Vandag voel ek weer die woorde van die liedjie maal in my kop….so relevant en van toepassing!!
Ek luister gereeld na die liedjie en dan is dit asof ek die Here kan HOOR en wat Hy vir my probeer sê….
Chaos roep gereeld en ek probeer dit ignoreer….
Dit voel vir seker vir my of ek vinniger as 90 myl per uur hardloop net om alles gedoen te kry teen wat voel soos ‘n slakke pas….
Breathe
by Johnny Diaz
Alarm clock screaming bare feet hit the floor
It’s off to the races everybody out the door
I’m feeling like I’m falling behind, it’s a crazy life
Ninety miles an hour going fast as I can
Trying to push a little harder trying to get the upper hand
So much to do in so little time, it’s a crazy life
It’s ready, set, go it’s another wild day
When the stress is on the rise in my heart I feel you say just
Breathe, just breathe
Come and rest at my feet
And be, just be
Chaos calls but all you really need
Is to just breathe
Third cup of joe just to get me through the day
Want to make the most of time but I feel it slip away
I wonder if there’s something more to this crazy life
I’m busy, busy, busy, and it’s no surprise to see
That I only have time for me, me, me
There’s gotta be something more to this crazy life
I’m hanging on tight to another wild day
When it starts to fall apart in my heart I hear you say just
Breathe, just breathe
Come and rest at my feet
And be, just be
Chaos calls but all you really need
Is to take it in, fill your lungs
The peace of God that overcomes
Just breathe (just breathe)
let your weary spirit rest
Lay down what’s good and find what’s best
Just breathe (just breathe)
Just breathe, just breathe
Come and rest at my feet
And be, just be
Chaos calls but all you really need
Is to just breathe
Just breathe
Month: March 2021
Tyd
Vanoggend sê ek vir my man – “Besef jy dat vandag 1 jaar terug ons die eerste dag van lockdown gehad het?”
Hy kyk my effe verbaas aan en sê: “Vandag? Is dit al ‘n jaar terug gewees?”
Ek besef net elke dag al hoe meer dat tyd so kosbaar is. Kyk hoe vinnig het 2020 verby gesnel.
Kyk waar staan ons in 2021 al – amper einde Maart….die eerste kwartaal van die jaar is verby.
Ek dink baie oor die skrif in Matthéüs “En as daardie dae nie verkort was nie, sou geen vlees gered word nie; maar ter wille van die uitverkorenes sal daardie dae verkort word.”
MATTHÉÜS 24:22
Is dit waar ons nou is in ons lewens? In verkorte tyd op aarde? Die begin van die verdrukking? Of in die verdrukking….?
Een ding weet ek wel en dis dat die koms van Jesus BAAAAIE naby is en dat ons moet seker maak ons saak is reg elke dag. Ons weet nooit wanneer Hy gaan kom nie en moet elke dag reg en voorbereid wees op Sy koms.
Mag ons almal elke dag leef asof dit ons laaste dag op aarde is en gereed wees vir ons Koning om ons te kom haal!
Fokus en rus
Gisteraand terwyl ek in die badkamer my gesig was en tande borsel voor ons almal gaan neerval en net “recover” van die afgelope week se werk en gebeure, hoor ek die skril geluid van die speelding van ons nuutste toevoeging in ons gesin.
Die kinders se gegiggel beweeg op die klankgolwe deur die geslote deur tot by my ore…ek kan hulle nie sien nie maar ek kan hulle hoor.Ek sien al hoe die babahondjie hol tussen die twee kinders en hoe hulle giggel en huppel en weg hardloop van haar soos hulle speel.Terwyl alles gebeur praat ek met die Here…en dink ek eintlik net hoe wonderlik Hy ons geskape het.
Ons het sintuie om die wêreld om ons te kan inneem en te prossesseer sodat ons brein ‘n beeld kan vorm van dit wat ons hoor.Hoe bevoorreg is ons nie net om Sy kinders genoem te kan word nie. Hoe wonderlik is dit nie dat Hy ons eerste gekies het nie?
Wow?! Die Here het vir my en jou wat hierdie stuk lees GEKIES. Soos wat jy die Future Life in Checkers gaan KIES met jou maandelikse inkopies. Net so het Hy ons gekies.Ten spyte van al die werksdruk, staatsinstansies se vereistes en belaglike tydlyne, kliënte en menseverhoudings wat elke dag na omgesien moet word weet ek dat die tyd van ma wees lekker is.
