Terwyl ek verby ‘n plaaslike winkel stap die ander dag, sien ek ‘n advertensie die venster (een van mense wat oefen, maar wat eerder die fiksheidshorlosie adverteer as die oefening wat die mense doen) wat lees There are seven days in a week and someday isn’t one of them. Dit was vir my catchy en waar. Ek voel egter ek kan byvoeg tot dit – ONEDAY is ook nie een van die sewe dae van die week nie.
Die slagspreuk het my laat dink, my geforseer om my foon uit my handsak te ruk soos wat ek by die Clicks instap, net om ‘n nota hiervan te maak sodat ek kan onthou waaroor dit was wat ek wou skryf. Dis die ding met my en skryf – inspirerende idees kom op die onmoontlikste tye voel dit en as ek die nie kruks van dit waaroor ek wil skryf vasvang op daardie presiese oomblik nie, vergeet ek wat dit is wat ek wou skryf!
Iets wat ek gereeld sê is “Eendag”. My Sister-from-another-Mister aka Dora ken die sê-ding van my al te goed. Ek sal rond loop en mompel vir haar “Oneday Dora, oneday….” dan sit ek die gesprek voort. Sy lag altyd en reageer deur te sê “Yes Elsie, oneday…” en dan gaan ons weer ons gang en doen ons werk.
Voor ek die advertensie met die slagspreuk gewaar het, onthou ek van ‘n strokiesprent wat ek voorheen gesien het. Iets waaroor ek vir ‘n geruime tyd al wou skryf. Die slagspreuk van die advertensie het my net geinspireer en my aan die gang gekry om die stuk te skryf. Wat ‘n storie was dit om die strokiesprent te vind! Ek het hom darem opgespoor en sluit hom in by die stuk. Dit is vir my, die beste uitbeelding van procrastination en uitstel van iets wat jy WEET gedoen moet word.
Daar is nie verniet ‘n slagspreuk wat lees Van uitstel kom afstel nie, en dis so waar!! Hoekom wag ons voor ons begin om die beste weergawes van onsself te wees? Waarvoor wag ons? Hoekom wil jy wag vir jou werk om minder demanding te wees voor jy begin met oefening? Hoekom wil jy wag tot jou kinders groter is voor jy ‘n nuwe projek of geleentheid aangryp wat jou kant toe kom?
Hoekom wag ons? Soms dink ek dis die vrees vir die onbekende. Of dalk die vrees vir die bekende? Vir jare het ek gebid en God gevra om my asseblief, groot asseblief, LIEF te maak vir oefening. Wel, laat ek jou vertel, ek het al soveel keer begin en opgehou met oefening, ek het al telling verloor. Dit was seker vir omtrent 10 jaar, van my laat 20’s tot middel tot laat 30’s wat ek hierdie ding gehad het dat ek Eendag gaan oefen.
Raai wat het gebeur? Eendag word ek wakker en besef dat ek amper 40 jaar oud was! So WANNEER gaan ek begin? As ek nie Eendag ‘n deel van my plan maak en deurvoer nie, gaan dit nooit gebeur nie. So, om terug te kom na die vrees van die (on)bekende. Ek WEET hoe dit voel om vir die eerste keer te oefen, na jy vir ‘n lang ruk niks gedoen het nie.
Daai gevoel SUCK laat ek jou vertel. Dit voel of ‘n trein jou getrap het terwyl jy die Comrades gehardloop het, alles in een. Ek dink dit was wat my terug gehou het vir so lank. Die ander ding vir my, wat ek wil bemeester, is om gesonder en beter te eet. Oh man ek is net te LIEF vir kos!! Soms voel dit vir my of ek die hele yskas kan opeet, net omdat ek cravings het. Ons kan maar dit erken – ons ALMAL het cravings een of ander tyd in ons lewe.
Dan begin ek gewoonlik kla ek is vet, soos in die strokiesprent. Dan besluit mens om ‘n keuse te maak om beter te eet en ‘n dieët te volg (iets wat ek eintlik nog nooit kon doen nie, in elkgeval, so ek probeer nie eens nie) en wanneer Maandag arriveer, die dag wat jy nou MOET gesonder eet, is jy gewoonlik nie lus nie.
En dis bloot omdat jy WEET hoe dit gaan voel. Vir 21 dae sukkel jy, cravings galore, word getempteer met allerhande ongesonde lekkernye, en so meer. En dan Eendag staan jy op en jy besluit DIS DIT en jy begin deur klein veranderinge te maak. Nie groot massiewe veranderinge nie, en, wanneer jy terug kyk, dan sien jy die vordering wat jy gemaak het, terwyl jy nog in die proses is, alles terwyl jy dit net eendag op ‘n slag vat. Soms voel mens verby moedeloos, lus om moed op te gee, want jy voel net jy kan nie aangaan nie.
Wat dit ookal is waarmee jy sukkel (hierdie is maar net twee van my goedjies waarmee ek sukkel, maar, wat ek beter bestuur as toe ek jonger was), is al raad wat ek vir jou het, JUST DO IT. Begin net. Moet nie prokrastineer nie. Jy sal jou lewe verby prokrastineer en dan Eendag word jy wakker, 20, 30 of selfs 40 jaar van nou af, baie ouer as wat jy nou is, met hope verwyt omdat jy vir so lank uitgestel het.
Moet nie deur die lewe gaan met die gedagte om Volgende Maandag of Eendag te begin nie! Begin vandag! What are we?? Fat!!!!!! Doen iets omtrent dit wat jou vet en onwaardig laat voel (spreekwoordelik gesê ook – nie net fisies nie) en verander dit. My motto is om die beste weergawe van myself te wees, elke dag. Ek kry dit nie elke dag reg nie, maar ek probeer wel bitter hard! Just do it!
The days of the week…
