, wat ek nie alles kan onthou nie, maar wat waar is – goed wat tipies iemand beskryf wat kerk toe gaan om byvoorbeeld, net nagmaal te gaan gebruik omdat hulle lank laas in die kerk was of omdat hulle skuldig voel omdat hulle nie kerk toe gaan nie.
Ek wil maar eerder nie iets probeer kwoteer nie, want ek is seker ek gaan dit verkeerd kry. Sy gaan voort om te praat van wat mans aan vrouens in die Ou Testament gedoen het en hoe dit nie God se hart was nie. Sy (Gretha nou as jy nou dalk wonder) sê sy was kwaad vir God omdat Hy toeglaat het dat mans so optree teen vrouens. Sy het wel haar ding wat sy gevoel het oor dit, met die Here uitgeklaar, so sy is nie steeds kwaad vir God nie, net om duidelikheid hier deur te gee dat niemand iets misverstaan nie. Sy het ook na die mans in die bybel verwys as Piesangs, want, sy het gesê sy moet regtig probeer om die woord P*ep*l minder te gebruik.
Gretha met haar Shakespear English het my laat skater!
Elsie Potgieter
Die storie wat vertel word, is van Sarah, wat vir haar man Abraham een van hul slavinne gegee het, omdat sy nie kinders kon kry nie. Net sodat hy ‘n nageslag kon hê. Dan draai dit by Dawid en hoe hy vir Batseba geneem het, terwyl hy eintlik moes veg. Weer het sy haar beroemde Gretha-stem gebruik en gesê “Maar Gretha, Betseba het eintlik vir Dawid verlei” of iets in daardie lyn, wanneer dit eintlik glad nie die geval was nie. Dawid was nie in die oorlog nie en Batseba was besig met haar reinigingsbad, want, in daardie tyd, as ‘n vrou gemenstrueer het, moes hulle iewers op ‘n klip sit, soos Gretha dit genoem het, omdat hulle onrein was en moes bad om hulself te reinig wanneer dit verby is, en DIS waarmee Batseba besig was.
Ek dink by myself, dit was eintlik verskriklik om in daardie tyd te moes lewe. Ek meen, elke 28 dae word jy uitgegooi soos ‘n vrot stuk iets en eers later kan jy weer aangaan soos altyd. So almal het altyd geweet wanneer wie menstrueer. So bietjie over share maar nou ja, dit was die gebruike en tradisies van daardie tyd. Gretha gaan voort en verduidelik ‘n klomp goed, ek kan nie alles onthou nie, maar ek volg wat sy probeer deurgee. Tussen deur is daar weer grappies, wat sy vertel van hoe vrouens onderdruk word en wanneer daar vir ‘n Afrikaanse vrou gevra word, “Waar bly jy?” dan is die antwoord “Jy BLY STIL!”
Sy praat verder van Saul wat nie die stamme uitgewis het wat uitgewis moes word, toe die Here vir hom die opdrag gegee het nie, want dit het vir Saul net oor Saul gegaan. En omdat Saul nie sy plig en opdrag nagekom het nie, het die Here vir Esther en Mordegai gebruik 500 jaar later om te doen wat Saul moes doen. Die punt wat sy gemaak het was, as ons nie nou goed stop en keer nie, moet ons kinders se kinders se kinders met goed deal wat ons kon uitsorteer sodat ons nageslag vry kan wees en leef.
Dit gaan oor die gees wat heers. Maak ‘n lyn in die Gees en sê “No More”!
Gretha Wiid
Nou hier is waar ek myself in my nota’s verloor! Ek het soveel snaakse goed neergeskryf wat sy gesê het, maar o weë ek kan nie alles onthou wat sy voor en na dit gesê het nie. As ek dit nou probeer deurgee gaan dit GLAD NIE sin maak nie, so ek gaan nie eens probeer nie. Maar nie te min, ek voel dat ek tog nog ‘n paar goed wat gesê was gaan uitlig. Bear with me here – dit gaan dalk deurmekaar lyk en klink maar ek glo die Here sal dit alles bymekaar bring sodat dit wel sin kan maak.
Gretha het verder klem gelê oor hoe ons praat. Ons kan nie sê almal is God se kinders nie. Die Here het wel alle mense geskape, maar, as jy as mens nie Jesus kies nie, kan jy nie God se kind genoem word nie. Daar is soveel leuens wat saam met Religiousness saam gaan. Een van hulle is dat mens dinge op ‘n ander manier sê sonder om ander te offend. Die stilblyer is so goed soos die ongeredde (sy het dit afgelei uit die gesegde die deler is so goed as die steler). As jy nie opstaan vir dit wat reg is nie, en nie jou mond oopmaak om dit te erken nie, dan wat maak dit jou anders as die ou wat nie glo nie?
Die Woollies saga het opgekom. Gretha het vir ons verduidelik dat sy Woollies LOVE (ja net soos ek hulle ook LOVE want hul goed is net op ‘n ander vlak in vergelyking met ander winkels). Sy het een oggend baie vroeg wakker geword met die skrif van Paulus en Silas wat vra vir die mense om te bid sodat hulle nie bang sal wees om te praat nie. Sy spot so ewe en sê vir die Here die skrif kan nie vir haar wees nie, want Hy moet pasop watter skrif Hy vir haar gee, sy is nie bang om haar sê te sê nie. Net daardie selfde oggend stap sy by Woollies in en toe slaan die LGBTQ+ haar soos ‘n vuishou in die gesig.
Ek moet elke keer gaan kyk watter alfabet letters word hier gebruik, en ek verwys altyd na die LG-alfabet-letters ding toe. Maar nie te min. Dis toe net daar wat sy verstaan hoekom die Here die skrif vir haar gegee het. En hoekom sy Woollies in die Pride maand geboycot het. Mense het haar uitgehaal, ander het privaat boodskappe gestuur, te bang om iets in die publiek te wys van hul ondersteuning. Ander het gevra maar hoekom koop sy dan steeds by Woollies? Toe sê sy weer soos wat net Gretha kan “Want dis die DOEL van ‘n boycot!” Die geld van die Here sal nie na daardie winkel toe gaan, terwyl die winkel iets wat nie van die Here af is nie, ondersteun en terwyl dit Pride maand is nie. En alles kom weer terug na die Gees wat heers.
God was nie “confused” toe jy gemaak was nie. Die duiwel kom nie met ‘n punt stert, horings en ‘n vurk nie. Hy kom “pretty pink”. Baäl is terug in die kerke! Ons moet wakker wees in die Gees!
Gretha wiid
Ons moet ‘n lyn in die gees trek en sê NO MORE!! Daar is soveel significance in die oorloë wat die Here die Israeliete laat veg het. As die voorouers ongehoorsaam is, moet die nageslag deal met iets wat die voorouers veronderstel was om te doen. Ons leef in 2023 – hier is nou ‘n gees van afvalligheid, religion, rasisme en wie weet wat nog alles wat heers. God was nie confused toe Hy jou en my geskape het nie. Ons was geskape vir ‘n tyd soos nou. Die duiwel kom nie met ‘n punt stert, horings en ‘n vurk nie. Glad nie. Hy kom Pretty Pink. Toe Gretha dit sê, toe tref dit my hoekom die Here Pienk Vere ® vir die Here gekies het vir Beroepsvrou.