Elke fase van my lewe met my kinders weet ek moet ek koester en ek doen…ek bêre “memories” diep in my hart en brein vir ander dag later se onthou.Werk asof jy nie ‘n ma is met kinders nie en wees ‘n ma asof jy geen beroep het nie.Dis balans vervat in een sin dink ek….?Kry ek dit elke dag reg? Vir seker nie! Smag ek daarna?
Absoluut! Bly ek self staande as die lewe se golwe my boot probeer omver gooi? Glad nie. Maar ek het my anker in Jesus. As dit nie vir Hom was nie, was ek nie vandag hier waar ek nou is nie. Verloor ek soms fokus? Te gereeld voel dit vir my….
Maar dis die klein goedjies in die lewe, die gelag van kinderstemme, geblaf en grom van hondjies, pappagaai se nabootsings en natuurlik my man met sy wonderlike sin vir humor en wysheid wat die Here vir hom gee om my fokus net weer reg te trek, wat maak dat alles wel die moeite werd is.
Ek geniet my kinders, dis moeilik om nie die spreekwoordelike “mom guilt” (hoekom iemand nou dit ‘n naam gegee het weet ek nie want nou is dit ‘n emosie met ‘n naam en nie meer net ‘n onbekende gevoel en worsteling wat jy nie kan kleinkry nie) te ervaar nie….maar ek weet eendag, in die knip van ‘n oog, is hulle groot. Word hulle amper 40.
Dan gaan ek terug dink aan hierdie dae en weet ek sommer dat my hart terug gaan verlang na hierdie mal, deurmekaar en onderste bo tye. Skuldgevoel weet ek ook is nie van God af nie, so die emosie met die naam wat iemand besluit het “Mom Guilt” moet heet, moet ons eintlik net van ons laat afrol soos water van ‘n eend se rug….Hier is op elke werkende ma.
Al “werk” jy nie en klassifiseer jouself as ‘n “home executive” – ons kan dit doen.
Met God as ons anker KAN ons die wrede wêreld met sy belaglike vereistes oorleef.Ons moet net gefokus bly op dit wat Hy wil hê ons moet doen.
Ons moet ons wese instel op Sy frekwensie (soos wat jy ‘n radio instel) sodat ons altyd kan seker wees ons hoor wat Hy wil hê ons moet hoor…..en rus by Sy voete.
Hoe mens dit doen weet ek nie aldag lekker nie maar ek probeer….of dit musiek is of teken in my bybel….ek probeer hoor en rus by Hom…
Die Naam….
Gisteraand na die idee my oorval om ‘n blad te stig neem ek die besluit om dit deur te voer.
Onseker maak ek “Facebook” oop op my foon. Ek het net ander dag (3 jaar gelede) vir my besigheid ‘n blad geskep so dis maklik man. Ek sal die stappe onthou en tjoef tjaf ‘n blad hê. Of sal ek?
Ek het VERGEET dat Facebook jou DWING om sekere stappe te volg voor jy ‘n blad kan hê. I mean seriously??? Wie wil nou goed in orde doen as jy hierdie magdom woorde het wat uit jou vloei en jy dit wil neerpen voor jy helfde weer vergeet.
Tong in die kies volg ek maar noodgedwonge die stappe. -grinnik- stappe, regtig? Sê die een wat elke dag van 8 tot 5 of watter obskure ure ek ookal werk alles metodies doen, volg. Bo op die lysie begin en eers dit klaar noem as ek die laaste item op die lysie of leêr voltooi het.
Jy weet ek het gehoor CA’s is ‘n ander spesie. Nou ja EK is ‘n ander spesie. Hoekom vra jy? As dit by werk kom wil ek alles tot op die letter doen, volg, voltooi. Ek hou niks daarvan as iemand vir my sê om ‘n dag te skeduleer om “gou gou” deur al die “vragies” te werk sodat ons almal verder kan aangaan met ons take en die einddoel bereik. Maar ek doen dit want dis wat nodig is om in die tydlyne te kom en as ek dit eers gedoen het sien ek dit was eintlik nie so erg nie.
My wêreld staan nog en ek haal nog asem. Die taak is afgehandel so waaroor was die kommer om mee te begin?
Terug by Facebook. Stap een is ‘n naam. ‘n NAAM. Shucks ek het nie daaraan gedink nie?
Na ‘n paar minute van dink besluit ek “Uit die pen van ‘n Beroepsvrou” is van pas.
Ironies nogal dat niks wat ek op die blad gesit het enigsins ‘n pen NODIG gehad het nie.
Dan dwaal my kop weer – sekere goed sal nooit uit die mode gaan nie. Ek besluit die naam van my blad is een van hulle.
