Olifante. Vandag het ek ‘n gesprek met iemand op Whatsapp en ek vertel hoe groepe te besig raak met mense wat “selfies” opsit van hul ontbyt en wie weet wat nog alles….ek lewer kommentaar oor hoe ek skool goed mis as dit net op whatsapp gestuur word en as ek nie herinner word nie want daar is so baie aan die gang op enige gegewe tydstip….
Sy reageer deur te sê sy wonder hoe sy party dae al haar olifante geëet kry. Olifante.
Dit laat my terug dink toe ek net klaar was met skool, al 1 jaar gewerk het en met klerkskap begin het. Ongeveer 21 jaar terug. Wow dit klink VERSKRIKLIK om te dink ek doen al wat ek doen vir 21 jaar! ???
Mense wat al vir 21 jaar doen wat hulle doen is mos OUD of hoe????
Terug by my storie – ek was redelik moedeloos met al die leer werk wat ek moes doen. My oudste suster, by wie ek so baie tyd spandeer het en gaan studeer het en oorgebly het en selfs in Pretoria gaan eksamen skryf het omdat ek besluit het dat dit die lekkerste lekker gaan wees om vir 3 weke by haar en haar man af te pak.
Ai daar dwaal ek alweer….so my oudste suster het my moedeloosheid gesien en gehoor. Sy kyk my so en sê vir my “Hoe eet jy ‘n olifant?”
Ek kyk haar weer met ‘n vreemde uitdrukking op my gesig aan, want ek praat van Ekonomie en Rekeningkunde en sy praat van OLIFANTE. Wat het ek gemis???
Sy antwoord eenvoudig net “Stukkie vir stukkie”.
Die uitdrukking bly op my gesig. Ek wonder wat sy gedink het.
Sy sien ek verstaan nie. Sy verduidelik. “Jy begin iewers, enige plek, en werk dit van ‘n kant af deur.”
Die gloeilampie gaan aan. As ek op daardie oomblik in ‘n strokiesprent was sou jy hom sien gloei op my kop….
Sedertien is dit hoe ek my lewe aanpak. Stukkie vir stukkie. Pak groot projekte aan en begin op ‘n punt en werk hom deur tot ek klaar is.
Maar soos wat ek ouer word en die werklading van ons beroep meer word, voel dit of my olifante eksponensieël (is dit reg gespel??? Ek twyfel nou in my spelvermoë ?♀️) vermeerder soos wat elke maand vorder.
Ek begin met een massiewe olifant op die eerste van die maand. Moerawiese GROOT ore (nie om beter mee te kan hoor soos die wolf in Rooikappie nie). Met net SULKE LAAAAAANG tande (soos wat kinders goed vir jou beskryf en beduie).
Hy trap spore wat lyk soos “potholes” waarin water opgaar as dit reën en as jy met jou kar oor dit ry terwyl hy vol water is verloor jy beheer…..
Nou ja. Op die eerste van die maand staan ek en die olifant en staar vir mekaar. Amper soos die oogknip speletjie. Wie eerste oë knip verloor.
Ek knip altyd eerste my oë voel dit want dit voel of ek heeltyd verloor teen die olifant.
So ek pak die spreekwoordelike olifant aan. Begin op ‘n punt. Maar as ek weer sien is daar nog 10 olifante. Dan word dit 100 dan 1,000 en so gaan dit aan en aan.
Gelukkig drink ek nie want dan sou hulle seker pienk geword het en rondom my begin dans het soos in Dumbo….
Net soos wat ek moedeloos raak met al die olifante in my lewe, gryp die Here in. Hy gee my nuwe krag, laat afsprake skuif, omstandighede verander en so kan ek deur die lysie gaan van die guns wat ek beleef in my werk.
Ek weet ook dat ek op die punt is om my olifante te kies en nie dat hulle almal MY heeltyd kies nie.
Mens HOEF nie elke olifant wat oor jou pad kom stukkie vir stukkie weg te werk nie. Soms moet mens “Nee” sê. Soms moet jy beter beplan en nie ander olifante voor die een waarmee jy besig is indruk nie.
Die resultaat is altyd dosyne half ge-ete (hier twyfel ek ALWEER oor die spelling) olifante. En glo my halwe olifante raak MOEILIKE olifante.
Hulle raak taaier by die dag tot dit op die punt kom dat jy nie meer LUS is vir die halwe olifant voor jou nie. Dan skuif jy hom opsy en pak ‘n nuwe olifant aan. En so herhaal die slegte gewoontes hulself. Oor en oor. My halwe olifante sleep ek al van Lockdown af saam. Voor dan het ek nogal redelik my olifante hanteer en afgehandel. En toe kom 2020. Toe moes ek 7 (ja SEWE) rolle tuis vertolk…van skoonmaker tot juffrou tot besigheidsvrou en alles en nog wat tussen in…..
Dan kom die skuldgevoel weer…en dan is daar die ewige stryd tussen skuld en genade. Oor en oor elke dag. Ek het nooit my beste gegee nie, nie hard genoeg gewerk nie….so gaan die beskuldigings aan.
My gedagtes dwaal weer na ‘n liedjie wat ek gehoor het van Matthew West. Ek lees weer die woorde en dink by myself dat dit tog beskryf hoe ek voel en my situasie waarin ek myself bevind. Ek is seker die sanger se situasie waarin hy die liedjie geskryf het verskil soos dag en nag van myne.
Maar op die ou einde van die dag is en bly als wat ons het net God se genade.
Genade wen altyd – jy moet dit net toelaat….
Grace Wins
Song by Matthew West
In my weakest moment I see you
Shaking your head in disgrace
I can read the disapointment
Written all over your face
Here come those wispers in my ear
Saying who do you think you are
Looks like you are on your own from here
Because grace can never reach that far
But in the shadow of the shame
Beat down by all the blame
I hear you call my name
Saying its not over
But my heart starts to beat so loud
Now drowning out the doubt
I’m down but i’m not out
Theres a war between guilt and grace
And there fighting for a sacred space
But I’m living proof
Grace wins every time
No more lying down in deaths defeat
Now I’m rising up in victory
Singing Hallelujah
Grace Wins every time
Words can’t describe the way it feels
When mercy floods a thirsty soul
A broken side begins to heal
And grace returns what guilt has stole
But in the shadow of the shame
Beat down by all the blame
I hear you call my name
Saying its not over
But my heart starts to beat so loud
Now drowning out the doubt
I’m down but I’m not out
Theres a war between guilt and grace
And there fighting for a sacred space
But I’m living proof
Grace wins every time
No more lying down in deaths defeat
Now I’m rising up in victory
Singing Hallelujah
Grace Wins every time
For the Prodical son
Grace Wins
For the Woman at the well
Grace Wins
For the blind men and the begger
Grace Wins
For always and forever
Grace Wins
For the lost out on the street
Grace Wins
For the worst part of you and me
Grace Wins
For the thief on the cross
Grace Wins
For the world that is lost
Theres a war between guilt and grace
And there fighting for a sacred space
But I’m living proof
Grace wins every time
No more lying down in deaths defeat
Now I’m rising up in victory
Singing Hallelujah
Grace Wins every time
Every time
Yah I’m living proof
Grace wins every time