Hoekom ek ‘n handelsmerk laat registreer het en hoekom ek op daardie dag my flamink hemp moes aantrek….niks is toevallig nie. Gretha het verder uitgebrei oor die Barbie movie, iets wat ek nie ‘n behoefte het om te kyk nie. Daar is ‘n vergelyking van die fliek wat in die 60’s uitgekom het Space Odyssy – iets wat ek nog nooit gekyk het of weet waaroor dit gaan nie. Maar, toe sy die begin van beide beskryf, klink dit vir my dieselfde. Die afgod Baäl is terug in die kerk en in ons hedendaagse lewe. Ons moet wakker wees in die Gees.
Ons moet goed stop wanneer dit by ons kom. Sy het gesê ons moet sê “Hierdie het in my familie gehardloop tot hy in my vasgehardloop het.” Ons moet game changers wees. Be an Esther. Ons leef in die eindtye. Ons elkeen moet hoor by die Here waaroor ons moet repent, goed wat ons net verdra het. Goed wat ons in ons ouerhuise geleer het wat ‘n wanpersepsie van God en Godsdiens geword het. So baie van die goed wat ons leer is shame. Wat gaan die mense sê? Dit beinvloed jou verhouding met God. Jy kan nie ‘n testimony hê nie, want jy kan nie met mense deel wat met jou gebeur het nie, omdat jy skaam is oor wat met jou gebeur het…
Ons moet passop vir oorkritiseer en oordissiplineer in ons huise met ons kinders. Dit veroorsaak dat die kinders voel hulle is nie goed genoeg nie. Ons moet deal met ‘n klomp goed sodat ons kinders ‘n erfenis van vry wees kan kry, eerder as die van ‘n orphanage. Ons moet vry kom. Die koninkryk van God moet vry kom. Gretha het pertinent gewys dat sy nou nie mense wat in kinderhuise groot geword het, uitsonder nie, en ook nie hulle in ‘n slegte lig stel nie. Want dank die Here vir die dak oor die kinders se koppe, kos om te eet en klere om aan te trek, ten spyte van die omstandighede.
Hierdie het in my familie gehardloop tot hy in my vasgehardloop het. Be a game changer. Be an Esther.
gretha wiid
As jy nie deal met die gebrokenheid van jou ouers nie, erf jy dit. You either become it or you marry it. ‘n Vergelyking was getref van iets soos ‘n verslawing aan alkoholisme. Of jy word self ‘n alkoholis, of iemand wat woes erg drank misbruik, of jy trou met ‘n man (of vrou as jy nou ‘n man is wat die lees) wat alkohol misbruik of ‘n alkoholis is. Dit is so waar en kan met enige situasie vergelyk word, nie net iets soos alkoholisme nie. Dit laat my dink aan my eie situasie en hoe ek ervaar het dat goed wat van my ouers af oorgedra het na my toe, my probeer besoek het. Hoe ek teen dit gebid het en gestoei het, want ek wou nie dit vir myself of my kinders hê nie.
Hoe wonderlik is die Here nie net nie? Hier het ek bevestiging gekry van iets wat ek al jare tevore ervaar het, en steeds aan en af mee moet deal en hanteer. ‘n Orphanspirit affekteer jou verhouding met die Here en trek dit skeef. Jy leef altyd in vrees van voorsiening, verwerping en so ‘n gees wat heers in jou lewe raak needy. Gretha het verder ook gesê As long as you keep cursing where you come from, God cannot free you from where you came from. Mense wat daardie gees toelaat om in hul lewens te heers, loop altyd met ‘n victim mentality.
Maar, as gevolg van ons ouers en dit wat met hulle gebeur het, het die Here ONS toegerus. Die orphan spirit is ALTYD insecure. Maar die Gees van God, gee ons confidence. Wanneer jy nie toelaat dat God se gees in jou lewe heers nie en die weesgees intree, dan kom immense jealousy na vore. At the core of comparison lies jealousy. Hoe waar is dit nie net nie? Ek het nog nooit so daaraan gedink nie! En waar daar jaloesie is, is daar allerhande soorte evil. Selfversekerdheid en ons identiteit in Christus, maak dat ons genoeg het.
Die orphan spirit het krukke nodig, iets wat iemand nie sonder kan klaar kom, om te oorleef nie. Iets spesifieks, word jou fix in jou lewe en verslawing is die middelpunt van dit alles. Watter ding het ek en jy nodig om te funksioneer? Het ons iets wat krukke in ons lewe is? Die orphan spirit is geestelik afhanklik van ander, kan nie self bid nie, kan nie self van die Here af hoor nie en tree nie op met outoriteit nie. Daar heers ‘n vrees vir die dood en as jy nie met jou orphan spirit deal nie, erf jou kinders dit! You are either transformed or it is transferred.
Hier wil ek nou myself onderbreek, want, iewers in al hierdie wat ek geskryf het, was dit toe bevestig dat dit wel Gretha se suster was wat gesing het, en die dat ons bespiegelinge van die oggend toe nou eintlik in die kol was! Hoe dit uitgekom het was net na middagete. Gretha het gesê voor sy aangaan, voel sy net dat sy iets moet doen. Sy moet haar sussie en die sussie se kinders salf, want hulle trek Nieu-Seeland toe een van die dae. Net daar en dan moet ek sluk aan heelwat trane wat net wil loop.
Jy sien, vir die wat nie weet nie, my sussie het ook geimmigreer in 2021 na Nieu-Seeland toe (ag ek weet nie of ek dit reg spel nie, het maar gou gaan google om seker te maak dis reg). Ek kon een honderd persent vereenselwig met Gretha se trane en hartseer en emosie wat deurgekom het. Ek voel haar hartseer en pyn maar tog weet ons net dat dit nodig is, dat die Here ‘n plan het dat mense so na aan jou so ver moet trek. Redes wat ons nie dadelik verstaan nie, maar absoluut die Here vertrou in hierdie emosies wat ons ervaar.
You either become it, or you marry it. As long as you keep cursing where you come from, God cannot free you where you came from.
Gretha wiid
Terug by die dag. God se stem word gefilter deur die orphan spirit en hou jou weg van jou doel waarvoor jy geskape is. Gretha het toe ‘n klomp goed genoem, en gesê as enige van die volgende op jou van toepassing is, moet jy opstaan. Moet nie fokus op die om jou nie, want hierdie is jou tyd met die Here. Die goed wat genoem was, is tipies waarmee mense en vroue sukkel. Goed soos – swak selfbeeld, onsekerheid, jaloesie, vergelyking, kompeterend, victim mentality, blame shifting, vrees vir die dood, afhanklikheid van ander (krukke), over thinking oor wat mense van jou dink, om ‘n masker te dra maar agter die masker is daar soveel shame, fear & guilt, trots, harde dissiplinering, so gaan die lysie aan. Ek dink nie ek het alles geskryf wat sy gesê het nie.
Naderhand staan amper die hele ouditorium, na sy soveel goed gesê het. Daar was nog vrouens wat gesit het. Sy het spottender-wys in haar Shakespear English gesê Belessed are those who are seated, we are’t jealousth of you-th. Maar die punt wat sy probeer maak het, is, ons almal het nog goedjies wat pla. As sy nog aangehou het, sou almal wel gestaan het, die lys is eindeloos… Sommige wat bygewoon het, was dalk te bang om dit te erken, veral by so ‘n konferensie. Toe draai die gesprek na Josef en sy verhaal toe en hoe Josef sy broers vergewe het.