Wat is lekkerder om ‘n boek vas te hou en die reuk van die bladsye in te neem nie? Of om ‘n prentjie met ‘n potlood te teken en later met verf in te kleur nie?
Tegnologie het sy voordele. Hier sit ek in my huis en tik ‘n boodskap op my selfoon (ja selfoon) op Facebook en gebruik ‘n medium wat die Here tot my beskikking gestel het om (hopelik) baie vroue te bereik en te bemoedig en te stig.
13 jaar gelede (wow is dit so lank al???) toe ek met my oudste swanger was, het die Here vir my ‘n droom gegee oor en oor vir ‘n paar maande en toe stop dit.
Die lang en die kort is dat in die droom spreek ek mense toe. Dit begin klein en met elke droom groei dit. Ek dink nie ek sal ooit my “day job” opgee nie maar waar nodig sal die Here my gebruik en Hy sal die finansies ook uitsorteer….
Elke keer word ek wakker en dink ek is laf om so ‘n droom te hê. EK voor MENSE praat? Regtig Here? Hoe dan nou? Ek kon dan skaars staande bly met my Redenaarstoesprake op skool en dan sukkel met sluk en praat en bewe alles op dieselfde tyd.
‘n Goeie vriendin van my het daaaai tyd al vir my gesê wanneer die tyd reg is sal die Here die “boldness” en moed gee. Min wetend dat ek hier vandag 13 jaar later hierdie woorde sou tik. Ek het daardie woorde in my hart gekoester en bewaar en besig geraak met die lewe.
Tot onlangs toe wat die Heilige Gees saggies in my fluister en my herinner aan die droom.
Die “boldness” begin kom op baie vlakke, werksgewys ook.
Ek weet ook dat iemand anders vir my gesê het dat “God is terribly on time”.
Hoe dan anders? Die Here wat die aarde geskep het ken my naam. MY NAAM. Wow. Hy het my gekies van nog voor die grondlegging van die aarde af.
Wow.
Ek kan net in verwondering staan. Ek was eers senuweeagtig om die eerste paar “posts” te doen….maar het “post” gekies in elkgeval. Die waters getoets met mense na aan my. Die terugvoer was positief en dit was genoeg om aan te gaan om die te “post”.
“Watch this space….” die Here gaan nog groot dinge doen en hoe bevoorreg is ek nie om as Sy instrument gebruik te word nie?
Beroepsvrouens
Vir jare het ek gedink vrouens moet nie beroepe hê en werk nie. Tog gee die Here vir ons die gawes om goed te wees in iets beroepspesifiek en dit te kan doen. Wat ‘n tweestryd het ek nie net in my gedagtes gehad nie….
Ongeveer ‘n week gelede lees ons vir die kinders Bybel. In Rigters leer ons van ‘n vrou Debora. Sy was ‘n regter.
Nie ‘n hier-jy eenvoudige werk nie….’n Regter!
Wow dankie Here vir U antwoord direk uit die woord uit. Dat dit in U plan is vir ‘n vrou om ‘n beroep te hê.
Welkom by my blad
Terwyl ek kos maak vanaand vir ons gesin, is dit asof die Here op my hart lê om IETS te doen om Sy woord te verkondig.
Nie die gewone posts op my eie Facebook blad nie. IETS spesifieks om ‘n sekere groep mense aan te raak.
‘n Groep mense wat soms as vanselfsprekend aanvaar word.
Met die gedagte in my hart is hierdie “blog” gebore.
Toe ek aan die naam van die blad moes dink het baie name in my kop rondgemaal. Alles klink soveel beter in Engels maar tog wil ek dit in Afrikaans doen….
23 Maart 2021 merk die geboorte van iets wat ek voel die Here op my hart gelê het om alle Beroepsvroue aan te raak.
Daar waar jy moeg, uitgemergel en stukkend elke dag opstaan om net deur elke dag se take te gaan want jy moet en dis wat almal van jou verwag.
Welkom by my “blog” liewe Beroepsvrou.
Ek weet sommige sal nie hiervan hou nie en dalk by hulself dink hoekom op dees aarde deel die persoon soveel op hierdie platvorm….?
Ander sal stilweg dit lees en met een groot verligting flikvlakke wil doen omdat hulle besef hulle is nie alleen nie en dat ander so voel.
En dan sal daar die groep wees wat dit lees en nie dadelik wil erken dat hulle wel tog met dit kan identifiseer nie….
In watter kategorie jy ookal mag val, bid ek dat die Here my as Sy instrument sal gebruik. Dat Hy die woorde sal neerlê en vervorm soos wat klei gevorm word om sin te maak vir diegene wat dit lees.
Welkom by my blad…..