You cannot control what happens outside of you, but you can control what happens inside of you. Ons kan KIES om te vergewe! Kies vergifnis sodat jy kan lewe. Ons nalatenskap wat ons vir ons kinders moet los is een van vryheid. En al hoe ons dit kan kry is wanneer ons deal met goed en vergifnis toepas. Wetenskap het bewys dat onvergewingsgesindheid jou terminaal siek kan maak. Nie kerkmense nie, maar wetenskaplikes het dit bewys! Oral waar ons gaan, plant ons saadjies, en sommige saadjies het grudges. In die gees is daar nie iets soos kinder en klein saad en volwasse groot saad nie. Saad is saad. As jy nog nie deur iets gewerk het wat met jou gebeur het wat ‘n maat op skool aan jou gedoen het nie, of gesê het nie, is ‘n saad geplant in jou lewe, ongeag of die persoon 10 jaar oud is of ‘n volwasse is.
Dis nogals waar en ek het ook nog nooit so daaraan gedink nie! Wanneer jy iets teen iemand hou en onvergewensgesindheid het, hou dit jou vas in jou lewe en steel dit jou vreugde. Josef was bevorder omdat hy in ‘n tronk gesit het sonder ‘n grudge. Jy moet jou gees voer om sterk te word. Die ding met religion is, daar word heeltyd reëls gekoppel aan alles, ‘n tyd word gekoppel aan kerk dienste en tyd saam met die Here. Ons moet eintlik onbeperkte tyd hê met Jesus en die Heilige Gees en dan gemeenskap (community) hê by die kerk met ander gelowiges. Die kerk moet jou nie voed nie, jy moet jouself voed by die huis.
You are either transformed or it is transferred.
Gretha wiid
‘n Mens se vlees wil hê, dat, ons mense wat ons nie wil vergewe nie, soos ‘n Disprin oplos in water en dan by die drein afgooi. Die natuurlike wette sê wanneer jy ‘n mielie plant, kom ‘n mielie op. Die vergelyking was toe gemaak met wanneer iemand jou vra om hulle te vergewe en jy vergewe hulle, volg jy die natuurlike wet. Maar, daar is ook iets soos supernatural law – om mense te vergewe wat nie vir dit vra nie. Saam met supernatural law kom supernatural blessings.
Wanneer iemand iets aan ons gedoen het, gee die Here vir ons ‘n grace periode. God verstaan dat jy kwaad is. Maar dan moet jy na die Here toe gaan en vergifnis gee vir die wat goed teen jou gedoen het. Net God kan jou vrymaak! Maar jy moet dit kies! Vergifnis is nie geheueverlies nie. As iemand jou nooit betaal het vir geld wat jy geleen het nie, vergewe hulle, maar moet nie weer vir hulle geld leen nie! Vergifnis beteken jy moet altyd grace hê. Vergifnis is ‘n proses en ons moet bid vir mense wat ons tenagekom het. Ek besef dat die Here al ‘n geruime tyd met my praat oor vergifnis. Van die Graad 2 juffrou se aanmerking in 1988 tot nou in 2023 toe, alles wat gebeur het, wat ek moet deur werk, sodat ek kan vrykom. En dis op hierdie punt dat ek nog meer bevestiging gekry het, dat die Here wel ‘n afspraak met my gehad het die dag. Soos ek vermoed het.
Ek gaan nou bietjie van die spoor af gaan hier, maar, ek het genoem dat dit nie in my beplanning was om te gaan na die WWC in 2023 toe nie. Dit was wel in die Here se beplanning. Hy het my gewys dat dit waarvoor ek gesmeek het in 2009, na ek die eerste een bygewoon het, het gebeur. Ek het tot die Here gebid en gesê ek wil ELKE DAG my vlam so warm laat brand vir die Here en ek wil elke dag voel soos ek gevoel het daardie dag in 2009. Natuurlik het dit tyd geneem en in 2013 toe ek gegaan het, was ek nog nie regtig daar nie. Ek was al beter, maar het nog baie werk gehad.
In 2021 het my draai punt gekom, op daardie kamp toe die res van Beroepsvrou gebore was. Toe die Here vir my ‘n kaart gegee het, uit 42 vroue uit, wat elkeen ‘n bladsy van ‘n Atlas ontvang het daardie dag, was ek die enigste een wat Nieu-Seeland ontvang het. So asof die Here vir my kom antwoord het dat my sussie en haar gesin moes verhuis. Toe ek gehuil het soos ek nog nooit tevore gehuil het nie. Hoe die Here my kom genees het van so baie dinge. Toe Gretha die goed opnoem waarvoor ons moes staan, was ek so dankbaar dat die Here vir my gewys het dat Hy reeds so baie op die lys afgemerk het as afgehandel. Ek het steeds goedjies waaraan ek moet werk, maar, is op so ‘n beter plek as wat ek was in 2009 toe ek die heel eerste WWC bygewoon het. Daarvoor sal ek altyd die Here dankbaar wees.
Terug by die dag – Gretha sê dat ons elkeen ‘n Sederhout sleutel het, wat gemaak is van die kruis waaraan Jesus gehang het. Die sleutel is gewas met Jesus se bloed. Dit is ‘n loper en kan enige deur oopsluit. Ons moet kies! Ons moet verfgifnis kies. Ons moet kies om ‘n game changer te wees. Ons moet kies om ‘n nalatenskap van vryheid te los vir ons kinders.
Gees van vrees kom uit! Die antwoord kom terug in ‘n klein stemmetjie – ek kan nie, ek is bang!
Grappie vertel deur die musiek groep se leier (wie se naam ek nie gekry het nie)
Dit is eintlik so maklik soos dit. Ek WEET dat ek WEET wat ek WEET, en dat die Here nou, op hierdie oomblik in 2023 besig is om met my te werk oor vergifnis. Hy wil my vry hê sodat ek my roeping kan uitleef. Net soos Hy met elkeen van ons werk aan ‘n ander ding en aspek wat in hierdie dag bespreek is. Sy plan vir ons is altyd om vry te wees. Hoe wonderlik is dit nie net nie? Gretha, ek weet nie of jy die onder oë gaan kry nie, maar dankie vir jou gehoorsaamheid. Die saad wat jy in my lewe geplant het in 2009 en elke keer daarna wat ek na jou geluister het, nie net by WWC nie, het begin opkom. Die Here is besig om te werk in my lewe en ek LOVE DIT om uiteindelik my roeping te kan uitleef.
Om uiteindelik my doel op aarde te vind. Te weet hoekom ek geskape is. Natuurlik ook om nie skaam te wees oor my verlede nie. Om trots te kan staan en te sê, Hallo, My naam is Elsie Potgieter. Vir baie jare het ek geleef met verwerping. Ek is dankbaar om te rapporteer dat die Here my sedert 2021 heeltemal VRY GEMAAK het van dit. Ek is nog nie perfek nie en sal nooit perfek wees nie (want dan het ek nie Jesus in my lewe nodig nie), maar ek sal altyd alles in my vermoë doen om die Here vir mense te wys. Om ‘n ligdraer te wees. Om op die high te wees wat net die Heilige Gees kan gee en vir mense te wys dat Jesus leef en in my lewe ‘n groot verandering gemaak het! Ek is reg om te getuig oor die verwerping, hoe dit my lewe geaffekteer het en sal dit vir seker deel op die platform wat die Here aan my toevertrou het deur Beroepsvrou.
Die klok in ons sitkamer lui sy deuntjie net voor hy op die uur slaan. Dis 1 uur die oggend. Die hele huis slaap. Met die uitsondering van my en die hamsters. Ek sit en luister hoe die hond se asemhaling heerlik diep ingetrek word soos wat sy seker maar skoenlappers in haar drome jaag. Of miskien dalk eerder ‘n Hadeda, die worshonde en Hadida’s het hoeka ‘n stille oorlog verklaar tussen mekaar op ons werf.
Die gepiep van die babahamsters is meer hoorbaar noudat die huis tjoepstil is (die hamster wat my seun gewen het by die kerk se basaar begin Augustus het kleintjies gekry sonder dat ons besef het sy is dragtig – is dit nou die regte woord om hier te gebruik?). Dan sit en dink ek aan al die werk wat gedoen moet word. Die ekstra werkslading wat onbeplan op ons gegooi is deur verandering in wetgewing. Net so, boom, is ons deel van die FICA trein. Een wat ek nie eintlik op wou klim nie. Maar hier is ek nou. Oppad FICA land toe, met al sy akronieme en goed wat steeds my kop laat draai.
Ek kry nie my lê nie en ook nie my sit nie. Ek probeer regop sit en slaap maar dit voel ook onmoontlik. Een of ander infeksie in my lyf hou my uit die slaap. So asof ek dít ook nog nodig het, bo op alles. Geswelde limfkliere is toe nou nie vir sissies nie. En ek voel soos ‘n sissie. Ek moet keer of ek wil kort kort huil van die ongemak wat ek ervaar. Die frustrasie om nie 100% gesond te wees nie.
Ek probeer sin maak van waar dit vandaan kom, maar besef die tekens van die infeksie was lankal daar, ek was net nie wakker genoeg om dit te kon identifiseer nie, en het hoe ek gevoel het, afgeskryf as spanning, uitputting en min tot geen slaap. En ouderdom, ek het regtig in my kop begin dink, dis seker maar hoe mens begin voel as jy ouer word? Veral toe ek by die weeklikse Cross Fit sessies al hoe stadiger begin beweeg, minder rondtes begin doen as normaal. Ek het gedink dis hoe dit is! Jou kragte word minder, ten spyte van gesonder leefstyle, oefening en wie weet wat nog alles. Ampertjies het ek dit net aanvaar as die norm, wanneer dit eintlik glad nie die geval is nie!!
My kop draai na die maand se skrifvers toe op die desk pad. Dan wonder ek hoekom ek die jaar, elke keer eers die laaste naweek van die maand by dit uitkom? Hoekom begin ek nie al vroeër in die maand hieraan werk nie? Ek wonder oor my ontwerpe vir 2024. Of ek moet voortgaan met ontwerpe van desk pads en tent kalenders na 2024? Of ek ‘n arend tent kalender ook moet doen vir mans? En ‘n desk pad? Ag ek weet nie! Als voel oorweldigend.
Te moeg om eintlik verder te kyk op my foon se skerm, besluit ek om eerder met ‘n uitgeslaapte brein en oë, die ding aan te pak en te skryf oor die maand se skrif vers. Dis nou as ek kan geslaap kry, bygesê. Na wat voel soos die langste nag in die geskiedenis van mense, met slaap wat my seker die meeste ontwyk, is dit Saterdag. Hier sit ek nou, agter my rekenaar. Ek moet werk. Ek wil eintlik craft en skryf. Die naweke voel te kort vir als wat ek wil doen wat my tenkie vol maak vir die week wat voorlê.
Ek besluit om maar eerder my verpligting na te kom en te werk eerder as skryf. Hier is ek nou, nog ‘n paar dae later op die voorlaaste dag van Augustus, besig om hierdie inskrywing klaar te probeer maak. Net vir dit om op die heel laaste dag gepubliseer te word, want dis nou hoe alles uitgewerk het. Ek lees weer die vers en die verse voor die maand se skrifvers. Dit gaan oor Abraham wat vir Isak moes offer.
Ek probeer sin maak oor hoe om die vers te interpreteer, dink weer na oor die storie van Abraham en hoe hy in totale geloof na die plek wat die Here vir hom gesê het om te gaan om sy seun te offer. Die spesifikasies van die plek ontgaan my ook nou. Ek wonder soms wat hy gedink het. Ons almal lees dit as ‘n storie maar dink nie altyd aan die gevoelens en emosies van die mense van wie ons lees nie.
Ek onthou ook hy het iets in die sin van “Die Here sal voorsien” geantwoord toe Isak hom vra waar die dier is wat hulle moes offer. En ek dink dis waaroor dit hier gaan. Ons moet geloof hê met werke. Ons moet daadwerlik iets doen wat nie sin maak nie, om ons geloof te kan bevestig. Maak dit sin? Want geloof is tog om te glo in dit wat ons nog nie gesien of ervaar het nie, is dit nie?
Kom ek gee ‘n voorbeeld uit my eie lewe uit. Nog voor ek met my dogtertjie swanger was, het ek eendag ervaar die Here sê ek moet ‘n tuisswangerskap toetsie (of twee) gaan koop. Op daardie tydstip was swanger raak toe nie so maklik soos met my seun nie. Dankbaar dat ons nie gesukkel het nie, maar dit het nie spontaan gebeur nie.
Nou ja, ek het profetiese woord gekry oor ‘n dogtertjie maande voor ek swanger was en hierdie daad van my, om iets te kry wat nie op daardie oomblik sin gemaak het nie, is waar my geloof ingekom het. Jy sien, ek kon gekies het om dit wat ek gevoel het die Here op my hart druk te ignoreer. Maar ek het gekies om te glo dat ek die toetsies gaan gebruik en dat hulle positief sal wees, ten spyte van waar ek in my lewe was.
En ek dink dis aksies soos die, waaroor die skrifvers gaan. Geloof sonder werke is niks….maak dit sin wat ek hier sê? Ek hoop so, want dis hoe ek dit interpreteer en ek is seker as ek ‘n paar jaar van nou af die versie gaan lees gaan die Here dalk iets anders openbaar wat ek nie nou sien nie…..dis hoekom Sy woord lewend is!
Mag ons aanhou om te kies om te glo, goed te doen wat die Here op ons harte lê om te doen, sodat ons geloof deur ons werke volkome sal word. Sterker sal word. Soos wat ek hier afsluit, herinner die Here my aan Beroepsvrou en die geloof wat met dit saam gekom het. Hoe ek begin skryf het sonder dat ek verstaan hoekom. En hoe ek die voorskote laat maak het sonder ‘n plan van myself af. Die Here is wonderlik, is Hy nie? Wat doen Hy vir jou en jy vir Hom? Om jou geloof volkome te maak….?
Ek het groot geword in ‘n wêreld waar daar soveel mites, fabels en ook leuens is. Veral in kinderstories en verhale. Baie mense sal vir jou sê “Dis net ‘n storie” en dit as niks afmaak. Maar, al hierdie stories en dinge wat ons so inneem, is maar die vyand se manier om ons gewoond te maak aan goed wat eintlik glad nie van God af is nie. Soveel so, dat ons naderhand nie meer kan onderskei tussen reg en verkeerd nie. Ons kan nie onderskei tussen dit wat van God af is en dit wat van die wêreld af is nie.
Een fabel waaraan ek dink is een van ‘n leprechaun (die klein kort mannetjie, met die hoed met ‘n klawer met vier blare op, wat altyd almal probeer indoen en om die bos lei) met sy pot goud aan die einde van die reënboog. In die stories is almal op soek na die pot goud en in sommige gevalle, dink ek sien die mense dit, maar dit bly buite hul bereik.
Nou die rede hoekom ek hiervan praat is, die wêreld het ‘n storie opgemaak om mense te laat glo dat daar ‘n iets waardevol te vind is op ‘n plek wat onmoontlik is om te kry. Natuurlik weet ons nou dat daar nie regtig ‘n pot goud te vinde is aan die punt van ‘n reënboog nie. Maar tot jy nie die waarheid van iets hoor by iemand nie, sal jy die leuens glo, want jy weet nie van beter nie.
Hierdie spreekwoordelike pot goud, waarna gesoek word, kan toegepas word in eintlik maar in enige situasie in ons lewens. Ons glo die leuens, jaag goed na en dink dat ons wel gaan vind waarna ons soek, terwyl dit waarna ons soek eintlik nie regtig bestaan nie en ons dit nooit sal vind nie. Die mens bly soekend na IETS. Het ‘n gaatjie wat hulle probeer vul.
Nou voel dit of ek deurmekaar begin dink oor goed en dit deurgee, maar ek glo julle sal volg wat ek hier probeer sê. Die reënboog is God se teken van Sy verbond met die mense, wat Hy met Noag gesluit het. Sien jy hoe die wêreld die mooi van ‘n reënboog verdraai? Sodat dit allerhande goed verteenwoordig, alles behalwe dit waarvoor dit regtig staan en beteken? In hierdie fabel waarna ek verwys, verteenwoordig dit iets kosbaar en waardevol wat nie bestaan nie, aan die punt van die reënboog wat nie gevind kan word nie.
Dit bring my na die maand se bybelvers toe. Die Here bevestig iets en gee vir ons ‘n belofte. Die vers bevestig dat ons as mense soekend is na iets. Daardie iets waarna ons soek, is God. Net Hy kan ons gaatjie vul. As ons Hom soek met ons hele hart, SAL ons Hom vind. Hoe wonderlik is dit nie net nie? Die reënboog, wat God se verbond en belofte verteenwoordig, lei na iets baie meer waardevol as ‘n pot goud. Dit lei na die Here toe. Sy verbond en belofte met ons as mense. As ons hard genoeg dit doen, met alles in ons, SAL ONS HOM VIND!
Wow! Ek is so dankbaar vir die openbaring wat die Here vir my gegee het oor die vers. Ek bid van harte dat elkeen wat dit lees, hul soektog sal voortsit na God en nie na allerhande dinge en leë beloftes, mites, fabels en leuens van die wêreld nie. Dit wat vir ons wag aan die punt van die reënboog van God se beloftes en verbond, is soveel beter as dit wat die wêreld het om te bied. Waarna soek jy vandag? Volg jy God se reënboog of die een wat die wêreld bied met ‘n pot goud wat nie bestaan nie?
Een oggend na kerk, nie te lank gelede nie, word ek deur ‘n vriendin Tanja Smith voorgekeer. Sy beduie na Karien Bosman en sê sy moet my vra. Verdwaas weet ek glad nie wat ek gevra moet word nie, maar staan toe nader soos ‘n gehoorsame vriendin maar doen, jy weet? Die gesprek lei toe na ‘n tafel se kaartjies verkoop, by ‘n Cherish vroue oggend by ons kerk, Doxa Deo Xanadu. Ek moet as gasvrou optree op die oggend.
Nou ja, nog nooit in my lewe was ek ‘n “gasvrou” by ‘n damesoggend nie (ek was maar altyd sku vir die goed want ek het nooit geweet wat dit behels nie en was te bang iemand vra my om iets te doen wat buite my gemaksone is). Wel, nie te min, hier is ek nou, gasvrou. Ek moet 9 ander kaartjies verkoop en dan sorg dat die potte vol water en koffie bly. Maklik genoeg reken ek. Ek stem in en daar begin ek kaartjies smous aan ander vriendinne en kennisse.
Ek gaan doen een Saterdag my naels, gesels met Irene wat my naels doen en sy vra uit oor die oggend en wat dit behels. Ek trek my skouers op en sê ek weet nie veel nie. Net dat dit eetgoed insluit. Sy begin lag, want dis nou glad nie wat sy gevra het nie. Sy wou by my weet wie is die gasspreker, waaroor praat sy. Weer kon ek haar nie regtig antwoord nie, en ons laat dit daar. Sy bespreek ‘n kaartjie aan my tafel en so begin ek een na die ander vriendinne en kennisse inryg om by my tafel te sit.
Die dag voor die geleentheid moet ons almal aanmeld om die saal reg te kry. Elkeen dek hul eie tafel, met alles wat die kerk voorsien. Klink nie te moeilik nie en daar gaan ek van die een kant van Hartbeespoortdam na die ander kant van die dam, om hierdie taak te verrig. Deel van die goedjies wat ons op die tafels moet sit is Khayelitsha Cookies. Nou kan ek net gou vir julle vertel – ek het ‘n foto van die koekies geneem en ek moes wragties die spelling van Khayelitsha van die foto af kry, want mense ons, ek sou dit uit my eie uit nie reg kon spel nie.
Nie te min, ek doen net wat vir my gesê word en wonder glad nie te veel van wat gaan gebeur nie. Ek probeer nie uitwerk wie Adri Williams is nie, dink niks van die koekies nie. Ek hoor net op ‘n kol Karien sê wanneer Adri opvlieg vanaand gaan sy dit, dat en die volgende saam bring. Nou begin my kop somme maak oor waar Adri vandaan kom. Khayelitsha (liewe aarde ek moet die heeltyd die spelling van hierdie woord nagaan!!) is mos in die Kaap. So ek reken sy kom van die Kaap af.
Op die dag van die geleentheid, noem iemand vir my dat Adri Khayelitsha Cookies vir iets soos R1 in 2013 gekoop het, ek dink, en die besigheid omgeswaai het. Weer maak my kop somme en reken ek sy gaan haar getuienis gee van hoe die Here ‘n besigheid geswaai het in een groot winsgewende organisasie. So begin die oggend, koffie, tee en kookwater word aangedra, ek oortuig myself dat ek my steps gaan inkry op my oefen horlosie, want my tafel is heel aan die ander kant waar die kookwater en filter koffie is. Toe is dit Adri se beurt om te praat.
Ek probeer al die feite onthou, maar jong, sy praat so baie en noem so baie goed dat ek nie alles KAN onthou nie. Ek het ook nie gesit en nota’s maak nie, so ja, hier gaan ek nou uit die heupe uit skiet met dit wat ek onthou. Ek reken ook dat haar storie nie in ‘n blog of webjoernaal inskrywing gaan inpas nie, so ek gaan maar die verkorte weergawe gee. Haar storie is waardig vir ‘n boek, ek dink nie eens ‘n oggend soos vanoggend, kan al God se wonderwerke in detail deurgee nie. Want dis mos waaroor dit gaan, nie waar nie?
Jy sien – ek is ‘n detail mens. Ek hou daarvan om te hoor HOE God mense se paaie laat kruis, hoe iemand hier bid, en iemand daar, 700 km ver iets hoor, ervaar en hoe God almal net bymekaar bring op Sy Goddellike manier. Iets wat mense nie kan fabriseer nie. Die lang en die kort was – Adri het ‘n lekker cosy korporatiewe pos gehad. Company kar, marble toonbanke in haar kombuis en die werke. Fêncy verby. Toe op ‘n stadium, bedank sy haar werk en sluit aan by Khayelitsha Cookies (ai alweer ek en die spelling). In watter rol kon ek nie optel uit die gesprek uit nie, die jaar kan ek nie onthou nie – was dit 2003 of 2007?
Adri noem dat haar familie gedink het sy is mal om so iets te doen, maar nou bankvas agter haar staan en haar ondersteun. Iewers in haar getuienis was sy betrokke by ‘n kinderhuis (ek dink saam met haar kerk…?) en elke tweede Saterdag sou hulle gaan uitreik na die kinders. Sy het haarself altyd by die kleuters gehou eerder as die babas (soos ek verstaan het, was sy bang sy breek die baba’s as sy hulle vashou, so sy het hulle eerder vermy). Nou ja, die betrokke Saterdag, word ‘n baba in haar arms gedruk en gevra sy moet help om 15ml melk vir die baba te laat drink voor sy huis toe gaan, anders sou die baba doodgaan.
Sy noem ‘n skokkende feit dat 1 uit 5 kinders voor die ouderdom van 1, jaarliks sterf weens wanvoeding. Nou dis hier iewers waar die Koekie plek in gekom het (ek vermy nou maar die spelling van Khayelitsha want dit frustreer my net te veel om kort- kort te gaan kyk hoe word dit gespel). Sy deel met ons hoe sy ‘n mede aandeelhouer geword het, na die vorige eienaars die maatskappy wou toemaak omdat hulle verliesse ly en net nie meer alles kon bybring nie. Die maatskappy ontvang nie staatsondersteuning nie van wat ek verstaan het, en hulle bak ook koekies teen ‘n klein winsmarge van iets soos 1% (ek mag dalk hier die % verkeerd hê maar dis nie baie hoog nie). Sy vertel ons waar sy begin het met drie klein huis oondjies (ek weet presies waarna sy verwys hier – vir baie jare het ons so een in ons huis gehad voor ons opgegradeer het na ‘n groter een). Sy wys ons fotos van waar hulle nou is met ‘n wonderlike spasie met groot oonde, iets wat lyk soos die visie wat die Here haar gegee het toe sy net by die Koekie plek aangesluit het.
En dis op hierdie punt wat haar getuienis draai. Sy vertel hoe sy die Here se stem hoorbaar gehoor heteen Kersdag, terwyl sy en haar familie Kersete geniet het, oor voer wat sy vir ‘n boer moet vat. Hoe sy vertel hoe die Here net alles in plek laat val soos wat net Hy kan. Hoe selfoon oproepe deurgaan na plekke waar daar nie opvangs is nie. Hoe die boer die einste Kersdag gebid het tot God vir hulp en die Here haar, 700 km ver, hoorbaar gesê het wat sy moet doen. Dit is net AMAZING en te veel detail om hier te deel (ek gaan tien teen een helfde van dit verkeerd kry in elkgeval, ek sal met haar moet sit en nota’s maak, want ek wil die detail reg kry).
Die storie vorder verder, hoe sy ‘n vloot trokke begin reel om voer af te laai, navorsing wat gedoen word oor watter voer watter diere eet (want ja, daar is humor in die storie – die heel eerste voer trok wat sy gereël het, was toe voer wat skape nie eet nie, en dit klink vir my was vir ‘n skaap boer geneem). Sy moes verder ondersoek instel oor die boere waar voer afgelewer word, want dis ander mense se geld, skenkings en donasies en sy kan nie bekostig dat iets iewers verkeerd loop nie. Sy ry saam met elke trok waar daar voer afgelewer word, reël diesel, drywers, trokke, voer. Jy noem dit, sy moes dit reël. Hoe die Here geharde boere se harte aanraak, gemeenskappe terugdraai na Hom toe. Hoe daar gebid word vir boere se vrouens, bedien word soos net God kan.
Toe kom die ongeluk. ‘n Gru-ongeluk waar hulle gedink het sy nie sou oorleef nie. Sy vertel verder hoe die kar 6 en ‘n half keer gerol het na ‘n band gebars het. Hoe haar regter arm ek dink twee maal gedraai het in die pootjie en heeltemal uit plek uit was. En eintlik maar vergruis was in mediese terme. Sy vertel hoe die Here iemand stuur, om vir die vrou in die kar te bid. ‘n Oom wat soos haar pa gelyk het en haar Juffrou genoem het, iets wat net haar pa haar genoem het. Na 3 en ‘n half ure het hulle haar uit die wrak gesny, met wie weet watse toerusting (ek kan nie alles onthou nie). Hoe die Here boere stuur om te bid vir haar beterskap omdat dit regtig nie gelyk het of sy gaan oorleef nie.
‘n ICU ambulans was gestuur van die Kaap af om haar te neem vir mediese hulp. Sy vertel spottender wys vir ons hoe die kleurling paramedikus met haar raas en baklei om te bly lewe tot hulle haar kan help in die hospitaal. Dis net trauma op trauma op trauma in haar getuienis en al die pad kan mens nie help as om die Here se hand in alles te sien nie (en Sy humor want drie jaar later, na die ongeluk, het sy uitgevind dat die plaaslike dokter nie beskikbaar was nie en dat die instaan dokter wat haar behandel het, ook die plaaslikse veearts was). Om die Here se hand in net alles te kan opmerk, te hoor hoe Hy in die detail is met elke liewe ding wat met haar gebeur. Sy vertel hoe sy geflatline het toe sy haar familie by die hospitaal sien, hoe hulle haar bygebring het. Hoe sy allerhande gedagtes gehad het terwyl sy in die wrak gelê het, terwyl sy in en uit bewusteloosheid sluimer. Hoe sy gewonder het of sy regtig ‘n goeie ma vir haar kinders is en of sy regtig alles reg en genoeg gedoen het?
Die kern van haar boodskap was dit – ons is genoeg, maar soms is ons ook ons eie grootste vyand. Elke mens het ‘n storie. Ons moet getuig van God se goedheid, hoe Hy voorsien. Hoe Hy ons help wanneer mense nie kan nie. Sy vertel verder hoe die dokters nie hoop gehad het nie, sy vir die soveelste operasie moet ingaan op haar arms, vorms moet teken vir toestemming vir amputasie as die dokters dink hulle kan die arms nie red nie. Hoe haar man R777 gepledge het by die plaaslike radio stasie in die Kaap, hoe hy bid vir sy vrou se arms en herstel ten volle. By hierdie einste byeenkoms by die Radiostasie, was Gary Kieswetter.
Gary ervaar toe dat die Here sê dat haar arms God se trofeë is. Sy vertel verder hoe Gary haar bel, vir haar vertel wat hy ervaar die Here vir hom gesê het. Na al die operasies, na al die dood wat medici gespreek het, het sy haar arms behou. God het dit ten volle herstel en sy het volle gebruik van beide haar arms. Net ‘n lewende God kan dit doen! Die grootste wonderwerk van alles? Beide snye aan haar arms is 27 cm lank – dit verteenwoordig die hoeveelheid trokke wat die Here haar laat reël het. Die gaatjies oral op haar lyf as gevolg van steke se totaal is 161. Dit verteenwoordig die hoeveelheid boere wat die Here gehelp het deur die voer trokke wat gereël was. Ek kan nie anders help nie, as om iemand te sien wat in oorwinning staan, arms geflex na bo.
Werklike trofeë met graverings van God se goedheid en guns. Net soos Gary Kieswetter ervaar het en met haar gedeel het. Selfs na al hierdie openbaringe, was daar nog operasies, en die ander wonderwerk van hierdie operasies? Geen addisionele snymerke of steke gaatjies was gemaak op haar vel nie. As daar steke was, was dit inwendig geplaas. Hoe wonderlik is God nie net nie? Wow. Ek het GLAD NIE verwag om hierdie getuienis te hoor nie. Ek het amper skaam gekry vir hoe boring my lewe is en hoe ek voel ek nie genoeg vir die Here doen nie. Hoe ek ampertjies begin luister het vir die vyand se leuen van net ‘n blog skryf. Ek meen, wat help dit vir droogte en vee wat doodgaan a.g.v. geen weiding wat beskikbaar is nie? Maar ‘n baie belangrike ding wat sy genoem het is – ons moet nie ons stories met ander sinne vergelyk nie. Elkeen het hul eie storie, uniek en deur God geskryf.
Natuurlik het ek my antwoord gekry oor ‘n vraag wat ek die Here gevra het oor Beroepsvrou. Ek worstel al vir ‘n geruime tyd oor Beroepsvrou se doel en of ek nie maar die Pienk Vere ® reeks van Beroepsvrou moet laat uittree nie. Net fokus op skryf en my day job en die lewe wat gebeur, kindertjies groot kry en net my deel doen in daardie opsig… Maar God se antwoord vanoggend was duidelik, hoorbaar deur woorde wat Adri gespreek het. Moet nie ophou nie, hou aan en doen iets vir die Here. Ek hoef nie ‘n lewe daaruit te maak nie. Maar hou aan. Ek kan nie haar presiese woorde onthou nie, maar dis wat ek uit dit gekry het. Getuig, want alles kom weer terug na ons Skepper toe. Hoe groot Hy werklik is. Hoe Hy in elke liewe detail is.
Adri, ek bid God se goedheid en guns oor jou (hier gaan ek alweer met die spelling) en Khayelitsha Cookies en alles wat die Here op jou hart lê om te doen. Jou gehoorsaamheid en getuienis is so inspirerend. Dis wonderlik om te weet daar is nog ander crazy mense daar buite, wat goed doen wat nie sin maak nie, maar tog net gehoorsaam is in dit wat die Here op hul harte lê om te doen. Daar is nie verniet ‘n liedjie van Casting Crowns genaamd Crazy People nie. Een van my gunsteling liedjies. Gaan getuig en hou aan om God se naam te verheerlik en vergroot, want Hy het Sy asem in ons longe gesit en ons kan nie minder as dit doen nie – om Sy Naam te loof en prys en groot te maak!
Ek wou wag tot ek my nuutgevonde gadget wat ek aangekoop het, meer gebruik het voordat ek daaroor skryf. Maar, na vanoggend se opleidingsessie wat ek bygewoon het, het die produk homself net nog meer aan my verkoop (die demonstrasie van laas week het homself aan my verkoop toe ‘n eenvoudige rekonsiliasie in ‘n paar sekondes gedoen word). Ek het besluit dat ek hieroor MOET skryf, voor my entoesiasme by die venster uit vlieg. Nou jy wonder seker waaroor ek aangaan? As jy ‘n Rekenmeester of Ouditeur is, hou aan lees. Indien nie, wel, hou net aan lees sodat jy my sin vir humor kan geniet wat ek ervaar het gedurende vandag se opleidingsessie.
Die uitvindsel wat ek oor aangaan word genoem The Audit Toolbar ™. Om dit so bietjie eenvoudiger te stel – dis ‘n Excel plug in wat in Excel gebruik word as ‘n toolbar. Wat die ding doen is, dit spaar jou soveel tyd om data te filter, ongewensde rye en selle uit te wis, om net ‘n paar te noem. Dis meer gerig op oudits, om te help met goed soos om steekproewe (samples vir die wat nie weet wat ‘n steekproef is nie) te kies, mense uit te vang wat goed wegsteek in skedules (ja, nou kan ons virtueel alles sien wat ‘n kliënt vir ons gee), foute in formules optel, en so meer.
Nou ek gaan nie die wiel hier herontwerp en alles oortik wat ek geleer het in my twee ure sessie nie. Die enigste ding wat ek wil sê is – Christiaan het virtuele pull ups gedoen toe hy vir ons gedemonstreer het wat die ding kan doen met morsige data. ‘n Pull up is in my opinie een van die moeilikste oefeninge om te doen. Wanneer ek weekliks my Cross Fit oefensessies bywoon en Kerneels of Schwartz (die instrukteurs by Steel Eagle Fitness Gym in Skeerpoort) vir ons die beweging demonstreer, laat hulle dit so maklik lyk.
Ek het vandag se inligtingsessie ook so ervaar. Christiaan het dit so maklik laat lyk. Ek sê altyd dat my brein spiere het soos Arnold Schwarzenegger. Maar na vandag, dink ek dat Christiaan se brein meer muscle tone het as my brein, en regtens so! Hierdie is so ‘n wonderlike uitvindsel! Soveel tyd en moeite het in die ontwikkelling hiervan gegaan! Die wat dink dat ‘n program net werk, dink weer. Dit is ure en ure se bloed, sweet en trane wat in iets ingaan soos the Audit Toolbar ™.
Na ‘n vinnige gesprek met hom laas week, na die bekendstelling sessie die oggend en na ek opgeteken het om dit aan te koop, het ek geleer dat Christiaan ‘n massiewe geloofstap geneem het deur sy voltydse werk te bedank (en saam met dit ‘n vaste inkomste ook agter te los net so tussen ons) om hierdie uitvindsel aan te pak. Dit was ongeveer twee jaar gelede. Nou kan hy die vrugte van sy arbeid begin sien. En ek moet sê, ek dink dis wonderlik. Dit is amper soos een van daardie ou karre wat opgeroes is, onder dik lae stof lê en nie werk nie, wat getransformeer word in ‘n blink rooi kar wat teen die spoed van wit lig (amper) kan beweeg.
Soos elke nuwe ontwikkelde sisteem verwag ek ‘n paar geboorte pyne en uitdagings, maar, van wat ek kan sien van kommentaar oor die produk, is dat Christiaan altyd regstaan om te help. Sy doelwit is om navrae binne 30 minute uit te sorteer, wat ek dink wonderlik is, want, as jy ‘n sperdatum het, vasbrand met iets op ‘n skedule, kan jy nie vir weke of dae wag voor die probleem opgelos word nie. Christiaan – ek hoop werklik dat jy slaap sal inkry en dat die 30 minute reël nie van toepassing sal wees vir probleme wat na ure gerapporteer word nie. Want almal wat vriende het wat Rekenmeesters en Ouditeure is, weet dat ons vreemde ure werk soms….
Ek sien uit om my eerste grootboek skoon te maak met hierdie toolbar en om werklik al my tyd op ‘n taak te kan verhaal. Om meer gedoen te kry in ‘n dag/week/maand en jaar. Met die druk wat ons tans het en alles wat aan die gang is, soos veranderinge in wetgewing, sal enige iets wat kan help welkom wees. Christiaan – van my kant af – wel gedaan op ‘n goed geskryfde en ontwikkelde produk! Mag jy God se guns in oorvloed ervaar en mag Hy jou seën met hierdie nuwe baba wat aan jou toevertrou word.
Die opskrif van die Psalm sê dat dit deur Asaf geskryf was. Nou ek ken nie lekker wie was wie gewees in die Bybel in terme van diensknegte en so meer nie, maar ek reken dit was iemand wat nou saam met Dawid gewerk het en dalk nou saam geleef het ook. Ek dink hy was ‘n musikant gewees.
Asaph wants to think only about God and His wonders. If you read verse 11 he was almost dumb-struck that God’s hand can change. Clearly something happened and he felt that God turned against him.
Die woord wat vir my uitstaan is peins en oordink dalk ook so bietjie. Jy sien, ons neig so om te fokus op dit was sleg is, dit te oordink, te peins oor dit. Weet jy wat beteken peins? Dis ‘n woord wat nie meer gebruik word nie. Maar jy dink diep en ernstig na oor iets.
And this is what Asaph did – he chose to focus on God and what He did and the wonders of God rather than to focus on what ever he was going through.
Dis wat ons ook moet doen….laat mens bietjie dink….?
Die hele maand al, voel ek amper of ek writer’s block het as dit kom by die maand se skrifvers. Ek sukkel om te vereenselwig en identifiseer met die bybelversie. Ek skryf vele stukke, net om dit weer uit te wis, want ek voel nie of dit reg is nie. Dit voel nie of dit wat ek probeer sê reg oorgedra word nie. Ek praat heeltyd met myself en met God, vra wat dit is wat ek moet skryf.
Ek dink ook heeltyd dat die jaar vir my al hoe minder soos ‘n Jubel jaar begin voel. Iets wat ek in 2022 verklaar het met die nuwe jaar se dagboeke, voel nou vir my soos iets uit die verre verlede en amper soos ‘n leuen. Nou ek sal jou nie verveel met alles wat ek voel nie by ‘n Jubel jaar hoort nie, veral nie alles wat in my lewe gebeur het nie. Ek dink die kersie op die koek was maar seker die ou baba hondjie wat doodgery was nou in Junie. Maar die lang en die kort is – die jaar voel tough vir my!
Terug by die skrifvers – ek lees dit oor en oor en oor. Maar ek voel en hoor niks. Tot laas naweek. Terwyl ek skottelgoed was, dink ek aan die baie bekende stuk wat iemand geskryf het genaamd Voetspore. Jy weet, die een van die twee rye spore? En toe die persoon vir Jesus vra waar was Hy toe dit moeilik gegaan het in die persoon se lewe, en daar net een ry voetspore te siene is. Met Jesus wat die persoon antwoord – Dit was toe Ek jou gedra het.
Skielik gaan daar ‘n paar ligte vir my aan. Jy sien, ek soek heeltyd die iets om mee te identifiseer, om te kan getuig van hoe die Here my gedra het deur een spesifieke situasie. Maar ek besef ek het dit gemis. Heeltemal. Dis glad nie waaroor die vers gaan nie. Soos wat ek my gedagtes laat gaan oor die vers, dink ek terug aan my lewe.
Hoe so baie goed op soveel verskillende tye gebeur het en God my gered en gedra het, gedurig deur. Vandat ek jonk was en nog voor ek Hom behoorlik aanvaar het as my Verlosser. Tot nou toe, hier waar ek ouer, maar steeds eintlik nog redelik jonk is, dra Hy my. Beskerm Hy my. Ek kan eintlik elke dag getuig van Sy goedheid in my lewe. Al kan ek nie altyd een spesifieke oomblik uitsonder nie.
Dan begin ek te dink – dis so eenvoudig soos dit. Niks gekompliseerd en uitgebrei oor wat in die vers aan die gang is nie. Nee, net die feit dat die Here ons elke dag beskerm en bewaar, is genoeg om te kan identifiseer met hierdie skrifvers. Natuurlik wanneer mens terug kyk, sal jy verskeie tye een ry voetspore sien, en ander tye twee rye. Daar waar die een ry spore is, is die dra tye waarvan gepraat word in hierdie vers.
My gedagtes kan nie help om weer terug te dwaal na die beroemde stuk van die Voetspore nie. En Jesus se antwoord op die vraag van die een ry spore. Dit was toe Ek jou gedra het.
Hierdie is so waar. As jy heeltyd knorrig is, gaan almal met jou terug knorrig wees. As jy heeltyd mense indoen, besteel, nie goed klaar maak nie, nie betaal nie, nie jou kant bring nie – wel, dan gaan dieselfde met jou gebeur.
Some people would call this Carma, but actually it is a Biblical principle. I once worked with someone who said “The World is a round place. What goes around comes around.” Also a way to look at it, yet it comes down to this one Bible Verse.
Wonderlik is dit nie? Hoe alles eintlik net weer terug kom na die Bybel toe. En weer vir ons ietsie gee om oor te dink…
There is a song and some of the words are as follows – Strength will rise as I wait upon the Lord. It has a very catchy tune and you cannot help but get into the moment of praise and worship when you sing that.
Nou weet ek waar die woorde se inspirasie vandaan kom….uit hierdie Psalm uit. Jy sien, soms raak ons mismoedig oor goed en dan tree ongeduld in meeste van die kere.
But the instruction here is clear – Wait upon the Lord! Be strong AND wait. Do not let impatience take that which you must do away from you….
Welcome to my blog and online store. All A4 and A5 notebooks as well as mousepads marked down by 15%. Visit the online store on this webpage today to view products available. Dismiss
Manage Cookie Consent
To provide the best experiences, we use technologies like cookies to store and/or access device information. Consenting to these technologies will allow us to process data such as browsing behavior or unique IDs on this site. Not consenting or withdrawing consent, may adversely affect certain features and functions.
Functional
Always active
The technical storage or access is strictly necessary for the legitimate purpose of enabling the use of a specific service explicitly requested by the subscriber or user, or for the sole purpose of carrying out the transmission of a communication over an electronic communications network.
Preferences
The technical storage or access is necessary for the legitimate purpose of storing preferences that are not requested by the subscriber or user.
Statistics
The technical storage or access that is used exclusively for statistical purposes.The technical storage or access that is used exclusively for anonymous statistical purposes. Without a subpoena, voluntary compliance on the part of your Internet Service Provider, or additional records from a third party, information stored or retrieved for this purpose alone cannot usually be used to identify you.
Marketing
The technical storage or access is required to create user profiles to send advertising, or to track the user on a website or across several websites for similar marketing purposes.
